278
З А М А Н А К Е Й І П К Е Р Л Е Р І
Ступай – достоин ты презренья.
Ни крова, ни благословенья
Здесь у меня для труса нет
558
.
Һарунға Сəлім үйден кет, шық! дейді,
Масқара, елдің тəмам сен шық деді.
Кісіге сендей қорқақ фанаһ үшін –
Не үйім, не дер дуғам һəм жоқ деді
559
.
«Һарун жауымнан кек ала алмады, қылышым жат жерде қалды,
сенің көз жасыңды сүртіп, қайғы-қасіретіңе ортақ болу үшін өлім
аузынан азар аман келген кенжең» дегендерді айтып анасынан мар-
хабат күтеді. Елі үшін соғыста өлген ері, балаларын еске алған ана
қорқақ ұлдан безінеді.
Молчи, молчи! Гяур лукавый,
Ты умереть не мог со славой,
Так удались, живи один.
Твоим стыдом, беглец свободы,
Не омрачу я стары годы,
Ты раб и трус – и мне не сын!
560
Сөйлеме залым гауір бу жасыңды,
Қимадың жақсы өмірге бір басыңды.
Кет жалғыз, қашқын болған масқараңмен,
Қояйын қарайтпай-ақ ақ шашымды.
Корқақ құл, енді маған бала емессің
Сүрттірмен ұятыңмен көз жасымды
561
.
Жұртқа, досына, анасына қадыры кеткен Һарун өледі, оның
денесін көмушілер де болмайды, Һарунның жарасынан аққан қанды
ит жалайды, одан жас балалардың да жиіркенгені айтылады. Бұл
уақиғаның жұрт ортасында аңыз болып таралғандығы туралы:
И тень его в горах востока
Поныне бродит в темну ночь.
И под окном поутру рано
Он в сакли просится, стуча,
Но, внемля громкий стих Корана,
558
Лермонтов М. Поэма.– Л., 1950. Т. І. 68-б.
559
Көк селдір. – Орынбор, 1910. 18-б.
560
Достарыңызбен бөлісу: