Бұл баяндаманың арты мынандай сөзбен тынады (1914).
Алғаш рет бұл өлең 1933 жылғы жинақта (15-16 бет.) басылған.
Ақынның өзге
кітаптарында жоқ екі шумақ 1933 жылғы жинақ бойынша қосылды:
Е, құдай! Ашшы біздің бағымызды,
Көтеріп өлген Шоң мен өлген тағымызды.
Үмітпен жақсылыққа талап қылдық,
Сындырма, ағатайлар сағымызды!
Жан пида аруақ үшін, абырой үшін,
Қияметке кетеді мұндай ісін.
Жүз жылғы өлген Шоңның көмген Шоңның,
Əлемге танытайық өстіп түсін. —
"Сөзімен баға бермес бұл халыққа сеземін".
Бұл өлең алғаш 1933 жылғы
жинақта басылған. Сол нұсқа ұсынылып отыр.
"Күнделік дəптерінен".
Бұл өлең Сұлтанмахмұт шығармаларының 1933 жылғы
шыққан
толық жинағында екі бөлініп, бірі "Күнделік дəптерінен" болып,
екінші
"Мұнан былай" болып басылған. Алғашқысы кітаптың 16 бетінде, соңғысы 133
бетінде басылған. Жəне онда келтірілген алғашқы өлеңнің екі жолы түсіп қалған. Бұл
өлең Сұлтанмахмұт шығармаларының 1993 жылғы
басылуында жазылған ақын
өмірбаянында тұтас, толық келтірілген.
Достарыңызбен бөлісу: 
