Қ. Жарықбаев о. СаңҒылбаев

581

шымырлатып, жан жүйені жандырып, 

құлақ құрышын қандырып, ұғымына 

қонымды, жүрегіңе тиімді тіл» емес 

пе? Осындай аса бай тілі бар халық- 

тың шешен болмасқа қандай дәті бар?

Бір  көргенін  жазбай  танып,  ілезде 

жаттап  ала  қоятын,  өз  ойын  екінші 

адамға  жеңіл  де  жедел  түсіндіре 

алатын осынау қарапайым халықтың 

асқан  зеректігіне  қазақ  даласында 

болған шетжұрттықтар ауыздарының 

суы  құрып,  қайран  қалып  отырған 

ғой. Олар қыр халқының, сондай-ақ, 

ыстық-суыққа  аса  шыдамдылығын, 

қиыншылыққа  төзімділігін  айтудан 

жалықпаған. Мәселен, поляк зиялысы 

А. Янушкевич (1803-1857) бұл жөнінде 

былай  деп  жазыпты:  «Қазақтардың 

ақыл-ой  қабілетінің  кереметтігіне 

барған  сайын  менің  көзім  жетуде. 

Сөздері  қандай  жеңіл!  Әрқайсысы 

айтайын  деген  ойын  түсіндіруге 

де,  қарсыласының  дәлеліне  бірден 

тойтарыс беруге де керемет шебер». 

Осынау ұлттық тамаша қасиетімізден 

қазіргідей  тіл  жұтаңдығына  кезік-

кен  алмағайып  заманда  айырылып 

қалмай,  оның  тұтас  көлемін  көздің 

қарашығындай сақтай алмасақ – бұдан 

ұлттық  намысқа  нұқсан  келетіні 

хақ. Олай болса, еңбектеген баладан 

еңкейген кәріге дейін туған тілімізді 

ардақтап,  оның  қадір-қасиетін  мақ- 

тан  тұтып,  соның  көсегесін  көгерту 

жолында жатпай-тұрмай әрекет етуі- 

міз қажет.

жүктеу/скачать 11,21 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: