Жалпы, Сүлеймен өмiрде болатын қулық-сұмдықтарды
екшеп, ой таразысына салуға дәрменсiз болатын. Иә, ол
мынау өмiрде ылғи итжығыс түсiп жататын қаскүнемдiк
пен мейiрiмдiлiк, сатқындық пен достық атаулының қандай
жолдармен келiп жататындығын пайымдай бермейтiн. Оған
395
Сүлеймен қарақшы
нағыз дос адам — өзiне сенiм көрсеткен адам. Сол сенiм
көрсеткен адамның арғы-бергiсiне көз жүгiртiп, «шынында
осы кiм?» деген ой төңiрегiнде әсте ойланбайтын. Ал жау
деп өзiне қарсы шыққандарды ғана есептейтiн. Қысқасын
айтқанда, ол өмiрдегi қыбырлаған пенделердiң iшкi дүниесiне
үңiлудi бiлмейтiн. Бәрiн бар күйiнде қабылдайтын. «Батыр
Достарыңызбен бөлісу: |
