Методические рекомендации по обобщению передового педагогического опыта в республике казахстан

5 
1. ОЗЫҚ ПЕДАГОГИКАЛЫҚ ТӘЖІРИБЕГЕ ТАРИХИ ШОЛУ
Озық педагогикалық тәжірибені зерттеу XX ғасырдың 20-30-шы 
жылдары П. П. Блонский, А. С. Макаренко, М. М. Пистрак, В. Н. Сорока-
Росинский, С. Т. Шацкий және т. б.педагогтар мен энтузиаст-ғалымдардың 
жұмыстарында кӛрініс тапты.
Озық педагогикалық тәжірибені зерделеу, жинақтау және тарату 
бойынша мұрағаттық деректерге жүргізілген талдау, алдыңғы қатарлы тәжірибе 
педагогикалық ғылым мен тәжірибені дамыту факторларының бірі болып 
табылады деген қорытынды жасауға мүмкіндік берді, ал оны зерттеудің 
хронологиялық шеңберінде келесі кезеңдер бӛлінеді:
I кезең – 20-50 жж. - 
озық педагогикалық тәжірибені жалпылаудың 
эмпирикалық деңгейі.
 
Ол озық педагогикалық тәжірибе феноменін сипаттауға 
әрекеттенеді. Тәрбие
- білім беру практикасы - білім тәжірибесін бақылау 
процесінде тұтас компоненттерді, бӛліктерді тану [3].
Мұғалімдер (кӛрнекі 
құралдарды табысты қолдану, сабақта уақытты есепке алу), тәжірибелік-
кӛрсеткіш мектептері жүйесі қалыптастасқан тәсілдерді қолдану тәжірибесімен 
бӛлісті. 
Тәжірибе нәтижелерін жалпылау шамалы болды және тек бір типті 
құбылыстардың шектеулі санына ғана таралды[3].
Педагогикалық ғылымның қалыптасу үдерісіне еңбек политехникалық 
мектебінің негізін, оның қызметінің тұжырымдамасын әзірлеген Павел 
Петрович Блонский (1884-1941) кеңес ӛкіметінің алғашқы онжылдығында 
баланың даму заңдылықтарын, оның жеке тұлғасын құрметтеу негізінде 
балалардың жан-жақты ақыл-ой, адамгершілік, еңбек және эстетикалық 
тәрбиесінің идеяларын дамытқан.
"Еңбек мектебі"(1919 ж.) жұмысында ол 
қазіргі уақытта да ӛзекті ұстанымдарды ашты: еңбекке оқытуды жалпы 
біліммен байланысын, жалпы және политехникалық білім беру мазмұнының 
ғылымның қазіргі жағдайымен байланысын және т. б.
Ресей педагогикасының жарқын фигурасы - Станислав Теофилович 
Шацкий(1878-1934), 
"Сеттлемент" 
1906), 
("Бодрая 
жизнь" 
(1911)
эксперименттік оқу-тәрбие мекемелерінің жасаушы ретінде белгілі, ол 
балалармен тәрбие жұмысының жаңа түрлері мен әдістерін іздеді.
Бірінші 
тәжірибелі станция (1919-1932) ол ғылыми мектепті ұйымдастырды. Станция 
ғылыми-зерттеу 
педагогикалық 
мекемелер, 
балабақшалар, 
мектептер, 
мектептен тыс мекемелер, ересектерге арналған ағартушылық ұйымдар кешені 
болды, сонда бірыңғай бағдарлама негізінде іс жүзінде тәрбие формалары мен 
әдістері әзірленіп, мақұлданды. Эксперимент мемлекет кӛлемінде мектептің 
оқу және тәрбие процесінің мазмұнын ұйымдастыру жүйесі қажет деген 

6 
қорытынды жасауға мүмкіндік берді.
1935 жылы облыстық және аймақтық халықтық білім беру бӛлімдері 
жанынан педагогикалық зертханалар құрылды, олар мұғалімдердің білімін 
жетілдіру институттары болып қайта құрылды. Жетілдіру институттары 
мұғалімдер арасында тәжірибе алмасуды ұйымдастырып, үздік педагогикалық 
қызметкерлердің қызметі туралы баспа материалдарын шығарды. Сонымен 
қатар, халыққа білім беру кадрларының біліктілігін арттыру институттарының 
желісі дамыды,барлық жерде аудандық педагогикалық кабинеттер ашылды.
Ұлы Отан соғысы жылдарында кӛптеген кабинеттер жабылды, бірақ 3-4 
жылдан кейін жаңа кабинеттер ашылып және құрылды.
30-40 жж. озық педагогикалық тәжірибені жинақтау, педагогикалық 
ғылымның негізгі міндеті болғанын атап ӛту қажет. 

жүктеу/скачать 2,51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: