МОДАЛЬ СӨЗДЕР 573 осм.
суак метод, образ действия;
бу сі/акта таким
образом; қазақ, қарақалпақ
сьуак наружность, вид;
қазақ
сьуаюпы (<сьі/ак+ лы), қарақалпақ
сы}акту прекрасной наружности, красивы й (РСл); кирг.
сы якп\\чо, внеш ний вид, статность;
түз боюмду бөкчейтүп, сыйакты алдың карылык ‘согнув мой
прямой стан, ты, старость, взяла мою статность
(Ю Сл); ног.
сыяк внеш няя, наружная сторона,
сыякка шыгув выйти на улицу, пойти в туалет,
выйти во двор (Н РС ).
Соны мен,
сиық ~ сияқ түбірі қазақ тілінде
өзге түркі тілдеріндегі тәрізді негізінен <<вид,
ф и зи оном ия, форма, образ, очертание (черты
ли ц а), фигура, осанка, наруж ность>> ұғы м ы н
білдіреді. М ысалдар келтірейік.
Татуласқан си- қым осы ма; Шешеңнің ауыр салм ақ көтерер сиқы ж оғын ойла (Бәрі де Әуезовтен).
Кейбір диалектілік дерекке қарағанда, жоға-
рыдағы
сиық сөзі тілімізде
сиқат формасында да
қолданылатын көрінеді. М ысалы, ол Семей об-
лы сы ны ң қайсыбір өңірінде
сияқты, сыйықты дегендермен қоса сиқатты болып та қолданыла-
ды.
Ол кеше ауданға барған сиқат т ы (ҚТДС).
Сиқат сөзін сондай-ақ Абай да қолданады. Бірақ
“денсаулық” мағынасында:
Әбіштің сиқатын Бер- кітсең кеудеге; Сиқатын қалқам а Бере гөр, я р а - хим . “ С иқат сөзі арабш а екі түрлі мәндегі сөз:
1) здоровье, 2) истинность, правильность, досто-
верносгь, правдивость” (Абай шьп-армаларыныңтілі).
Бұл аталғандарға және мына бір дерек те тіке-
лей қатысты сияқты. А.
сигә ф орма, правила,
метод; наклонение (терм. грам
.).эмір сигэ накло-
нение повелит (БСл.).
Сияқты, сиқатты модаль
^ ө з і Тү^жіменстан қазақтары ны ң тілінде тіпті
сыяқатты түрінде де қолданылады.
“Сияқатты. С ияқты , тәрізді. Біз
сыяқатты адамдарға не жо-
р ы қ ” (ҚТД С). Д иалектілік сипаттағы бұл ф ор-
маны морфологиялық құрылымы ж ағы нан
сыяқ- ат-ты түрінде мүшелеуге болады. Я ғн и мұнда
ж оғары да көрсетілген арабтық сол сіакъ (сияқ)
түбірі өзгеріссіз алынған. Демек, ілгеріде аталған
сияқатты модальды формасын да осы құрылымда
алып қарауға болады, яғни
сиқатты < сиық-ат- ты. Жоғарыда келтірілген әр тарап тіл деректерін
өзара салыстыра, салғастыра келгенде, мына ойға
қоры ған негіздірек корінеді:
сияқатты < сыяқ- +ат+ты; сиқатты < сиық+ат (немесе сиға ~ сиқа+т) +ты. Осы орайда “ Қ азақ тілінің диалектология-
лы қ сөздігіндегі” (1969) мына бір тіл құбылысы
да көңіл аударады: “
Сыйқыл. С ияқты , ұқсас” .
Бұл тіл құбылысы өзінің қолданылу аясы ж ағы -
нан локальдық сипатқа ие. Ол озінің семантика-
сы және қызметі жөнінен ж оғарыдағы
сияқты ~ сиықты ~ сияқатты ~ сиқатты модаль сөзімен
синонимдес болып келеді. Сонымен қоса
сыйқыл есімі өзінің таза формальдік белгісі, яғни дыбыс-
тық құрамы ж ағы нан тіліміздегі сь/«:ьш)ь/,
секілді модальды формаларымен толық сәйкестіктегі тіл
құбылысы болып табылады. Алайда бұл туынды
форма тілімізде кейде (көне әдебиет нұсқаларын-
да) түбір қалпы нда да қолданылады.
Сықылын бүл баланың білмедік деп, Жүртының бэрі жылап көңіл айтты. (“ Бозжігіт” ).
О зінің сөздігінде түбір қалпында бұл сөзді
Л.З.Будагов та келтіреді. Бұл айтылғандарға қара-
ғанда ж оғары дағы
сықылды модаль созінің осы
сықыл түбіріне -ды ж ұрнағы ж алғану арқылы
жасалғаны айқы н аңғарылады. Мұны сондай-ақ
мына деректер де бекіте түседі.
“Сықыл (секіл),
шлкіі(шякі) сходство, наружность, наружный при-
знак, цвет, форма, вид” (РСл), “ вид, лицо, изоб-
ражение, фигура” (БСл.).
Ілгеріде аталған
сиқыл есімі де дыбысты қ
құрамы ж ағы н ан араб тілінен ауысқан осы
сы- қыл (ищкіі) созінің ж арыспа сы ңары на көбірек
келіңкірейді. Әрине,
сықыл лексемасының қазақ
тілінде “ Бозж ігіт” жы рындағыдай бұлай түбір
түрінде қолданылуы қалыпты құбылыс емес. Шын
мәнінде ол әрдайы м
-ды ж ұрнағы ж алғаны п ба-
рып жұмсалады. Сірэ сондықтан болу керек,
кейбір зерттеулерде оны озінің лекси калы қ ма-
ғы насы нан мүлде аж ы раған, тек біры ңғай мо-
даль сөз ретінде ғана қөлданылатын тіл құбылыс-
тары қатарында алып қарайды.
Сықылды мен
секілді бір сөздің әр түрлі фонетикалық вариант-
тары ғана.
Озінің мағынасы мен формасы ж ағынан ал-
ғанда осы топ тіл құбылыстары на сьшдь/ лексе-
масын да ж атқы зуға болады. Бұл сөзді қазақ
тілінде, көбінесе ф ольклорлы қ ш ығармаларда
ескілікті өлең-ж ы рларда, аға буын ақы н, жазу-
ш ылардың қөлдануында кездестіруге бөлады:
Төлеген сынды мырзаңды. Сайын сынды батыр- ды; Әбіш сынды асы лдан(А & ш )\... Тарылған сын- ды іпынысым (Қ азтуған);
Кебек сынды іпаққа бер (Әуезов). Осы мысалдардағы модаль сөзді
м о р ф о л о ги ял ы қ құры лы м ы ж ағы н ан былай