41
«Ауытқулы дамудың алғашқы ғылыми технологияларының
бірі ретінде, Л. С. Выготский ҧсынған классификацияны атауға
болады. Ол негізгі ҥш кемістік: қабылдаушы мҥшелердің
жетілмеуі немесе зақымдануы (соқырлық, саңыраулық, соқыр–
саңыраулық), жауап беруші аппараттың кемшілігі немесе
зақымдануы (мҥгедек), орталық жҥйке жҥйесінің кемістігі немесе
зақымдануы (ақыл-ойдың кемдігі).
Қазіргі кездегі психикалық
дизонтогенез тҥрлерінің кең таралған классификациясы, В. В.
Лебединский ҧсынған дизонтегнез классификациясы, Л. С.
Выготский, Г. Е. Сухарева, В. В. Ковалев, Л.
Каннер сияқты
ғалымдардың зерттеулері негізінде жасалған:
ретардация (тежелген даму) – барлық психикалық немесе
жеке компоненттер дамуының кешігуі немесе тоқтап қалуы;
жетілу дисфункциясы орталық жҥйке жҥйесінің
морфофункциональды жасқа сай
жетілмеумен және жетілмеген
ми қҧрылымдары мен қызметінің, сыртқы ортадан келетін
зиянды факторлармен ӛзара әрекетімен байланысы.
зақымданған даму – қандай да бір аназизаторлық жҥйенің
немесе ми қҧрылымының жеке зақымдануы;
асинхрония (бҧрмаланған даму) –
бір қызметтердің ерте
жетілуі, келесі бір қызметтердің керісінше кеш жетілу
қарқынынынан кӛрінетін, диспропорциональды психикалық даму.
В.
В.
Лебединскийдің
психикалық
дизонтогенезді
классификациялауы, келесі нҧсқаларға бӛлінеді:
І топқа ретардация типіндегі ауытқулар мен жетілу
дисфункциясы жатады:
Достарыңызбен бөлісу: