176
Қазақ өнерінің антологиясы
Жарастың болыс қойдың Нүрекесін,
Әкім ғып Нүрекені тұр екенсің.
Қай күні Нүреке болыс болғаннан соң,
Еліңнің алған жоқ па берекесін?!
Қашанда желіккенді адам санап,
Ақылсыз Жаппас деген ел екенсің.
Жаппасым, сен мақтама пәс адамды,
Мақтайсың қайдағы бір нас адамды.
Ысырап қайта малын шашып жүрген,
Мақтама дәулетіне мас адамды.
Берәлі, Дербісалы, Есқожаны,
Сен, Жаппас, білмеймісің осы адамды?!
Үйінде кім болса да, кет демейді,
Ешбір жан қайратына беттемейді.
Кем емес әділдігі Наушаруаннан,
Біреуден алып пара, ептемейді.
Жүз кісі маған десе қонақ келсін,
Ұлыққа тапсырма деп, өктемейді.
Сүгірді, Батырбаймен ұстап берген,
Нүреке, Жүсіппегің көктемейді.
Сұрасақ ишандар мен молдалардан,
Тегінде ол кісіні тек демейді.
Достарыңызбен бөлісу: