Сөз семантикасы тек тілшілердің пікір таласына ғана арқау
болып қоймастан, ол философтардың да, психологтардың да, се-
миотиктердің де ойларына азық болып жүр. Ж.алпы сөз семанти
касы философияның кей категорияларымен байланысты екендігін
ғалымдар ерте кезден-ақ айтқан болатын. Мысалы, заттарға қа-
лай ат берілген, сөз бен заттың арасындағы
байланыс қандай заң-
дылықтарға негізделінген (таным теориясымен байланысты), тіл-
дің пайда болуы және адамзат тарихы (глотогенез бен мифоло
гия), ой мен тілдің
байланысы т. б. Тіпті бұл мәселелерге
байланысты алғашқы пікірлер көне грек философтарының еңбек-
терінде кездеседі, олар да өздерінше қорытынды шығарған. Мы
салы, Парменид (біздің эрамызға дейінгі 540/539 не 515 жылдары
туылған): «Бұлардың
(заттардың) әр қайсысына адамдар ат
қояды, ол адамдардың ажыратушы таңбасы»,— деген болатын
(Античные 36, 31) *. Ал Платонның «Кратилінде» болса соңғы
кезге дейін тіл білімінде шешілмей келген мәселелердің көтеріл-
гендігі анық. Салыстырыңыз, «Сократ: — Демек, Гермоген, ат
қою — барлық адамдардың жұмысы емес, ат қоюшының жүмы-
сы»,— деген үзіндіде атты жеке адамдар қоймайды деген идеяны
ұсынады (Античные 36, 41). Эрине заттарға қалай ат қойылған,
бірінші қолданылған сөздер қандай болған деген сұраулар күні
бүгінге дейін жауапсыз қалып барады. Алғашқы сөздер нақ мы-
надай сөздер болған деген
жауап қазірше берілген емес, берілуі-
нің өзі екі талай.
XIX—XX ғасырларда да тілші ғалымдар тіл философиясымен
шұғылданып, тіл философиясыньің шеңберін кеңейте түсті. Бұған
мысал ретінде В. фон Гумбольд, А. Шлейхер, Г. Штейнтальд пен
жас грамматистердің еңбектерін көрсетуге болады. Қазіргі кезде
де тіл философиясымен тек философ ғалымдар ғана айналысып
қоймайды, сонымен қатар тілшілер де өз үлестерін қосуда. Совет
тіл білімі марксизм-ленинизм негіздеріне сүйене отырып, пікір
айтатындығы анық. Сондықтан да сөз мағынасы дегенде біз та
ным теориясымен байланысты пікір айтамыз.
Сөз магынасына байланысты айтылатын қағидалар тек ғіл
теориясының дамуына ғана қатысты емес, оның нрактикасы үшін
де мәні зор. Бұл ең алдымен, лексикограф ғалымдардың еңбекте-
рінде анық көрінеді. Мысалы, А. А. Юлдашев түркі тілдеріндегі
түсіндірме, аударма сөздіктерін жасау принциптеріне талдау жа-
сай отырып, олардағы басты кемшілік
ретінде сөздердің бірден
байқала қоймайтын контекстік мағыналық реңктерді, я сөздердін
мағыналық варианттарын нақтылы ажыратпай сөздіктерде номи-
нативтік мағыналармен бір дәрежеде жеке мағына ретінде беру
Деп есептейді. Мысал ретінде қырғыз тілінің түсіндірме сөздігінен
жол сөзін алып, оның 2, 3-мағыналарына сілтеме жасайды (Юл
дашев 72, 363 364) *. Сөздердің лексикалық мағынасын анық-
тауда қате жібермеу үшін, оның қайсысы номннативтік мағына
қайсысы контекстік (ауыспалы) мағына, қайсысы фразеология-
лык байланулы мағына екендігін ажырату қажет- осыдан кейін
ғана сөздікте жеке үяда қайсысын беру керектігі’ қайсысы қан
30
дай номермен беру қажеттігі анықталынатыны сөзсіз. Қолымызда
бар сөздіктердің кейбіреулерінде сөз мағынасына ғылыми талдау
берместен-ақ, екінші бір сөздіктің жолымен мағына ажырату
үлгісі барлығын жасыруға болмайды (Юлдашев 72, 104). Сөздік-
терде
сөз мағынасын қалай беру, мағынаны қалай ажырату сема-
сиологиялық талдауды талап ететіндігі, сөз мағынасының күнде-
лікті өмірде өзгеріп, қолданылуында ауытқулар болып тұратығ-
дығы және олардың
заңдылығын ескеру қажеттілігі шындық.
(Бабкин 77; Толкина 77; Алекторова 79) *.
Аударма сөздікте болсын, түсіндірме сөздікте болсын сөздер-
дің тек бір мағынасына ғана (номинативтік)
анықтама беріп
қоймастан, көп мағыналы сөздердің де мағыналарын ажыратып,
анықтама береді; олардың қай мағынасы номинативтік, қай ма-
ғынасы ауыспалы мағына екенін, фразалық мағынасының қайсы
екендігін ажыратады. Мысалы, К. Юдахиннің қырғызша-орысша
сөздігінде бас сөзінің 11 мағынасы бар деп көрсетілген, ал
олар-
дың тұрақты тіркестерде қолданылуын 90-нан аса тіркеспен көр-
сеткен (КирРС 65, 118—120)*. А. К. Боровков басшылығында
жарық көрген өзбекше-орысша сөздікте осы сөзге 13 мағына бер-
ген де, фразалық тіркестегі үлгісіне өте аз тіркес берген (УзРС 59^
83—85) *. Бұл екі сөздікте сөздердің мағынасын ажыратып анық-
тама беруде дг бір ізділік жоқ. Мысалы, К. Юдахин
бас сөзінің
2-мағынасы ретінде «верхняя часть чего-л., головка, вершина»
деген мағынаны көрсетеді де
чөртүн баилы сияқты мысал берген.
Ал А. К. Боровков басшылығында жарық көрген сөздікте ол ма-
ғына жеке мағына ретінде берілмеген. Сондай-ақ А. К. Боровков
сөздігінде
бас сөзінің «исток» мағынасы
(сув башы) 8 мағына
ретінде берілген болса, К. Юдахин сөздігінде ол жеке мағына
ретінде берілген емес. Бір ескерте кететін нәрсе сол — екі сөздің.
екеуінде де жоғарыда айтылған мағына
бас сөзі арқылы беріледі.
Тіпті түсіндірме сөздіктерде де сөз мағыналарын (көп мағыналы
сөздердің) ажыратып анықтама беруде бір ізділік жоқ. Мысал
ретінде соңғы кездерде жарық көрген 4
сөздіктен бас сөзінің ма-
ғыналарын салыстырып көрелік. Қазақ тілінің түсіндірме сөзді-
гінде
бас сөзіне 15 мағына берілген болса (ҚТТС-2, 111 —120),.
қарақалпақ тілінің түсіндірме сөздігінде 13 мағына (ҚарТТС-1,
205—210), татар тілінің түсіндірме сөздігінде 16 мағына (ТТАС-1,
135—139), өзбек тілінің түсіндірме сөздігінде 15 мағына бар деп
көрсетілген (УТИЛ-1, 136—138). Егер сөздіктегі мағыналарды
салыстырып қарайтын болсақ, бір сөздікте жеке ұя ретінде бе-
рілген мағына екінші бір сөздікте мүлде көрсетілмеген. Мысалы,
қазақ тілінің түсіндірме сөздігінде бас сөзінің 2-мағынасы ретінде
Достарыңызбен бөлісу: