251
М Ұ Р А Т Б Е К Б Ө Ж Е Е В
Патша қол астындағы ұлттар өсіп, не өшіп келе ме? Олардың
өркендеуіне жазмыштың өзі бөгет пе? Болмаса, бір жайсыз жағдай
мешеулікке ұшыратуда ма? Сол жағдай жойылса, əлеуметтік-
экономикалық, саясаттық қысымға алу тыйылса, ел ғылым-білімге
жұмылса, жұрт еңсесі көтерілер еді деген сияқты сұрақтар туады.
Осы сұрақтарға мəн берген Н.М.Ядринцев: «Егер
бұл елдердің
өсуіне мүмкіндік туса, олар өз қабілеттілігін танытса, онда оларды
күлліге қажет күнкөрістің ең жоғарғы игілігінен жырып тастауға
болмайды»
500
, – дейді.
Бодан болған елді жасытып, жаншып, үркітіп ұстаған патша мен
ханға қарсы шыққан Махамбет сияқты қазақ елдерінің ғибратты ісі –
патшаның қалаулысы атанып, шен-шекпен, мансапқа салынғандардан
безінудің бір айғағы еді. Патша халыққа
адал азаматтарды тілегіне
жеткізбей жазаға, қазаға ұшыратқан. Халықтың бас көтерерін сүргінге
салатын, тек елін сатқан азғындарды көтермелеген.
Біртұтас күрделі мəдениет жасау үшін түрлі халықтардың
мəдениетін, əдебиетін, тілін жою еш пайда таптырмас, əр халықтың
берері бар, өзіне тəн өнері, үні бар. Халықтарды адам баласы игілігіне
қосар үлестен шет қалдырмау ісіне жол ашу жөн деген сияқты
ойға мезгеушілер аз еді. Ұлттар өркендеуін ойлаған, қазақтардың
келешегінен үміттенген оқымыстылардың, жазушылардың түсінігі
бір өреде емес-тін. Бұлардың
кейі дұрыс ниет білдірсе, кейі күмілжіп,
мүсіркеп сөйлейтін. Ағынан жарылып, қазақтар өз алдына тəуелді
ел болса екен деп тілейтіндер қанша еді? Олар көбінесе, қазақтар
бағыныштылар деуден аспайтын. Алайда олардың ішінде қазақ
халқына жан тартқандар да бар еді.
Қазақ əдебиеті өзінің даму процесінде тек ұлттық шеңберде
қалып қоймаған. Батыс, Шығыс əдебиетінен үйрене өсті. Фирдоуси,
Низами, Фзули, Науаи поэзиясымен қатар Пушкин, Лермонтов, Гете,
Крылов поэзиясынан нəр алды. Қазақ əдебиетінің түрлі
нұсқаларын
орыс оқушылары өз тілінде оқи бастайды. Қазақ оқығандары мен
орыс оқығандары арасында болған қарым-қатынас, достық – бұл екі
елдің бір-бірін тереңірек, дұрысырақ түсінуіне демейді. Шоқанның
Потанин, Достоевский, Дуров, Ядринцев тағы көптеген орыс
оқығандарымен ақылдас болуының,
Алтынсариннің сандаған орыс
ниеттестері болуының, Абайдың Михаэлис, Долгополовпен қарым-
қатынас жасауының қазақ халқының мəдениеті, əдебиеті үшін
айрықша мəні болды.
500
Достарыңызбен бөлісу: