Тамшылары
жүктеу/скачать 0,97 Mb. Pdf көрінісі
|
Тағылым тамшылары 2
- Бұл бет үшін навигация:
- Асыра мақтау жөн бе
| Күнә іздеуші де кінәлі
Бір күні түнде ел басқаратын халифа Омар (р.а.) мен Абдуррахман ибн Ауф Мәдина қаласының көшелерімен келе жатып бір үйден дабырлаған дауы- стар естіді. Үйге таяп келген халифа: – Ей, Абдуррахман! Мынау кімнің үйі екенін білесің бе? – деп сұрады. Абдуррахман: – Білмеймін, – деп жауап берді. Халифа өзі: – Бұл – Рәбиға ибн Үмәйяның үйі. Іштегілер тегіс арақ ішкенге ұқсайды. Мастықпен айғайласып отыр. Бұларды мықтап тұрып жазаласақ қалай қарайсың? Абдуррахман ибн Ауф болса: – Маған салсаңыз, жазаға олар емес, біз лайықты секілдіміз! – деді именбестен. Тосын жауапқа халифа іркіліп қалды. Сөйтті де: – Неге? – деп сұрады артынша таңданысын жасы- ра алмай. Сонда қасындағы саңлақ сахаба оның себебін бы- лай деп түсіндірген еді: – Өйткені Аллаһ тағаланың «Адамдардың жа- сырын күнәларын іздестірмеңдер!» деген бұйрығы бар. Біз болсақ түннің бір уағында елдің үйіне келіп, тіміскіленіп, олардан қателік іздеп жүрміз. Негізі, жа- заны біз тартуымыз керек!.. Абдуррахманның көкейге қонымды сөзіне ойла- нып қалған халифа оған: – Ендеше, кеттік бұл жерден! Әйтпесе, расында да жазаны олар емес біз тартуымыз мүмкін, – деген еді асыға. 67 Сахабалар сабағы Былай шыға бере халифа өз-өзінен күбірлеп бара жатты. «Ойы да, жөні де түзу осындай достардан Аллаһ тағала бізді мақұрым етпегей! Менікі ғана дұрыс деп, кеудемсоқтыққа салынудан сақтасын! Білмегеніңді білгеннен сұрап, соның айтқанына көне білген қандай жақсы!» Расында да, қарғыстың ең жаманы «Өзің білме, білгеннің тілін алма» емес пе?! Асыра мақтау жөн бе? Омар (р.а.) тағайындаған басшылардың бірі жұма хұтбасы кезінде Омарды жер-көкке сыйғызбай мақтағаны сонша, сахабалардың біреуі шыдай алмай орнынан атып тұрып әлгі кісімен шарт-шұрт сөзге келіп қалды. Намаз біткенде мешітте болған жайт Омардың құлағына да жеткен еді. Халифа Омардың әмірімен әлгі сахаба дереу тұтқындалып алдына әкелінеді. Са- хаба кірген бойда халифаға сәлем береді. Алайда өзі ашуланып отырған халифа оның сәлемін алмастан тіпті жекіп те жібереді. Сол кезде сахаба: – Ей, Омар, – дейді жұлып алғандай басын көтерген күйі, – мен бір кінә жасасам, сен нақ екі кінә жасап отырсың! Бұны естігенде бағанадан бері Омардың алқымына тығылған бар ашуы сап тыйылып: – Менің екі кінәм не болды сонда? – деп сұрады таңырқап. Сахаба тағы да тайсалмастан: – Аллаһтың бер деген сәлемін беріп ем, ашумен сәлемімді алмадың. Яғни уәжіпті елемедің, бұл – бір. 68 Тағылым тамшылары Кінәлі адамға құлақ түрмей жатып бір жақты ғана үкім айттың, бұл – екі, – деді. Бұны естіп сабасына түскен Омар (р.а.) болған жай- ды айтып беруін өтінгенде, ол былай деп түсіндірді: – Сен тағайындаған басшы хұтбада сені жер-көкке сыйғызбай мақтағаны сонша, ел сені Әбу Бәкірден де артық па деген ойға қалды. Алайда сенің Әбу Бәкірге жете алмасың айдан анық жайт. Мен осыған келіспеушілік білдірдім. Омардың таңғалысы тіпті арта түсіп: – Иә, неліктен мен Әбу Бәкірге жете алмайды екем? – деп сұрады. Сонда әлгі сахаба: – Сол да сөз болып па, – деді өз сөзін дәлелдемек болып,- «жасаққа қол ұшын беріңдер» деп Пайғамбарымыз бұйырғанда сен қолыңдағы малдың жартысын ғана әкелдің де, ал Әбу Бәкір болса өзіне тышқақ лақ та қалдырмай қолында барын түгел әкеліп елді бір жылатпап па еді?! Бұны естігенде Омар (р.а.) әлгі сахабадан кешірім сұрап, оны еркіне қоя берді. Артынша жағымпаздық жасаған әлгі басшыны жұмыстан босатты. жүктеу/скачать 0,97 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|