27
Организмнің бейарнайы төзімділігі деп оның табиғаты əр алуан
көптеген факторлардың төтенше əсерлеріне тұрақтылығын айтады.
Бұл орасан жүктемелер
кезінде ғарышкер, ұшқыш, сүңгушілерде
байқалады. Бұл төзімділіктің шығу механизмі өте күрделі, толық
анықталған жоқ. Алайда, организмнің зиянды əсерлерге жауап-
тары, ол іс жүзінде асырылатын деңгейіне қарамастан,
біртұтас
жүйенің жауабы түрінде қалыптасады. Ол басқа мүшелер мен
ұлпаларға өз ықпалын жүйке жəне эндокриндік жүйелер арқылы
жеткізеді. Əсіресе, Л. А. Орбели бұған симпатикалық жүйкенің
қатысатындығын, оның бейімделу-нəрлендіру (адаптациялық-
трофикалық) ықпалын жеткілікті дəлелдеді.
Ал А. Д. Сперанский улы жəне уыттық (токсин) заттарға,
жарақаттарға организмнің төзімділігі əртүрлі жүйкелер арқылы
қалыптасатындығын, олай болмаған жағдайда, дистрофиялар пайда
болатындығын көрсетеді.
Жалпы сенсибилизация немесе
резистенция кезінде алдағы
жаңаша тіршілік жағдайларының сипатына қарай адам мен жа-
нуарлар организмінің морфологиялық қалпын қалыптастыруда
нейрогуморалдық реттеуші жүйе жетекші болып саналады.
Организмнің бейімделуге даярлығы, оның бірнеше рет икемде-
лу кезінде немесе арнайы жаттықтыру арқасында бейімделген ме-
ханизм қасиеттеріне байланысты.
Осыған орай, қоршаған ортаға
бейімделу қабілетіне сəйкес адамдарды екі топқа бөледі. Бірінші то-
бын спринтрлер («шапшаңдар») деп атайды. Олар қоршаған ортаның
қауырт қысқа мерзімді құбылыстарына оңай жəне тез бейімделеді.
Ал стайерлер («шыдамдылар») деп аталатын екінші топ өкілдері ор-
ганизм əрекеттерін өзгерте алатын, ұзақ уақыт əсер ететін фактор-
лар əсеріне жақсы бейімделеді. Олардың бейімделуі тиянақты жəне
тұрақты болып келеді.
Негізінде организмнің бейімделуге даярлығын жəне оны
нəтижелі жүзеге асырылуын, яғни бейарнайы төзімділігін
нығайтатын көптеген маңызды факторлар бар.
Олардың қатарына
ұтымды дұрыс тамақтану, белгілі режим, бейімдегіш дəрі-дəрмектер
(адаптогендер), дене шынықтыру жəне жаттықтыру, биологиялық
ырғақтар жатады.
Пəкістандық студенттердегі иммунологиялық ауытқулар кезінде
пантогематоген жəне аралия адаптогендерін қабылдау иммунитет
жүйесінің функциялық белсенділігінің жоғарылауын қамтамасыз ет-
28
кен. Адаптогендерді қолдану барысындағы иммундық жүйе күйінің
жағымды
өзгерістері, атап айтқанда, олардың вегетативті жүйке
жүйесіне жəне энергиялық алмасуға ықпал етумен байланысты
болған.
Пантогематогенді бастапқы парасимпатикотония фонында
қолдану иммунологиялық көрсеткіштерге жақсы ықпал етсе, ал ара-
лия тұнбасы – бастапқы симпатикотония
фонында сондай ықпал
жасаған.
Сондықтан
бейімделуге
толық
даярлық
генотиптік
жəне фенотиптік факторларға негізделіп, бейімдеуші жəне
гомеостатикалық механизмдер арқылы қалыптасып жетіледі.
Достарыңызбен бөлісу: