Қазақстан Республикасы Білім және ғылым Министрлігі Ахмет Байтұрсынов атындағы
АКТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ СОЦИАЛЬНО-ГУМАНИТАРНОГО ОБРАЗОВАНИЯ И НАУКИ
жүктеу/скачать 3,59 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- АКТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ СОЦИАЛЬНО-ГУМАНИТАРНОГО ОБРАЗОВАНИЯ И НАУКИ
- COMPUTER ASSISTED LANGUAGELEARNING IN EFL TEACHING
АКТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ СОЦИАЛЬНО-ГУМАНИТАРНОГО ОБРАЗОВАНИЯ И НАУКИ ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ 69 родителями, поэтому в настоящее время актуа- лизируется проблема разработки технологии формирования эффективного родительства на основе психолого-педагогического просвещения. Литература: 1 Лихачев Б.Т. Педагогика: Курс лекций. – М.: Прометей, 1992. – 528 с. 2 Гиппенрейтер Ю.Б. Общаться с ребен- ком. Как? – Издание 3-е, исправленное и допол- ненное – М.: «ЧеРо» при участии творческого центра «Сфера», 2001. – 240 с. 3 Роджерс К.Р. Взгляд на психотерапию. Становление человека. – М.: Прогресс, 1994. – 480 с. 4 Сатир В. Как строить себя и свою семью. – М.: Педагогика – Пресс, 1992. – 192 с. 5 Пахальян В.Э. Психологические особен- ности общения со взрослыми в старшем школь- ном возрасте: автореферат дис…канд. психол. наук. – М, 1981. 6 Хоментаускакс Г. Семья глазами ре- бенка. – М.: РИПОЛ КЛАССИК, 2003. – 224 с. ӘОЖ 94(574) Қ. ЖҰМАДІЛОВТІҢ ҚАЗАҚ КӨШІНІҢ ТАРИХЫН ЖАЗУЫ Шаукенов Ж. А. - т.ғ.к., философия кафедрасының аға оқытушысы, А.Байтұрсынов атындағы Қостанай мемлекеттік университеті Қабдеш Жұмаділов қытай қазақтарының өмірінде болған тарихи оқиғаларды, Шыңжаң қазақтарының бастарынан өткізген әр түрліқиын сәттерді шебер жеткізген. Қандастарымыздың тарихи отанын аңсап, ата жұртқа қоныс аударған қаракөздеріміздің жүріп өткен жолдарындағы бастарынан өткізген қиыншылықтарын жазушы сол қалпында өзгертпей жазған. Жазушының еңбегінде қазіргі шетелдерде жүрген бауырларымыздың бастарынан өткізіп жатқан тағдырларын, елге сағыныштарын, жалпы көші-қон мәселесін сөз көтерген. Негізгі ұғымдар: Шыңжан, қазақтар, Қытай, Шығыс Түркістан, көші-қон. Көш - қазақтың өмір салты, тіршілігі. Қанатты құсқа көк жүзінде қалықтау, самғау қандай жеңіл болса, қазақ үшін көшу де сондай. Батыры мен биі, сұлтаны мен ханы өздерімен бірге көшіп жүр. Қазан айын аяқтап, қараша туа қыстауларына жетсе болды. Амал не, Жоңғар шапқыншылығынан кейін қазақтың қанаты қырқылып, көш жолдары өзгеріп кетті. Олай болатыны, ұзақ жылдар бойы оңтүстік аймақтар- ды Жоңғар басып жатты да, Арқадағы ел солтүс- тікке қыстап қалуға мәжбүр болды [1, 37-38 б.]. Шекара аттағанның бәрі періште емес. Оралманның да түр - түрі бар. Оралман дегеніміз - күні кеше бір елдің босағасында жанын жалдап күн көрген бодан ғой. Бағынышты құлдарда болатын жағымпаздық, сатқындық, жікшілдік, рушылдық сияқты жағымсыз мінездер оларда да жетіп - артылады. Әсіресе, Шыңжаң қазақтарын- да қазір рушылдық дегеніңіз шешек атып, гүлде- ніп тұр. Жазушы 1990 жылы араға отыз жыл са- лып, Шыңжаңға барған сапарында «Көп жылдар өткен соң» атты мақала жазған. Сол мақалада Шыңжаң қазақтарының жеткен жетістіктерімен бірге, кемшіліктерін де айта келіп, былай дегені бар-ды: «Шыңжаңда бұрын да байқалмаған, кейінгі кезде етек алған тағы бір дерт – рушыл- дық. Мұнда да солай болыпты. Алдымен Керей, Найман, Қызай болып, онан соң Алтай, Тарбаға- тай, Құлжа деген жікке бөлініп, аға ұлттардан ар- тылған азын-аулақ мансапты бөліске салуға кел- генде, әр ауыл өз лағын текешік қоюға тырысып, қатты қырқысады екен. Қазақтың бұл алауызды- ғын жоғарғы ұлықтар білсе де білмеген болады. Қайта реті келсе: «Өкіметке шын берілген, нағыз отаншыл, сенімді ру сендерсіңдер. Өйткені, сендер басқалар сияқты ешқайда ауа көшкен жоқсыңдар» деп біреулерінің қолтықтарына дым бүркіп, еліртіп қояды екен. Соған-ақ аңқау ағайынның танауы шелектей болып, өзге руларды мүйіздейтін көрінеді. Шыңжаң қазағы қазір де сондағы қалпынан өзгеріп кетті деп айта алмайды [2, 3-4 б.]. 1962 жылғы сол көштің Қазақстан жеріне өткен қазақтарға қандай бақыт әкелгенін өздері біледі. Ал артта қалғандарын қытайлар тірідей тозақтың отына күйдірді. Көштің соңғы пайдасы қытайлар үшін оң шешімін тапты. Қазақтарды жаныштап, ішкі өлкедегі қытайларды қазақтар отырықтанған өңірге көптен кіргізу ойы жүзеге асты. Артта қалғандарға алдын ала дайындап қойған «қос жүрек», «шетке байланған», «шетелдің мыс шегесі», «сатқын, шпион» тектес дайын томағаларды кигізіп, білгенін істеді. 1956 жылы Шыңжан университетінде оқып жүрген кезінде Қытай мен Кеңес үкіметінің келісімі бойынша Алматыдағы ҚазМУ-дің филология факультетіне кеп түсіп, екі жыл оқыған, 1958 жылы «шетелде оқып жатқан Қытай студенттерін саяси жақтан шыңдау үшін» деген желеумен Қытайға қайта келген Қабдештің бойы «қуғын-сүргін» көрген ол 1962 жылы Қазақстанға «Қажытай екеуі 150 мың кісіні бастап, шекарадан өтіпті» [3,303б.]. АКТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ СОЦИАЛЬНО-ГУМАНИТАРНОГО ОБРАЗОВАНИЯ И НАУКИ ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ 70 1956 жылдың ақыры мен 1957 жылдың басында Кеңестер Одағы мен Қытай елінің достығы бүлініп, 1958 жылдан бастап Қытай комуналасу науқанын бастайды. Әрі осы жылдардан бастап «ұлтшылдарға, оңшылдарға қарсы тұру қымылын жүргізеді. Кеңестер Одағының жұмыскерлер мұқтаждығы үшін «өз азаматтарымызды қайтарып аламыз» деген сылтауына орай, Қытай коммунистері ел ішіне жансыздарын кіргізіп, «қазақтар түгел көшкелі жатыр» деген дақбырт таратты. Қытай үкіметінің астыртын айтақтауымен жүз мыңдаған қазақ қопарыла көшті. Маңдайынан соры арылмаған ұйғырлар мен қазақтар Шығыс түрік қағанаты быт-шыт болып ыдырағанда, көршілерімен сыйыспай, Сібірдегі Енисей, Байқал бойынан ауып, Тәңіртаудың күнгейіндегі осы Қашқария ойпатынан мекен тауыпты. Такламаканға ішкерілеп енбесе де, соның төңірегіндегі сулы– нулы өңірлерді жағалай қоныстанған. Солтүстікте Ақсу, Күшар, шығыста Көрла, Қашқар, Жаркент, Хотан аймақтары қазір де ұйғырлар мен қазақтардың ұйықты мекендері. Бұл күнде жалғыз Тарым лагері ғана емес, бүкіл елді аштық жайлаған. Ішкі қытай өз алдына, ал Шыңжаң - өмірі ашаршылық дегенді білмейтін тоқ еді ғой. Осыны сезген ішкі Қытайдың аш- аламан жұрты Шыңжаңға қарай шұбырғалы қай заман. Өкімет те соларды көптеп әкелу жағында болды. Қалың қытайды осылай қарай тарту үшін, «Шыңжаң дипаң - хау дипаң» деген ән де шығарған енді, міне, сол керемет жерді де ішер ас, киер киіске зар қып қойған түрі мынау. Егер Шыңжаңның бұрынғы табиғи қалпын сақтаса, ішкеріден ағылған келімсектерді де елемей көтеріп кетер еді. Бар пәлені бастаған - секіріп ілгерілеу, құр қолмен құрыш қорыту және ортақ қазанға телмірткен «халық коммунасы». Қазір Тарым аңғарын бойлай құрылған ондаған лагерь бар. Қаз-қатар тізбектеліп жатқан қылмыстылар мекені. Бұл да КСРО-дағы «Архипелаг ГУЛАГ- тан», яғни «лагерлер тізбегінен» кем түспейді. Осында тұтқындардың еңбегімен Тарымды жағалай тоғандар қазылды. Бидай, жүгері, күріш егетін алқаптар пайда болды. Бір - біріне тұтасып жатқан плантация деуге болады. Егер тұтқындардың еңбегі өздеріне бұйырса, бұл лагерлер тоқшылықтан мелдектеп отырар еді. Бүлдірген-тағы сол жалаңтөс белсенділер. Солар жоғарыға жағыну үшін жалған мәлімет берді. Мөлшерден тыс міндетте қабылдап, оны «асыра орындауға» жанталасты. Сөйте-сөйте, Тарым да – адамдарды түзету орны ғана емес, ішкі Қытайды асырайтын сауын сиырға айналды [4, 3-4 б.]. Қытай үкіметіне қарсы шыққан кейінгі қалың толқын 1959-1960 жылдар құйылды. Бұлар - түгел дерлік ортақ қазанға телмірткен «халық коммунасына» наразы шаруалар. Әр аймақта бұрқ ете қалған коммунаға қарсы бұлғақтың ең ауқымдысы - Алтай қазақтарының көтерілісі еді. Баяғы Оспан батырдың дәстүрін ұмыта қоймаған ел түгелге жуық атқа қонып, қарулы қақтығысқа дейін барған. Әрине, көтеріліс күшпен жанышталды. Жүздеген адам қолға алынып, басшыларын Үрімшінің іргесі берік түрмесіне тоғытса, қосшыларын түгелімен Тарым лагеріне айдапты. Такламакан құмдарына қанша тұтқын келсе де сияды. Дегенмен, Алтай көтерілісі зәрелерін алса керек, ол аймақтан келгендерді бір жерге топтамай, әр әтіректе бестен-оннан бөліп жіберді. Соңғы екі-үш жылда саяси науқандар сәл толастап, Тарымға жол тартқандар сәл саябырсып қалып еді, сірә, ол да ұзаққа бармас. Өйткені, биыл көктемнен бері қазақтар қоныстанған солтүстік жақтан тағы бір бәлелі сөз шығып тұр. Әзірше анығын ешкім білмейді. Ел аузындағы қауесетке қарағанда, Тарбағатай аймағының шекараға жақын аудандары дүрк көтеріліп, Қазақстанға көшіп өткен көрінеді. Шәуешек қаласы төңірегімен түгел қозғалса, Шағантоғай ауданы тұтастай, мойны қашықтау Толы мен Дөрбілшін аудандары жартылай көшіпті. Көш енді біразға созылса, аймақта қазақ қалмағандай екен, бірінші мамырда шекара тарс жабылыпты. Көшіп өткендер соның өзінде аз емес деседі, жиыны 200 мыңдай адам сөз байласқандай, небәрі жиырма күннің ішінде босып өте шыққан [5, 315 б.]. Қытайда үй қамақта отырып, кіндік қаны тамған атамекені - Қазақстанға жетуді ақтық демі таусылғанша аңсап өткен диссидент жазушы Қажығұмар Шабданұлының дүниеден өткеніне жеті күн толғанда Алматыда жұртшылық өкілдері марқұмға құран бағыштап, ас берді. Көзінің тірісінде бірнеше рет сотталып, ұзақ жылдар бойы қытай түрмесінен өткен қазақ жазушысы Қажығұмар Шабданұлын еске алуға онымен бірге әйгілі Тарым лагерінің азабын көргендер, Қытай да онымен таныс–біліс болғандар, марқұмның Қазақстанда тұратын туыстары, ақын– жазушылар мен өнер қайраткерлері, қоғамдық ұйымдар өкілдері мен журналистер көп жиналды. Қажекеңді күрескер, қайсар жазушы деп атаймыз, ал ол сонысы үшін азап тартқан шын мәніндегі азапкер жазушы еді. Қытай билігі оған «халық жауы, қылмыскер» деген айдар тағып, соттады. Қажығұмар Шабданұлы 86 жасында бұл пәниден өтті. Бірақ оның көзі тірісінде аңсаған ең үлкен арманы орындалған жоқ - кіндік қаны тамған туған жерге жете алмай кетті. Елге оралуға жәрдемдесуді өтініп біздің елдің президентіне екі дүркін хат жазды, ол өтініш туралы «Қазақ әдебиеті» газеті де жариялады. Президенттің құлағына жетпеді, қолына тимеді деп айта алмаймын, мүмкін емес. Тиді, бірақ қол ұшын берген ешкім болмады, - деді жазушы Қабдеш Жұмаділов. Қабдеш Жұмаділов совет өкіметі тұсындағы ашаршылықтан бөтен елге бас сауғалаған қазақ отбасындағы баланың жат АКТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ СОЦИАЛЬНО-ГУМАНИТАРНОГО ОБРАЗОВАНИЯ И НАУКИ ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ 71 жерге өсіп ержеткен соң атамекенге деген сағынышы Қажығұмар Шабданұлының алты томдық «Қылмыс» романына өзек болғанын атап өтті [6, 7-8 б.]. Тәуелсіздік ата-бабаларымыздың ғасыр- лар бойы аңсаған асқақ арманы еді. Сондықтан да, Тәуелсіздік -біз үшін көптен күткен ең қастерлі мереке. Еліміз тәуелсіздігін жариялап, дербес мемлекет ретінде әлемге танылды. Біртұтас азат ел болуды армандаған Алаш азаматтары осы жолда өз өмірлерін қиды. Олардың арман тілегі сол кездері жүзеге аспағанымен, ұлттық сананы оятуда үлкен рөл атқарды. Ал жалпысында Қазақстанға бұл тәуелсіздік онай жолмен келмегені бәрімізге белгілі, тарихқа көз жүгіртер болсақ, қазақ халқы тәуелсіздік жолында сан қилы қиыншылықтарды басынан өткерді. Өткен ғасырдың басында саны 1,5 миллиондай қандастарымыз Қытай, Монғолия, Ауғанстан, Түркия асты. Көптеген ұлт зиялылары репрессияға ұшырады. Ата-баба арманы бүгінгі күні шындыққа айналды. Аңсаған тәуелсіздігімізге қол жеткіздік. Алда сол тәуелсіздігіміздің 20 жылдығын тойлағалы отырмыз. Бұл мерекемізді шетелде жүрген қазақтар да атап өтуі керек [7, 7-8 б.]. ХХ ғасырдың ішіндегі Шыңжандағы қазақтардың көшін үш түрге бөлуге болады. Жалпы, көш 1894 жылдан басталды. Алғашында ру - руға бөлініп, Тибет жаққа қарай ығысқан екен. Үндістанға қарай, Тибет пен Шыңжанның арасына 1952 жылға дейінгі аралықта үш жүз мыңға жуық адам кетіпті. 1952 жылы зерттеу жүргізгенде үш жүз мыңнан қалғаны он-ақ мың екен. Үш жүз мың адам деген алпыс жылда өсім беру керек қой, соның көпшілігі қырылып кетті. Анамен соғысты, мынамен алысты. Ол бейшаралардың көпшілігінің сайда саны, қырда ізі де қалған жоқ. Туркияға кеткені өте аз. Мың адамға да жетпейді. Бұл көштің бір түрі ғана ғой. Осындай көшті басымыздан өткіздік қой. Мұны да «Бақытсыз көш» деп атады. Үшінші көште Қазақстанға қалай да бару керек деген идея тұрды ғой санада. 1954 жылы Кеңес Үкіметінің басшысы Хрущев шекараны ашып, олардың келуіне жағдай жасады. Төлқұжат алғандары бар, алмағандары бар, 1954 жылдан бастап, ел шекарадан бергі бетке өте бастады. 1954 жылдан 1962 жылға дейін бес жүз мың адам өтті. Бір бөлігін Өзбекстанға, бір бөлігін Қырғызстанға, Тәжікстанға айдап жіберді. Қазақстанның түпкір- түпкіріне лақтырды. Бірақ, барған жерінде көп тұрмай, байырғы Семей, Талдықорған, Алматы облысына қарай ішкі көштер басталып кетті. Бұл көште аз еңбек сіңірген жоқ. Ана жақта 1954 жылы Тарбағатай облысының бастығы еді. Мүмкіндігінше бір қазақ болса да шекарадан өтсін деп көп күш жұмсады. ХІХ ғасырдың өзінде әр аймақтағы қазақтардың басын біріктіру идеясы тұрған. Қытайда «үш отаудың» басым бір жерден шығару керек деген идея ұсынылды. «Үш отау» дегеніміз Қытайдағы, Монғолиядағы және Қазақстандағы қазақтар. Бұлардың бәрінің басын бір жерге тоғыстыру керек деген идея өте қиын шаруа еді. 1908 жылы болған халық санағы кезінде қазақтардың көпшілігі санаққа кіргісі келмей, одан қашқан. Жүз адамның сексені санақтың сыртында қалды. 1909 жылы Қытай Үкіметі Шығыс Түркістан халқын «бір жарым миллион» деп жариялады. Тарихшылардың дерегіне қарасақ, сол уақыттта Шығыс Түркістан халқының санағы дұрыс жүргізілмеді деп айтулары шындыққа жақын. Өйткені, әдет- салт,діни-сенімдердің шырмауы көптеген күдік- күмән туғызғандықтан санақ жүргізуді ол кезде қарапайым халық жақсылыққа жорымайтындығы табиғи құбылыс болуы анық. Осыдан кейінгі халық санағы араға жиырма жылдай уақыт салып 1926-1928 жылдары жүргізілді. Араға екі жыл салып, Қытай коммунистерінің қайта санақ алуларының себебі белгісіз. Осы жылдардағы жүргізген деректерге сәйкес Шығыс Түркістан халқының жалпы саны үш жары миллион деп жариялады. Сол кездердегі деректерде мына ұлттардың атын атап, халқының санын да көрсеткен: ұйғырлар - 1,7 миллион, қытайлар - 525 мың, дүнгендер - 525 мың, қазақтар - 437 мың, моңғолдар - 175 мың, манчьжурлар - 87 мың [8, 11 б.]. Міне, осы көрсетілген деректе манчьжур тектес дағұр, сібе, солаң секілді ұлттар аталмаған, бұларды манчьжур ұлтының құрамына қосып жіберген. Сондай-ақ, қырғыз, татар, өзбек, тәжік ұлттары да санақтың ішінде жоқ. Бұларды ұйғыр мен қазақтардың ішіне қосқан осы санақтан байқағанымыз гоминдан империясының «шыбындары» мейілінше сапырылыстырып тастаған. Сол кездегі деректе Шығыс Түркістандағы қытайлар саны 525 мың деп көрсетілген. Мұны да кейінгі алынған мәліметтер қуаттамайды. Шығыс Түркістандағы қытайлар саны 1940 жылдар ішінде 250 мың шамасында болды. Мұның өзі өте молайтып көрсетілген. Жалпы алғанда, мемлекеттің халық санағын жүргізуі - өте күрделі және қиын жұмыс. Ғылыми саяси жауапкершілігі де зор жұмыс. Осы тұрғыдан келгенде санақты жүргізушілерге де артатын кінә жоқ. Мұндағы басты саясат - «азсыңдар сондықтан бізге бағынуларыңа тура келеді» дегенді меңзегендері. Қорыта келгенде, отар елдегі аз санды ұлттардың бүтін бір ұлт болып, мемлекет болып, мемлекет болып қалу мүмкіндігін жою, олардың санасынан ұлттық ұғым, өз ұлтына деген сүйіспеншілік, тарихына деген құрметтің бәрін өшіруге тырысты. Дүние жүзінде қазақ шамамен 14 миллион деп санаймыз. Сонда сыртта жүргені 4 жарым миллион деуге болады. Оның 1,5 миллиондайы Қытайда, 1,5 миллиондайы Өзбекстанда. Осы жылдар ішінде біздің қолдауымызбен келгендер 650 мың қандасымыз, өз бетімен келгендерді АКТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ СОЦИАЛЬНО-ГУМАНИТАРНОГО ОБРАЗОВАНИЯ И НАУКИ ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ 72 қосқанда шамамен миллионнан асып кетті. Мұның бір жолы – еліміздің азаматтығын алуды жеңілдету. Өз бетімен, өз қаржысына, келген азаматтарға заңдық–құқықтық жағынан қажетті жеңілдіктер жасау, қолдау көрсету мәселелерін тиісті орындар шешуі тиіс. Жалпы, әкімдер жұмысының бір өлшемі – өзі басқаратын өңірдегі адам санының өсуі, соның ішінде отандастар есебінен де өсуі болуға тиіс. Ең алдымен, туған жер туралы ұғымның өзіне кең тұрғыдан қарап үйренуіміз керек. Әдебиеттер: 1 Жұмаділов Қ. Прометей алауы. Роман және әңгімелер. – Алматы: «Атамұра» баспасы, - 2002. – 352 б. 2 Алдамжаров Б. Аспанға тас лақтырма – төбеңе түседі// Ана тілі. – 2006. - 8 маусым. - №24. - 3-4 б. 3 Шәкенұлы Ж. Ш34: «Жалғыздың үні» Сын-зерттеу мақалалары мен сыр-сұхбаттар. - Алматы: «Ақ Отау» баспасы. - 2010. – 424 б. 4 Жұмаділов Қ. // Жұлдыз. – 2009. - №4. - 3-4 б. 5 Жұмаділов Қ. Қалың елім, қазағым... – Алматы: ЖШС «Қазақстан» баспа үйі. - 2000. 368 б. 6 http://adebiet.kz/index.php./option.48-3-0- 324. 7 Алтай А. // Жұлдыз. – 1993. 24 мамыр. - 7-8 б. 8 Бегманов Қ. Этнографпен әңгіме (Абыз – ақсақал Жағда Бабалықұлы қазақтың салт- дәстүрінен, әдет-ғұрпынан сыр шертеді). – 2010. 3 наурыз. -11 б. УДК 37.016:811.111:004 COMPUTER ASSISTED LANGUAGELEARNING IN EFL TEACHING Ospanova A. K., Mardenova G. D. - Academy of the Languages, KEPUFN, Shymkent The article considers the Computer assisted language learning (CALL) and the ways of its application in EFL teaching. The article also gives a review of some of the advantages of CALL, as well as certain barriers to its usage in English teaching. Key words:computer assisted language learning, CALL, EFL, Internet, hardware, software, interactive communication. In terms of the wider picture of language teaching and learning, it is sometimes easy to forget that computers have been available as a resource in language teaching for little more than twenty years. During this relatively short time, there has been a dramatic change in the number of options open to language teachers and learners. Initially, computers were mainly used as sophisticated typewriters, allowing learners to write and to correct and amend easily and effectively. Some basic interactive software was available in the early years, but this was generally restricted to the type of exercise found in grammar practice books with the added feature of a sound to indicate a correct or incorrect answer. The real advance in the use of computers in language teaching came with the transition from floppy-disc to compact discs (CDs) as the basic form of software, the proliferation of e-mail as a means of communication and, most importantly, with the arrival of the Internet as a widely available resource. Today there is a vast array of language teaching material available on CD ROM or DVD, ranging from self-study materials to supplement published course-books, to ESP-based courses and culture-based materials. Many learners of English have access to e-mail and the Internet at home as well as at school and this presents teachers with a range of useful options in terms of setting writing tasks, communicating with learners by e-mail, giving learners research tasks and setting up project work based on researching the Internet. Where previously such tasks would have involved a great deal of letter writing on the part of both teacher and learners, on the one hand, and a potentially time-consuming visit to the local library on the other, they can now be accomplished quickly and easily without the learner ever having to leave his or her PC. The use of computer technology in the classroom is referred to as Computer Aided Instruction (CAI). When CAI is used for language learning, such as in the ESL/EFL classroom, it is known as Computer Assisted Language Learning (CALL). The rapid growth of CALL is reflected by the plethora of professional organizations, journals, and other entities that deal with this. One subdivision of CALL is called Computer-Mediated Communication (CMC), and it focuses an how students can use the Internet to enhance their speaking, listening, and pronunciation skills in a foreign language. Since its inception, the use of the Internet has grown exponentially. According to a report issued by the United Nations Conference on Trade and Development, the number of people worldwide with |