СӨЗЖАСАМТІЛ БІЛІМІНІҢ ЖЕКЕ САЛАСЫ 231
нетикалық құбылысгар ерекше көніі бөлуді қажет
етеді. Атап айтқанда, метатеза құбыдысы, белгіді
бір позициядадауыссыздыбыстардыңтүсіп қалуы
т.б. ф онетикалы қ құбылыстар, түбір құрамын
белгілі дәрежеде деформ ацияға ұшыратты. Мы-
салы:
сөз~сөйле, бағ~байла, сау~сақай, сойым~со- ғы м , аудар~ақтарт.6. Мұндай даму ерекш елік-
тері қазақ тілінің озімен ұялас-тектес жеке тілдер-
ден, тілдер тобынан ерекшелену, соның нәтиже-
сінде дербестену жолдары. Оны былай қо й ған -
да, қазақ тілінің фактілерін өзара салыстыру ар-
қылы қазақ тілінің өзінде мынадай дыбыс сәйке-
стіктерін айқындауға болады:
жаз~жай, бақ~бау, көр~көз, сый~сық, қызъиСқырмызы, қыз~қырқын т.б. Түбірдің морфонологиялық құрылымын тарихи
фонетикамен сабақтас зерттеген проф. М .Тома-
н о в бұл п р о ц е с т і б ы л а й ш а т ү с ін д ір е д і:
“Түбірлердің бірсыпырасы өздерінің бұры нғы
ды бы сты қ құрам ы н сақтап қапды да, ж аңа ды -
быстар негізінде жаңа варианттар қалыптасты.
Бірақ тіл элементтерінің даму процесінің нэти-
жесінде “ескі” мен “ж аң а” варианттар дербес
мәнге ие болды да, орны ғы п қалды ” .
Сонымен, қазіргі тілімізде коптеген создерді
біз ш артты түрдетүбір
соз деп қараймы з. Ш ын
мәнінде, олар - олі түбір мен қөсымш адан тұра-
тын тарихи туынды түбірлер. Ол диахронды қ
зерттеудің нәгижесінде анықталады.
Осы орайда негізінен бөлінбейтін етістік
түбірлер боп саналатын бұйрық рай тұлғасында-
ғы етістіктер ерекш е назар аударады. Ал, бұл
түбірлерді диахрондық тұрғыдан қарау олардың
кебінің құрамынан сөз тудырушы қосымш алар-
ды ажыратады. Бұл қосымш аларсыз ол түбірлер
жаңа сөз жасауға негіз бола алмайды. Демек, түркі
создерінің байырғы түбір морфемасы бір буын-
•ды болғанм ен, ж алғамалы лы қты ң нэтижесінде
оны ң, көбінесе, екібуы нды ға айналуы тұрақты
қ ұ б ы л ы с қ а а й н а л ғ а н . Б ір а қ е к і б у ы н д ы
түбірлердің қалыптасуын беріде болған құбылыс
деп қарауға болмайды. Түркі жазу ескерткіш -
терінің ішіндегі ең ежелгісі болып есептелетін
Енисей жазбаларын зерттеушілердің пікірі бой-
ынш а, осы жазбаларда екі буынды түбірлер де
белсенді қолданылған. Сондықтан тілдің тарихи
даму барысындағы коне құбылыс ретінде көпте-
ген тарихи туынды түбірлердің табиғаты н ай-
қы ндауға көмектесетін екібуынды түбірлердің
құрылымын синхрөндық та, диахрөндық тұрғы-
дан да зерттеудің мәні зөр.
Ал, өсындай деэтимөлөгизацияға ұшыраған
екі буынды түбір сөздерді талдаудың, өлардың
құрам ы ндағы “өлі” түбірлерді “тірілтудің” (ре-
көнструкция) жөлдары мен тәсілдері қандай?
Біріншіден, түбірдің ұзарып, ия мөрфөлөгия-
лық элементтерінің кіріккенін анықтау үшін, өның
жалаң, ежелгі вариантын табу қажет. Оны ескі-
түркі ескерткіш герінің м атериаідары нан, ескі-
түркілік қасиетін көбірек сақтаған алтай, чуваш
тілд ерін ен кездестірем із. М ы салы , ескігүр кі
сөздігінде
-са - (санау),
-қыд (қыдыр),
-м ақ (мақ-
та) т.б. деп қөлданы лған. Сөл сияқты қазіргі ал-
тай тілінде
-ит (итер),
-тоз (төзан),
-тақ (тақыр)
т.б. Чуваш тілінде
-қай (қайт),
-жал (жалын) т.б.
фактілер сақталған. Бұл тәсіл тіл білімінде