186
терімен) кәпір болғандықтарынан. Сосын жүректеріне (
мөр) басылды, енді олар
түсінбейді (3). Ал егер оларды [
мұнафықтарды] көрсең, олардың тұлғалары сені
таңдандырады. Егер олар сөйлесе, сен оларды тыңдайсың. Олар құдды (
қабырғаға)
сүйеп қойылған діңгектердей [
еш пайдасы жоқ]. Әрбір дауысты (
үрейленіп) өздері-
не қарсы (
бағытталған) деп ойлайды. Олар – (
сендерге) жау, сақтаныңдар! Оларға
Алланың өлімі келсін! (
Ақиқаттан) қалай ауытқып барады?! (4). Оларға [
мұна-
фықтарға]: «Келіңдер, Алланың елшісі сендер үшін (
Алладан) кешірім тілесін!»
– делінсе, бастарын кекжитіп, тәкаппарлана бас тартқандарын көресің (5). Сен (уа,
Пайғамбар) олар [
мұнафықтар] үшін (
Алладан) кешірім сұрайсың ба, сұрамайсың
ба – оларға бәрібір. Алла да оларды ешқашан кешірмейді. Негізінде, Алла пасық
қауымды тура жолға салмайды! (6)» – деген («Мунафиқун» сүресі, 1-6 аяттар).
Достарыңызбен бөлісу: