259
Қ а р а г ө з . Жеңеше, Ақбала... сүйгенім Сырым болмаса,
мен жалғызбын дер ме едім? Сенен көмек сұрар ма едім?
А қ б а л а (
төмен қарап
)
.
Білмедім, шырағым... Тек әжең
мұны қарғағаны қайда?
Қ а р а г ө з . Әжемнің қарғағаны жетістіріп пе еді мені?
А қ б а л а . Тек түбін өзің біл, Көзжақсым!..
С ы р ы м (
Қарагөзге
)
.
Ақбала да біздік екен ғой, сәулешім!
Сен жалғыз емессің! Салдарым, Қарагөз әні кәне?!
Ақбала төменде, Сырым мен Қарагөз құшақтасып тас басына өрлейді.
Д у л а т (
өлеңдете сөйлеп
)
.
Күзетші біз отырған сыртта барлап,
Маңайда дұшпандар жүр жындай сарнап.
Екі асық, ынтық болған мұратқа жет,
Жау жатсын іші күйіп онда зарлап!
Қошемет сөз айтамыз сендерге арнап,
Қостайды салдар сізді асық жарлап.
Мақұлдар теріс десе, жолын алсын,
Береміз қалы кілем, қара нарлап!
Сырым күрсінеді. Салдар Ақбаланың айналасына жиналып, ақырындап ән
салып отырады.
С ы р ы м (
Достарыңызбен бөлісу: