230
Әдеби KZ
Сол оқиғадан кейін көкем көп уақыт тұнжырап жүрді. Әсіресе малға қалған шөпті
тараштап шашып тұрғанда қатты қынжылатын. Мал мазасыз маңырап шулағанда, көкем
еріксіз солармен сөйлесетін еді.— Болды-болды. Мұнан артық берерім жоқ, — деп қолын
қаға бастағанда, ала сиыры келіп алақанын иіскелейтін. Көкем оған да тіл қатады. — Қоя
ғой әукешім. Көктем шықсын. Сонда көк шөпке тойдырмасам ба сені.
Көктемге дейін
сүйегіңді сүйреп шықты, әйтеуір, — деп тұмсығынан жайлап итеретін...
Құбыладан жел үдеп, боран бұрқап кетті. Апта бойы басылмай ақ көбігін шашып,
долданып тұрып алды. Үй арасына қатынаудың өзі мұң болып, ел
от басында отырып
қалды. Тек көкем ғана тонға оранып тысқа шығады да, мал суарып қайтады. Үйге келгенде
үстіндегі қарын ұзақ қағып, тонын сілкілеп тұрғаны.
— Түу, айнала боз боран. Тіптен көршінің үйі көрінбейді,— дейді ол қолын уқалап. —
Төңіректің бәрі құтырынып тур.
Біз тонға оранып алып, тамақ ішіп, ертегі тыңдаумен күн батырып жүрдік.
* * *
Көкем мені Гончаровтарға алып келді. Бұлардың үйі жып-жылы екен. Сыртта сөмкелерін
қолтықтаған балалар бір-біріне қар лақтырысып ойнайды.
Араларында Василий де бар
екен. Ол өзінің қарсыласын қармен қадап ұрды да, үйге қарай жүгірді. Мені көріп қуанып
айқай салады.
— А-а, Бауыржан келді!— деп құшақтай алды.
...Василий мен Тишко бізді орыс «молдасына» ертіп барды. Әкемнің молда деп жүргені
ұзын бойлы. Ат жақты, қыр мұрынды, шашына ақ кірген, кең маңдай орыс әйелі екен. Біз
кіргенде, ол қамыр илеп жатты. Бізбен қолын алжапқышына жасырып тұрып әңгімелесті.
Тишко бізді таныстырды. Әңгіме өте қысқа. Ол маған еңкейіп орысша бір-екі сұрақ берді.