Ғаламның концептуалдық-тілдік бейнесіндегі «жалғыздық» концептісі...
№ 3(140)/2022
Л.Н. Гумилев атындағы ЕҰУ Хабаршысы.
Филология
сериясы
ISSN: 2616-678Х, eISSN: 2663-1288
162
ді ұсынады. Яғни, Бубердің айтуынша, адам
өзінің жалғыздығын тек түсіну арқылы жеңеді
және шынайы қарым-қатынас тек шынайы
адамдар арасында болады [7, 88-98].
Қазіргі авторлардың еңбектерін шартты
түрде екі топқа бөлуге болады: сипаттама
және бар тәсілдерді талдау және жалғыз-
дықтың өзіндік үлгілерін ұсыну.
Даниел Перлман мен Летиция Энн Пепло
«Жалғыздық туралы теориялық көзқарастар»
тақырыбында жалғыздыққа
қатысты сегіз те-
ориялық көзқарасқа салыстырмалы талдау
жүргізді. Салыстырудың негізгі критерий-
лері: жалғыздықтың оң немесе теріс сипаты,
осы құбылыстың жеке немесе жағдаяттық се-
бептері. Бұл критерийлер келесі теориялық
бағыттармен салыстырылды: психодинамика-
лық, феноменологиялық, экзистенциалистік,
социологиялық,
өзара әрекеттесуші, таным-
дық, жеке, жүйелік-теориялық. Яғни, автор-
лар когнитивтік көзқарасты ұстанады. Яғни,
жалғыздық жеке тұлғаның екі фактор арасын-
дағы сәйкессіздікті қабылдаған кезінде пайда
болады деп болжайды [8, 160].
Батыстық қоғамтану кем дегенде бір ға-
сыр бойы жалғыздық феноменін жан-жақты
зерттеп келеді. Бұл әлеуметтік құбылыс та-
рихи, мәдени
тұрғыдан қарастыруды қажет
етеді. Рухани сұхбаттасу барысында әйгілі
американдық драматург Теннесси Уильямс
мойындады: «We are all sentenced to solitary
confinement inside our own skins, for life. All
writing is an antisocial act, since the writer is a
man who can speak freely only when alone; to be
himself he must lock himself up, to communicate
he must cut himself off from all communication;
and in this there is something always a little
mad». Бұл философиялық ұстаным белгілі бір
дәрежеде қоғамда болып жатқан рухани про-
цестерді айқын қабылдайтын қазіргі батыс зи-
ялыларының ойымен сәйкес келеді.
Барлық зерттеушілер
жалғыздықты адам-
ның қоғамнан,
отбасынан, тарихи шын-
дықтан, үйлесімді табиғи ғаламнан оқшаула-
ну тәжірибесімен байланысты деп түсіндіреді.
Әдебиеттегі жалғыздық тақырыбы сонша-
лықты кең, сондықтан ол ғасырлар бойы жиі
айтылып келе жатқан тақырып болды.
Поэтикалық
мәтіндегі
концептілік
құрылымдардың көрінісі туралы зерттеген ға-
лым А.Әмірбекова «жалғыздық» концептісіне
тоқтала келе: «Жалғыздық ‒ бұл метафизика-
лық концепт. Бақыт ұғымы секілді түсінілуі
күңгірт ұғынылуы мен танылуы қиын ұғым»
– деген пікір білдіреді [9, 54].
Қандай шығармада болмасын, жазушы
қоғамның рухани-адамгершілік мәселесіне
қатысты өзінің авторлық ұстанымын ашық
және айқын көрсетеді. Осы тұрғыдан алған-
да, жазушы С.Жүнісовтің
әңгімелері, басқа
жазушылардың шығармалары сияқты, жоға-
ры, тәрбиелік мәнге ие.
Тіл арқылы сақталған ұлттық танымның
көрінісін, көркемдік танымның заңдылықта-
рын ұлттық болмысымен ерекшеленетін
нақты тілдік деректерді С.Жүнісов
шығарма-
лары тілінің негіздерін зерттеуден табуға бо-
лады. Осы орайда, жазушы шығармаларын-
дағы «жалғыздық» концептісіне тоқталсақ:
дүниеден аулақтану, жапанды жалғыз кезу,
оты өшу фреймдері арқылы танылады. Фи-
лософиялық аспектісі тағдыр, жан бағу, өмір
кешу, дүние фреймдерімен беріледі.
Достарыңызбен бөлісу: