212
зерттеуші бұл сөздердің қолданылған жерлерін көрсетпейді.
Сондықтан, алдымен, аталған сөздердің барлығының XVI-
ХIX ғасырдың I жартысында қазақтардың сөйлеу тілінде
болған-болмағандығы күмән келтірсе, екіншіден, көпшілігінің
ғалым көрсеткен тұлғада (орысша күйінше) халықтың сөйлеу
тілінде қолданылғандығы сенімсіздеу. Ал фактінің өзі, яғни
орыс
сөздерінің, әсіресе тұрмыстық лексика тобының халық
тіліне ене бастауы, әрине, дау туғызбасқа тиіс. Бірақ азын-
аулақ мөлшерде енген орыс сөздері
көркем әдебиет тілінен
әлі де орын ала қоймаған. Оған, біздіңше, себеп болған жайт
– бір жағынан, тұрмыс-салт лексикасының поэзия тіліне көп
қатыспайтындығы болса, екінші жағынан, Махамбет, Шернияз
сияқты ақындар шығармашылығының негізгі тақырыбы мен
мазмұны да оларды қолдануға мәжбүр етпеген.
XIX ғасырдың 50-70-жылдарына
қарай қазақ әдебиетінің
сөздік құрамына орыс сөздері едәуір ене бастады. Қазақ да-
ласын билеудің 1822 және 1867-68 жылдардағы реформа-
тәртіптеріне байланысты хандық билік жойылып, әкімшілік,
заң жүйесінің жаңа институттары пайда болуына, орыс
саудасының күшеюіне, шаруашылықтың егін салу, жер жырту,
орман күту сияқты жаңа түрлерінің жандана бастауына байла-
нысты ондаған орыс сөзі қазақ әдеби тілі айналымына түседі.
Бұл кездегі көркем әдебиет үлгілерінен
болыс, старшын,
майыр, сот, медәл (қазақ шонжарларының патшадан алатын
медалі),
піркәшік, тілмәш (орыс тіліне
толмач түрінде енген
түркі сөзінің қайта оралуы),
солдат, барабан, кір, без, базар,
самауыр, тарантас сияқты
жалпы есімдер мен Петірбор
сияқты бірен-саран жалқы есімдерді табамыз. Бұлардың
барлығы дерлік әзірге өздерінің номинатив мағыналарында
жұмсалады (олар, негізінен, әуелі ауызекі сөйлеу тіліне еніп,
көркем әдебиетке содан келген, сондықтан бұл сөздер ауызша
айтылу нормасымен қабылданған,
яғни қазақ тілінің дыбы-
сталу заңына бағынып, өзгерген; осы себептен аталған кезең
үлгілерін жариялағанда, кейбір сөздерді
медаль, Петербург,
солдат деп жазу жөнсіз сияқты).
Қазақтың
әдеби тіліне, оның ішінде көркемсөз дүниесіне
орыс сөздерінің молынан ене бастаған және жазба әдебиет
арқылы енген тұсы – ХIX ғасырдың II жартысы.