166
әйелі көшті бастап келе жатқан түйенің
бұйдасын қабылдап
алады. Ол сол жерде келінді атынан түсіріп, қасына екі-үш
жеңгесін қосып қалдырады да, түйені бұйдасынан жетектеп,
жасаулы көшпен ауылға енеді. Бұл әйел келін түсіру тойындағы
«Мұрындық апа» атанады да, сый-құрметке бөленеді. Үй иесі
оған
тиесілі сыйлығын беріп, риза етеді.
Ауылдың үлкен-кішісі жұмыла жүкті көштен түсіріп
алып, үйленіп жатқан екі жастың «Ақ отауын» тігуге кіріседі.
Мұнда да ақ отаудың алтын шаңырағын көтеруге балалы-
шағалы, елге беделді салиқалы асыл аналардың абзалы таңдап
алынады. Отау тігілісімен-ақ түрлі жиһаздар шығарылып, үйдің
іші жайнатылып жиналады да,
қыз-келіншектер жиналып,
ауылдың шетінде хабар күтіп тұрған келіннің алдынан
шымылдық алып шығады. Олар жас келіннің бетін
шымылдықпен бүркемелеп, оның жүзін ешкімге де көрсетпей,
келінді ең алдымен қайын атасының үйіне әкеліп кіргізеді.
Келін
ұлы шаңырақтың босағасын оң аяғымен аттап, ішке кірісімен
тізесін бүгіп, үш рет атасына сәлем жасайды. Атасы: «Көп жаса,
бақытты бол, қарағым!», - деп ақ батасын береді. Сонан соң
әйелдер жас келінді ошақ жанындағы
жұмсақ тулаққа әкеліп
отырғызады.
Бұл – «Жаңа түскен келіннің мінезі де иленген мына
тулақтай жұмсақ, биязы болсын!», - деген ырым, ғұрып. Сол
кезде жас келін: «Бисмилла!», - деп отқа май құяды да:
«Қасиетті От-Ана, қасиетті Май-Ана,
шапағатыңды тигізе гөр,
Жарылқа!», - дейді. Жас келінді қоршаған әйелдер қолдарын
отқа қыздырып, «Оттай опалы бол!», - деп оны жас келіннің
маңдайына тигізеді.
Достарыңызбен бөлісу: