8
Бұл арада ел біржолата баспасөзді оқи білмейді, надан, сөз
қадірін әлі ұққан жоқ деп елді орынсыз кінәлаудың қисыны
жоқ.
Ежелден жазу заңы – әрбір жазушы өзіне лайықты оқушы
табу керек. Әрбір әдебиет,
ретті әдебиет болам десе, сол
оқушының ауданын үлкейту керек. Сондықтан жазушының
міндеті: ол неге қызығады, нені көксейді,
қандай рухы бар,
соны ұғып алу һам соған лайықтап сөзін жазу.
Біздің осы күнгі газеттерімізді алсақ – кейбірі бұл шарт-
тардан біржолата таза болып аман тұр. Кейбірінің кім екені
белгісіз. Көбі әрі-бері сандалуда. Сондықтан газеттерден
қазіргі уақытта жұрттың көбі жамандау бөлімін ғана оқиды. Ол
неден?.. Себебі – жамандау қазақ мінезінде өсекшілдіктің сал-
дары; бұл жерде газет те ел рухына жақындайды. Сондықтан ол
бөлімнің оқушысы бар.
Оның үстіне,
өзге кішілікті қоя тұрғанда, қазіргі кейбір
баспасөздерде, көбіне қазақтың мақтаншақтығы шығатын бол-
ды. Бұл әдет оқушы жиюдың орнына көп жұртты баспасөзден
жирентіп барады. Осы айтқанның бәрі де – әдебиеттің елге
тәрбие бере алмай, иә, рухына жақындай алмай жүргендігінің
белгісі.
Бірақ осымен қатар елдің қазіргі тілегіне,
әдебиеттен
іздейтін бөліміне (спросына) қарасақ, ол белгілі: ашық, дұрыс
бір-ақ тілек болып отыр. Қазірде қаладағы оқыған тобын бы-
лай қойып, қырдың көпшілігін алсақ та, солардың осы күнгі
іздейтіні – таза әдебиеттің бұйымдары екені даусыз.
Ертеден айтып жүретін бір сөз бар, қазақ жаратылысын-
да,
беллетрист
деген. Бұл қазақтың
қай заманына болса да
қисынды сөз. Осы күндерде мұның шындығын көріп отырмыз.
Таза әдебиетке өсіп келе жатқан қазіргі құмарлық осының сал-
дары.
Сондықтан шығып жатқан газеттердің бұндай істерге жа-
мандау мен мақтаудан қолы тимейтін болса, оларға бетіңнен
жарылқасын деп, әдебиет бөлімі
бар журналдарда елдің әлгі
тілегін де еске алып, таза әдебиет ауданындағы сөздерді жа-
зуы – жас жазушылардың міндеті. Бұл айтылғандардан басқа
екінші бір мәселе – қазақ әдебиетінің неше түрлі үлгісі болса да,
әлі қалыпқа түсіп, бір тәртіпке салынған жоқ, соған һаркімнің