232
Әдеби KZ
басымнан сипады.
Арқамнан қағып, көйлегімді кигізіп жатыр. Мұндай қорлыққа шыдай
алмай жылап жібердім. Шал кемпіріне бақырып ұрыса бастады. Гончаровтардың өзге
мүшелері де шешесін жазғырып кінәлады. Бейшара кемпір
сасқалақтап ақтала сөйлеп
жатыр... Мені жұбатқысы келсе керек, Василийді ұстап алды да, қыңсылағанына қарамай
көйлегін шешіп тігістерін тексерді. Мен сонда да өзіме келе алмай, өксігі тұрдым. Бәрі де
мені аймалап, осы бір өкпеден тезірек жазып алғысы келгендей құрақ ұшады. Кемпір
маған мейіріммен қарайтын болды. Біраз күннен соң мен өкпемді ұмытып кетіп едім...
Кешкі астан соң Василий сабағына отырды. Ал Тишко менің әліппемді алып әріп үйрете
бастады. Мен бұл алфавитпен таныс едім. Бірақ әкем үйреткенде Б мен В-ның, К, Г және
X әрпінің, С мен Ц-ның, Е, И, Э және Й әріптерінің айырмасы жоқ сияқты бірдей естілуші
еді. Ал Ъ, Ы, Ь әріптері дегенді естіген емеспін. Гончаровтар бәрін анықтап ұзақ үйретеді.
Амал қанша, жуығырақта басыма қонар емес.
— Ал, кәне, — Василий деп айтып көрші.
— Басиль, — деймін мен оған.
—Жоқ,
Басиль емес, Василий,—дейді Тишко,—түсіндің бе, В, Ва...
— Бесиль, — деймін мен. Сөйтемін де одан — солай ма деп сұраймын.
— Жоқ, тағы да дұрыс айтпай отырсың, Бе емес, Ва, Васи-лий. Түсіндің бе?
Олар осынау қиын әріптер кездесетін орыс және қазақ сөздерін мысалға келтіреді. Бірақ
миыма кіріп жатқаны шамалы.
Орыс мектебіндегі алғашқы сабағым осылай басталған еді.