Қaзaқ Тiлiнiң Өзектi Мәселелерi және Тәуелсiздiк Тaғылымы
138
алынбауы көптеген түркологтардың *-лар-ды
архетип деп
тануына себеп болған. Таға~нағашы – бір сөз. Мұның даму
эволюциясы
монографиялық
еңбегімізде
өрнектелді.
Жоғарыдағыдай жаңсақтықтар болмас үшін ығысу құбылысын да
әрдайым назарға ұстаған жөн.
Сөз құрамындағы дыбыстардың орны ауысуы метатеза деп
аталады. Кейбір түркі тілдерінде қазақ тіліндегі жаңбыр
йағмур~йамғур болып айтылады. Түбірі (йағ – етістігі) алғашқы
сөзде
лексикалық мағына берсе, соңғыда йам формасының
ешқандай ұғымы жоқ. Егер метатезаға көңіл бөлінбесе,
зерттеушіні шатастырып жіберуі анық.
Іргелес дыбыстардың орын алмастыруы бар да, дауыссыздардың
араларына
дауыстыларды
салып
алмастырылуы
бар:
қолғап~қолбақ,
жалаңаш~жаңалаш,
айналу~айлану,
селсоқ~селқос, тағы басқалар.
Іргелес дауыстылар ғана орын алмастырып қоймайды, іргелес
дауысты мен дауыссыз да орын алмастырып береді: ес+іт~ес+ті,
сіл+ік~сіл+кі,
сің+іл~сің+лі,
жұ+мақ~ұш+пақ,
жар+ық+шақ~жар+ғы+шақ т.б.
Орын алмастыру алыс жағдайда да орын ала береді: «Латынның
па+р+аво+л+а сөзі испанша па+л+аб+р+а болып өзгерген (4, 77 б.).
Яғни р мен л дыбыстары араларына бірнеше дыбыс салып, орын
алмастырған. Араға бір дауысты, бір дауыссыз дыбысты салып та
дауыссыздар орын ауыстыра береді: тарбағай+та>тарбағатай.
Қазақ тіліндегі ма+ғ+а+н, са+ғ+а+н, о+ғ+а+н
барыс жалғаулы
есімдіктерін осы топқа жатқызамыз. Бұлардың көне формасы –
манға, санға, анға. Жеке дыбыс пен буын алмасқан. Қысқасы,
метатеза құбылысын ажыратып-айқындаудың түбіртектану үшін
маңызы зор.
11. Түркі тілдеріндегі барлық дауыстылар мен дауыссыздардың
пайда болу тарихын, олардың даму эволюциясын [көбейту
кестесін жатқа білгендей] жатқа білген түбіртектанушы белгілі бір
тілдегі базалық лексикаға жататын байырғы сөздердің
түпкітектерін (шын мәніндегі архетиптерін) аша алатындай
дәрежеге жетеді. Басқаша айтқанда, бұл математикалық логикаға
арқа сүйеу деген сөз.