Теориялық сұрақтар
жүктеу/скачать 325,07 Kb.
|
ТеоÑиÑлÑÒ ÑÒ±ÑаÒÑаÑ-emirsaba.org
- Бұл бет үшін навигация:
- Өкпенің аускультациясы
| Іс-әрекет алгоритмі:
1. Бөлме тыныш және жылы болу керек. 2. Тексерушінің қолы жылы және тырнағы алынған болу керек. 3. Қолыңызды гигиеналық дәрежеде жуыңыз. 4. Науқастың киімін беліне дейін шешуін сұраңыз. 5. Тексеретін адамның алдына тұрыңыз. 6. Алдынан: қалақша саусақты бұғана үстіне қойыңыз. 7. Ортаңғы бұғана сызығы бойынша оң жақ және сол жақ қабырға аралықтан III қабырғаға дейін перкуссия жасаңыз. 8. Алдыңғы қолтық асты сызықпен оң жақ және сол жақ VI-VII қабырға аралықпен симметриялы перкуссия жасаңыз. 9. Артынан: ”қалақша” саусақты жауырын үстіне қойыңыз, жауырын ортасына, жауырын оң жақ және сол жақ бөлігінің симметриялы жерлеріне қойыңыз. 10. Перкуторлық дыбыстың сипатын бағалаңыз. Ескерту: салыстырмалы перкуссия - симметриялы мүшелерді салыстырмалы жасағанда естілетін перкуторлық дыбыстың ерекшеліктеріне негізделген тәсіл Қалыпты жағдайда өкпе үстінен анық өкпе дыбысы естіледі. Өкпе ауруларында перкуторлық дыбыс өзгереді. Бәсең дыбыс - өкпе ұлпасы тығыздалғанда. Тұйық перкуторлық дыбыс - плевра қабатына патологиялық сұйықтық толғанда, қорап дыбысы - өкпе эмфиземасында, тимпаникалық - өкпеде қуыс пайда болғанда. Тыныс алу ағзасының аурулары бар науқастарды тексеру әдістері. МҮҰ. Өкпеге аускультация жүргізу, оның диагностикалық маңызы. Өкпенің аускультациясы - бұл стетоскоп жеткілікті болып табылатын қарапайым медициналық процедура. Бұл құрылғы сізге шуды естуге және тыныс алудың сипаттамаларын қадағалауға мүмкіндік береді, ол өкпе, бронх, қан айналымы жүйесі мен жүрек ауруларын диагностикалау үшін белсенді қолданылады. Өкпе аускультациясының әдісін қолдану арқылы мұндай ауруларды анықтауға болады: пневмония; туберкулез; Плевар сұйықты жинақтау; өкпе ісінуі ; жақсы және қатерлі ісіктер; абсцесс; пневмоторакс; жүрек жеткіліксіздігі; өкпелік инфаркт және т.б. Диагностика түрлі нүктелерде тыныс алуды тыңдауға негізделген. Крипс және сау шуды тыныс алу жүйесінің бұзылуының сипатын және бүкіл адам ағзасын дәл анықтай алады. Ауцкулатияның екі жолы бар: Тікелей, ол дереу дереу аталады (дәрігер тыныс алуды тыңдайды, науқастың терісіне құлақ салады); жанама, ол орташа деп аталады (дәрігер стетоскопты, фонендаоскопты немесе басқа көмекші құралдарды пайдаланады). Бірінші жағдайда өкпектің аускультациялық нүктелері әлдеқайда көп, себебі тыңдаудың дәлдігі төмендейді. Екінші жағдайда аускультация нүктелері сегізден онға дейін жетеді. Зерттеу кезінде дәрігер әрқайсысында тыныс алуды тыңдайды, ол клавикулярлық қуысты науқастың қабырғасына дейін жылжытады. Бір нүктеден екіншісіне симметриялы түрде өту керек. Тыныс алу жүйесіндегі ауруы бар науқастар төмендегідей шағымдарды айтады: Жөтел.
мерзімділігі- тұрақты және оқтын-оқтын Ентігу: физиологиялық және патологиялық, пайда болу себептері; ентігуідің түрлері (инспираторлы, экспираторлы және аралас), олардың пайда болу себептерін анықтау. Кеуде қуысындағы ауру сезімі: ауру сезімінің пайда болу себептерін анықтау (кеуде қуысының өзіндегі патологиялық үрдістеріне, сонымен қатар өкпе және плевра ауруларының дамуымен байланысты пайда болған ауру сезімі, рефлекторлы ауру сезімі) ауру сезімінің орналасуын, оның тыныс алу кезеңімен, жөтелмен, науқастың қалпын өзгертуімен байланыстылығын анықтау. Қан қақыру: себептерін таба білу өкпеден аққан қанды анықтай білу. Арудың анамнезін жинаған кезде мынадай түпкі жағдайларды анықтау қажет: ауру қашан басталды; оның пайда болу себептері мен жағдайлары; аурудың алғашқы сипаты. Өмір тарихында анықталатын маңызды жағдайлар: еңбек және тұрмыс жағдайлары; бұрын тыныс алу ағзаларының қандай ауруларымен ауырған тұқым қуалаушылық бейімділік; зиянды әдеттер (темекі шегу, арақ ішу, т.б.) аллергиялық анамнезді анықтау. Науқасты жалпы қарап тексеру: науқастың жалпы жағдайы; науқастың төсектегі қалпы; тері жамылғысы түсінің өзгеруі (бозарған, көгістенген, бетінің қызаруы, ұшық бөртпелері); өкпесінің созылмалы дерті бар науқастың саусақтарының «барабан таяқшалары», тырнақтарының «сағат әйнегі» тәріздес болуы; ішінің үлкеюі және ісінудің пайда болуы. Жергілікті қарап тексеру: беті: терісінің түсі, оның өзгерістері. мұрыны – пішінінің өзгеруі, тыныс алу сипаты – ауызымен немесе мұрнымен, еркін немесе қиналып тыныс алу, мұрын қалқанының қисаюы. көмекей (сұрау әдісімен тексеру), дауысының сипаты: қарлығып қалу, дауысы шықпай сыбырлап қалу. Кеуде қуысының қарап тексеру: пішіні , тыныс қозғалысының симметриялығы, тыныс түрі: Кеуде қуысы пішінін бағалау кезінде келесі белгілерге мән беру керек: көлденең және алдынғы – артқы өлшемінің ара-қатынасын; эпигастральды (құрсақ үсті) бұрышының мөлшеріне; қабырға бағытына және қабырға аралық кеңістіктің еніне, сонымен қатар бұғаналар мен жауырындардың орналасуына. Кеуде қуысының тыныс қозғалысын әуелі тыныштық жағдайда, содан кейін терең тыныс алған кезде (науқас тік тұрған жағдайда) анықтайды. Кеуде қуысының екі бөлігінің де симметриялы қозғалысына көңіл аудару қажет (тыныс актісінде ауру жағы қалып отырады). Тыныс жиілігін анықтау (тыныс жиілігі минутына 16-20 рет). Тыныс қозғалысының жиілігін минутына санау арқылы жүргізеді. Науқас тыныс шығаруының нашарлауына, кілегейлі қақырықты жөтелге, әлсіздікке шағым жасайды. Қарап тексергенде: терісі және еріндерінің кілегей қабаты сәл көгістенген. Науқас мәжбүр қалыпта – ортопноэ. Тыныс жиілігі минутына-24 рет. Тыныс беткейлі, ырғақты. Кеуде қуысының пішіні эмфизиматозды, екі бөлігі де тыныс алуға бірдей қатысады. жүктеу/скачать 325,07 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|