Теология (көне грек тілінде teos – Құдай, logos-ілім) немесе конфессионалдық ілім (көне грек тілінде konfessio – мойындау, ғибадат қылу; белгілі бір дінді мойындайтын діни бірлестік) адам мен Жаратушының, адам мен Абсолюттің, адам мен біздің түсінігімізден тыс күштердің қатынасын зерттейді, дінді оның қағидаларының өзіне сүйеніп негіздейді.
Дінді философиялық зерттеудің ерекшеліктері: философия діннің адам мен қоғамның рухани өміріндегі құбылыс, қоғамдық сананың формасы ретіндегі мәнін анықтайды;
көзқарастың түрі ретінде зерттейді;
діннің пайда болуының әлеуметтік және гносеологиялық себептерін талдайды;
діннің қоғамда атқаратын функцияларын жіктейді;
сенім мен ақылдың арақатынасы мәселесін қарастырады;
діннің адам бойында адамгершіліктіқалыптастырудағы рөлін көрсетеді;
діни сенім бостандығы мәселесін зерттейді.
Діннің анықтамасы: reiegio – қасиеттілік, құдайылық – Абсолюттік бастаудың, Құдайдың бар екендігінен туындайтын және соған сәйкес мінез-құлық, өмір сүру тәртібін, өмір салтын қалыптастыратын көзқарас, дүниетаным; адамға күш беретін, тірек болатын, өзіне табындыратын тылсым күшпен байланыстылық және оған тәуелділік сезімі.
Дін күрделі жүйе, ол діни сананы, діни институттарды, діни қатынастарды және діни қызметті қамтиды.Дінге:
1)діни ілім; 2)діии сезімдер;
3) діни салттар;
4) діни ұйымдар мен секталар кіреді.
Діннің даму сатылары:
1) табиғи дін – бұл кезеңде табиғи күштер құдайлар сияқты болып көрінді;
2) заңдық сипаттағы дін – діни қағидалар мен ережелерді бұлжытпай орындау талап етілді;
3) ақталу діні, ол Құдайдың алдындағы күнәлілік, бүкіл болмыстың қасіреттілігі және Құдайдың мейірімділігі сезімінен туындайды.
