33
саналатын. Сыныптағы балалардың бәрі де дарынды. Айдын әуе кемелері
үйірмесіне барады, ұшақтың моделін керемет құрастырады.
Қали болса,
музыка мектебінде оқиды, көркемөнерпаздар концертіне үнемі қатысады.
Жақында қалалық конкурстың лауреаты атағына ие болды. Ардақ өлең
шығаратын,
оның өлеңдері бірнеше рет республикалық балалар
басылымынан жарық көрді. Айгүл биді керемет билейді.
Тек Жаңылсын ғана
тұйық, көп көзге түспейтін.
Бір күні балалар мектептен дуылдасып қайтып келе жатыр еді, алдарынан
бір әйел:
-Балалар, сендерге кішкентай қыз бала кезіккен жоқ па? Үстіне қызғылт
күртеше, аяғына көк етік киген...- деді, даусы дірілдеп.
-Жоқ!-деп бірден жауап қайтарды да, әңгімесін жалғастыра берді Айдын.
-Балалар, мүмкін апайға баласын іздеуге қөмектесерміз. Алысқа кете
қоймаған шығар,-деп ұсыныс жасады Жаңылсын.
Бірақ, өкінішке орай, барлығының да тығыз жұмыстары бар екен: Қали
музыка мектебіне асықты, Айдын үйірмеге баратын болды...
Тек Жаңылсын
ғана ойланбастан әйелдің жанына барып, оның қызы туралы сұрастыра
бастады.
Келесі күні бірінші сабаққа жанында жетектеп алған қызы бар кешегі
әйел кенеттен кіріп келді. Ол қызын тауып алуға
көмектескен Жаңылсынға
алғысын білдіру үшін келген екен. Сыныпты үнсіздік басты. Барлығы да
Жаңылсынды жаңа көргендей ризашылықпен, қызыға, қызғана қарап қалған.
(186 сөз)
Достарыңызбен бөлісу: