192 Үкілі Ыбырай Сандыбайұлы КӨКЕЙКЕСТІ Қатты соқан кəрілік жынменен тең,
Көзім көрмес болған соң, құлағым кем,
Əулиесі бақсының қараса да,
Жүрегімді жазуға табылмас ем.
Қайырмасы: Дегеніңе жеттің бе,
Қайран дүние, өттің бе?
Сырнай менен домбыра,
Мені тастап кеттің бе ?
Бірді алдап жүргем жоқ бірді қарғап,
Жігіттікті өткіздім өмір талғап.
Күрмеуіме қысқа жіп келмеген соң,
Ұш жағына жібердім кендір жалғап.
Қайырмасы: Дегеніңе жеттің бе,
Қайран дүние өттің бе?
Сырнай менен домбыра,
Мені тастап кеттің бе?
193 Үкілі Ыбырай Сандыбайұлы ЖАЙМА ҚОҢЫР Жігітке өлең де өнер, өнер де өнер,
Жүйріктей ат өрге салған өршеленер.
Бозбала, жастық шақта ойна да күл,
Шамшырақ мың күн жанған бір күн сөнер.
Жігіттің бір қызығы сауықты өмір,
Шырқатып əнге салсаң, қайғың кемір.
Кешегі бес болыстың жиынында,
Жайқалтып Ыбырай салған Жайма қоңыр.
