152
Қазақ өнерінің антологиясы
Байлыққа,
батырлыққа бірдей туған,
Дариядай көлемі көз сарқылмаған.
«Елді сөкпе, кенді төкпе» деген сөз бар,
Қызына жақсы қайда тыю салған?!
Несігүл, аса сөйлеп, арындадың,
Ақын деп ем, айтқан жерден табылмадың.
Еліме
келген жерден тіл тигізіп,
Тәңір алғыр, не себепті жаңылғаның?
Батасын екі жердің бірдей бұзып,
Әуреге басың шатып, сабылғаның.
Тарақты әуейі екен жүрген мақтап,
Осы ма ділмар қызың жүрген баптап?
Орныңнан тұра алмассың, қыз Несігүл,
Құйылса, терең жырым екі жақтап.
Кеше
кеп Жәнібекті жау шапқанда,
Малды айырып, Ерден батыр қалған сақтап.
Арғынның бекер демес кәрі-жасы,
Аулыңның шаң болғанда айналасы.
Малыңды жаныңменен алып қалған,
Төлек, Тулақ, Сандыбайдың ер баласы.
Несігүл:
Ақыным, мінің сол ма маған таққан?
Арғыннан батыр Шақшақ шыққан ақтан.
Жантөре, білемісің Жәнібекті,
Барақ көлінде аулыңды барып шапқан.
Ерденің
Жантөремен ұстасам деп,
Омбының қаласында қаза тапқан.
Сұраусыз осыменен Ерден кеткен,
Ер болсаң, қайда жүрсің, қолың жеткен?
Ағыбай, Алтынсары, Абай, Қунақ –
Теңдікті сіздің елге бермей кеткен.
Болман:
Мақтайсың Жантөре мен Ағыбайды,
Ерліктен сол мінезі табылмайды.
153
Айтыс II том
Қырғызбен Алатауда шабысқанда,
Тастап
қашқан Кенесары, Наурызбайды.
Жантөре орыспенен ақыл қосып,
Ерденге жамандықты жүрген тосып.
Улаған Ерден жатқан үйін келіп,
Сонымен Ерден өтті, ажал құшып.
Жантөре өзі тартты қайғы сана,
Сандыбай Орта жүзге болған пана.
Орысқа бақыт үшін
ақыл қосқан,
Жантөре екі дүниеде жүзі қара.
Демейді бұл сөзімді ешкім жалған,
Ерден ер Орта жүзде ұрандалған.
Үш жүздің жақсылары бас қосқанда,
Батыр деп Сары Ерденді ауызға алған.
Достарыңызбен бөлісу: