Құрамы бекітілді. «Астана Опера»

7

№29 (1339) 

2016 жыл

БІЛІМ

Абай мұражайынан басталды

жарқырап к рінгендеріне ғана аз-мұз 

тоқтала кетпекшіміз.  Шағырай бимен бірге 

Ақт бе-Ойыл жеріне қоныс аударған інісі 

Шалабай ұрпағы ж нінде білетініміз тым 

жұтаң. Бізге белгілісі Шалабайдың Онбай 

және Сартай деген балалары, ал Сартайдан 

Жұмаш  деген немересі болған. Жұмаштан 

қалған  жалғыз ұрпақ – Ила деген апайымыз 

ғана. Ол кісі 1930 жылы туып, жуырда 82 

жасында қайтыс болды. Бүкіл  мірінде  з 

т ркіндерімен тығыз араласып  тсе де, ол 

кісі  з әкелері мен туыстары ж нінде бізге 

к п тіс жармай кеткен екен.

Біз тек Шағырай бабаның бес ұлынан 

тараған немерелерінің біразын ғана к зіміз 

к ріп  скенбіз. Баба үлкен ұлы   тегеннен 

Есіркеп және Оразбай есімді екі немере 

к рген. Оразбай неміс басқыншыларына 

қарсы соғысқа шақыртылып оралмай 

қалған да, артында ұрпақ қалмаған.  

Шағырай бидің ең үлкен немересі  Есіркеп 

атамыз 1879 жылы туған.  Біз Шағырай 

бабаның ш берелері ол кісінің қасында 

жүріп тәрбиесін де к рген едік. Бұл кісіге 

табиғат түрлі  нерді үйіп-т гіп бере 

салғандай еді. Ол  белгілі атбегі, саятшы 

мерген, балықшы, етік тігетін, келі-келсап, 

домбыра жасайтын, жасында талай күреске 

түскен балуан, үйінде қаз-үйрек, қоянның 

к жегін   сіретін, алыс жақын жерлерге 

барып жүріп сауда-саттық жасайтын және 

басқа да  нерге ие ғаламат адам еді. Аздап 

адам еді. Елдегі қолхоз-совхоздарда, алды-

мен есепші, кейіннен  к п уақыт сауыншы 

болып жұмыс жасаған. Ерен еңбегі ескеріліп 

Социалистік Еңбек Ері атағына ұсынылған, 

бірақ  ала алмаған.  кемізден ерте – 32 

жасында жесір қалса да, ол қайта тұрмысқа 

шықпай,  з түтінін түтетіп, үш ұлын аман-

сау  сіріп жеткізе алған. Зейнеп анамыз 

2014 жылы 90 жасында ұзақ науқастан кейін 

қайтыс болды, артында үш баласы, тоғыз 

немересі, сегіз ш бересі бар. Қымбат пен 

Зейнеп аналарымызды халқымыздың ұлы 

аналары қатарына жатқызғымыз келеді.  

келеріміз де, аналарымыз да бірге туған 

болғандықтан, әуелден бір үйдің балала-

рындай болып кеткенбіз, немере туыспыз  

деген түсінік бізде жоқ.

Нұрша атамыздың зайыбы Иәхут-

Маржан (1891-1964 жж) аяулы әжеміз Алаш 

қайраткерлерінің к рнекті  кілдерінің бірі 

Халел Досмұхамедовтың жиен қарындасы. 

жеміз елге жағымды,  негелі, ойшыл 

ж ә н е   а у ы л - а й м а қ қ а ,   ү л к е н д і - к і ш і г е 

ақылшы адам еді. Қазақ эпостарын жатқа 

айтатын, ертегілерін балаларға мәнерлеп 

жеткізе білетін, халқымыздың к не мәдени  

ғұрыптарын елге насихаттап отыратын 

к ненің к зі болатын. Біз – барлық 

немерелері әжеміздің тәрбиесінде  стік.

Шағырай бабаның бесінші кенже ұлы 

Ерше ден Зейнолла ағамыз  (1922- 1972 жж.) 

туған. Ол кісі соғысқа қатысып, елге орал-

ған. Бірнеше рет Қайыңды ауылдық кеңе-

сінің т рағасы болып қызмет атқарған 

білімді де белсенді, елге сыйлы азамат бо-

латын.  Зейнолла ағамыз ерекше күйші еді. 

Бірнеше жыл Ойыл ауданындағы драмалық 

театрдың директоры болып істеді.  зі 

сияқты оның балалары да шетінен музыкант 

болып  сті. Бір қызы – Жаңғақ қазір Ақт бе 

Мемлекеттік университетінде музыкадан 

сабақ береді, музыкадан ғылыми атағы бар. 

Зейнолладан – Қалампыр, Сағынғали  және 

Жаңғақ туған. Ағаның Сағынғалиынан 

– Руслан,   Рүстем, Бота – немерелері 

болса, Русланнан –  Кәмила мен Камшат, 

Рүстемнен – М лдір,  Айдана және   мина 

атты ш берелері бар.

Шағырай баба,  зі  мір сүрген тоз-

тоз болған заманда, жат қолына  тіп 

жатқан  елден, ұрпақтарын аман сақтау 

жолында Ақт бе-Ойыл жеріне қоныс 

аударған. Жаңа жерде ол алдымен ау-

ыл-елмен, ағайынмен татулықты ту етіп 

ұстаған. «Ағайынмен жылы жүрсең, жаның 

жайбарақат, жүзің жадыраңқы» деген екен 

Шағырай би. Ол кісінің би ретінде т релік 

ұстанымы – шындық пен ақиқатқа  жүгіну 

болған дейтін кейбір к нек з карияла-

рымыз бұрынғы естіген әңгімелерін ойға 

алып.«Шындықтың маңдайы ашық, алды 

жазық» деген с з де Шағырай биден қалған 

деседі. 

неміске қарсы соғысқа кіші лейтенант 

дә ре жесінде аттанған, взвод командирі 

болған, біраз медальдары  болатын. Ви-

тебск түбіндегі шайқаста қатты жара-

ланып, бір аяғын тізеден кестіріп, елге 

оралып, әртүрлі қызметтерді абыройлы 

атқарған. Мінезі қаталдау, тәртіпті қатты 

дәріптейтін, мейлінше шыншыл  адам еді.  

Маху әкеміздің белінен Жұматай, Күләш, 

Қуаныш, Сараш, Динаш, Алмаш, Жалғас, 

Жолдас және Ләззат атты балалары бар. Ол 

кісінің немерелерін тізсек: Жұматай ағадан 

– Жәмила, Айгүл, Нұрсұлтан, Қуаныштан 

– Мұрат, Қанат және Гаухар, Жалғастан  

– Есет, Бекет және  сет, Жолдастан – 

Болат, Қайрат және Марат болып келеді. 

Ш берелері: Мұраттан Мәлика, Мирас, 

Мәдияр, Қанаттан Жарас, Олжас, Саида 

және  Есеттен – Арина. Жұматай ағамыз 

грек-рим күресі бойынша Республикаға 

еңбегі сіңген жаттықтырушы атағын алған, 

Жалғас ініміз  жас уағында еркін күрестен 

Алматы қаласының чемпионы болды.

Аманбай әкеміз (1918-1955 жж)  соғысқа 

дейін Ойыл  аудандық партия комитетінің 

нұсқаушысы қызметін атқарған. Жұмыста 

қабілетті ұйымдастырушы саналған. 

Домбырада шебер ойнап, елге ерекше 

әншілігімен к рінген.  зі шығарған кейбір 

әндері де болған. Неміс басқыншыларына 

қарсы соғыста Сталинград майданын-

да болып, қатты жараланып, бір қолын 

шынтағынан т мен кестіріп елге оралған. 

Кейін елде әртүрлі шаруалар атқарып жүріп, 

науқасы дендеп ерте қайтыс болды. Аман-

бай әкемізден Қуандық, Қабидолла және 

Сағидолла есімді үш ұлмыз. Қуандықтан 

–  Зәуреш, Асқар,  лімхан,  Қабидолладан 

–Бауыржан,  сел және Сағидолладан – 

Ербол, Құндыз, Нұрбол және Раушан деген 

тоғыз немере бар. Аманбай к кеміздің 

бүгінде сегіз ш бересі: Аяжан, Алдияр,  

Айтуар, Берік, Жәлел, Айшагүл, Меруерт, 

Дәния аман – сау  сіп келеді.  Қабидолла 

ініміз 2015 жылы қазақтың ұлттық ойыны 

тоғызқұмалақ бойынша Республикаға 

еңбегі сіңген жаттықтырушы атағын алды.

Мақу мен Аманбай әкелеріміздің 

зайып тары, аналарымыз Қымбат пен Зей-

неп  теу қыздары бірге туған апалы-сіңлілі 

болып келеді. С йтіп, тағдыр біреуінің бір 

аяғы, екіншісінің бір қолы жоқ ағайынды 

екі жігітке апалы-сіңлілі екі қызды  мірлік 

жар етіп сыйлаған. Аналарымыздың әкелері 

теу орасан бай болған деседі. Ол 1920 

жылдары конфискацияға ұшырап, жер  ау-

дарылып, елге орала алмаған. Қымбат ана-

мыз (1920-1995 жж) тоғыз құрсақ к теріп, 

асырап,   сірген, батыр ана атағын алған. 

Зейнеп анамыз  1924 жылы Орынбор облы-

сы Ақбұлақ ауданында дүниеге келген. 1930 

жылдарғы аштық-зұлмат кезінде Тұзт бе, 

Башқұрт елдерінен әрі қарай к шкен елге 

ілесе отырып Ресейдің біраз жерлерінде 

тұрған. Иванова қаласында тоқымашы бо-

лып та жұмыс істепті. Мәскеу қаласындағы  

Измайлов паркі деген жердегі мектепте   

сегіз сыныпты тәмамдаған соң елге оралуға 

мүмкіндік алған. Анамыз сауатты, еңбекқор 

аңыз-әңгімелер құрастырып айтып оты-

ратыны да бар еді.Табысының барлығын 

ауылына, еліне жұмсайтын, кем-кетік, 

жетім адамдарға үлестіріп беріп жүретін. 

1920-30 ашаршылық жылдары құс атып, 

балық аулап дүйім ауылды асырап тірі алып 

қалды деп ел айтып отыратын.  Ол кісі 

ешқашан ауырмаған, жүзге жақындаған 

шағында,  1974 жылы қайтыс болды.  

Есіркеп атамыз 91 жасқа келгенде екі к зі 

бірдей к рмей қалып, Ақт бе қаласының 

ауруханасында ота жасатып, қайтадан 

к ретін болған. Баласы Елтайдан (1938-1993 

жж.)   Зоя,Темір,  мір, Бақытжан,  лия, 

Ғалия,  сия, Салықжан есімді  немерелері 

бар.  мір,  лия және   сия қазір бұл 

мірде жоқ, қалғандары үйлі-баранды, 

Ақт бе қаласында тұрып жатыр. Елтай 

ағаның үлкен ұлы Темірден т рт ұрпақ 

бар. Олар Амандық, Жасұлан, Жанболат, 

Жандос. Олардың үлкені Амандықтан – 

Тамирлан, Аружан,  йгерім және Жанбо-

латтан – т рт ш бересі бар.  Екінші ұлы 

мірден – Жәния, Жасұлан, Балзия болса, 

Бақытжаннан – Роза және Салықжаннан  

Бақытнұр, Бекнұр деген  ұрпақтары бар. 

Шағырай бидің екінші ұлы Айтнияздың 

неміс басқыншылықтарына қарсы соғыстан 

оралмаған Құсайын, Ақт ре деген екі 

ұлынан ұрпақ жоқ. 

А л   ү ш і н ш і   ұ л ы   А й д а ш т а н   ( 1 8 7 0 -

1944 жж.) әжептәуір  сіп- нген ұрпақ 

тараған. Айдаш атаның  Ұлмамбет, Мұқаш, 

Бақытжан және Құлмамбет есімді т рт ба-

ласы болған. Бұлардың ішіндегі, Бақытжан 

да, жоғарыда айтылғандай, соғыстан 

қайтпай қалып, артына ұрпақ қалдыра  

алмаған. Ал Мұқаш елде қайтыс болып-

ты, жақында оның да бейіті анықталып 

жатыр деген хабар түсіп жатыр.  Ал үлкен 

ұлы Ұлмамбет (1907-1974 жж.) к кеміз 

соғысқа қатысып оралған. Ол мінезі тен-

тектеу, орасан қара күштің иесі, ірі денелі, 

аузы дуалы, елдің ж н-жосығын  ерекше 

білетін адам еді. Қайыңдыға к ршілес 

Жамбыл  ауылдық кеңесінің т рағалығына 

да сайланған, елге  те силы болған. Ауыл-

най қызметінде жүрген кезінде,  ткірлігі 

мен с зге шеберлігінің арқасында, «Аузы-

мен арба тартқан Айдашов» деген атқа ие 

болған.  Біздің әкелерімізді, әжемізді және 

басқа ағайынды бастап, 1930 жылдардағы 

аштық кезінде, Ресейдің  Архангельск – 

Котлас қалаларына шейін барып, ақ теңізге 

ағаш ағызу жұмыстарына араластырған. 

К кенің шақыруымен, сол жақта айдауда 

жүрген  Алаштың ұлы қайраткері Ахмет 

Байтұрсынов әлденеше рет біздің үйде   

қонақта болған. Үйге кіргеннен кейін, 

т секте сүйеулі домбыраны к ріп, « здерің 

аштықтан қашып жүрсеңдер де қара дом-

быраны тастамай бірге алып жүргендерің 

қандай жақсы» деп сүйсінген.  Ахмет аға 

қолына домбыраны алып жіберіп, «Ей 

Сарыарқа, жерің алыс, қалдым шалыс, 

жат жерде талай елмен болдым таныс» 

деп әдемі, қоңыр даусымен әнге басады 

екен. Ол кісі  зі айдауда, бақылауда жүрсе 

де, жергілікті әкімдермен с йлесе біліп, 

біздің ағайындарды  ел жаққа жақындатуға 

ықпал да жасаған екен. Кейін Мәскеуде 

Ұлмамбет к кеміз  қазақтардың елге қайту 

мәселесі бойынша Тұрар Рысқұловқа 

кірген делегациясының құрамында  да 

болған. Ұлмамбет к кеміздің балалары 

Жұмалы, Мұстахим және  Сағымбайдан 

қырыққа жуық немере мен ш берелері бар.

Қәзір марқұм болып кеткен Жұмалыдан 

Нұрберген, Жамал, Сәулеш және Қарлығаш 

деген балалары бар. Оның Нұрберген деген 

ұлынан Темірбай, Томирис (ұл бала) пен 

Аружан, ал Нұрланынан  Арыстан, Айа-

ру және Бейбарыс атты немерелері бар. 

Қазіргі Шағырай уақтары үлкендерінің 

бірі, сексеннің ақиығы Мұстахим ақсақал, 

Ақт бе облысының Қобда ауданындағы 

Сарбұлақ елді мекенінде «Уақ» деген үлкен 

шаруа қожалығын ұйымдастырып,  з бала-

лары мен немерелерін біріктіріп, басқарып 

отыр. Мұстахим ағаның кіндігінен Зәуреш, 

Ахмет, Аққали, Мірғарап, Жұматай, 

Нұрболат, Ерболат, Бекболат және Ләззат 

есімді тоғыз  шарана  жарық к ріпті. Оның 

Ахмет деген баласынан Асқар, Самат, 

Мірғарапынан – Темірбек, Нұрлыбек, 

Жұматайынан – Гүлзат, Нұрболатынан 

– Жәнібек,  лібек, Гүлсім, Ерболатынан 

– Салтанат және Бекболатынан – Дәния, 

Аманбай, Санжар есімді немерелері мен 

Нұрлыбегінен – Айзере, Айлана атты 

ш берелері  сіп келеді. 

Ұлмамбет к кенің Сағымбай  ұлынан 

Мәлік, Асқар, Мейірхан, Қайырбек, Самал 

деген балалары және Мейірханынан Ми-

рас, Хамза, ал Қайырбегінен – Зейіт дейтін 

немерелері  сіп жатыр.

А й д а ш   а т а м ы з д ы ң   т р т і н ш і   ұ л ы 

Құлмамбет (1913 -1943 жж) те соғысқа кетіп 

оралмай қалған. Сол мезгілде оның іште 

қалған баласы Жауғашардан (1942-2003 жж) 

үш ұл:  Мереке, Талғат, Абат және үш қыз: 

Алтынгүл, Айнагүл, Айнаш есімді балала-

ры бар. Мерекеден – Жаннұр, Жансейіт, 

Талғаттан – Арнұр, Айсұлтан, Абаттан 

Ақнұр, Бақнұр,  Орынбасар атты немерелері 

сіп келеді.

Айдаш атамыздың тұқымы, Бармақ 

батыр бабамыздың күш-қуатына иелік 

етіп қалған сыңайлы. Жоғарыда айтылған 

Ұлмамбет к кеміз дастарқан басында бо-

латын отырыстарда құнан  гіздің ортан 

жілігін жалаңаш жұдырығымен бір қойып, 

екіге б ліп тастай беретін еді. Осындай 

күш оның соғыстан оралмай қалған інісі 

Құлмамбетте де болған дейді. Сағымбай 

да жасында ерен күштің иесі екенін  зіміз 

талай к рдік.   Ал Құлмамбеттің 1941 жылы 

майданға аттанғанда іште қалған баласы  

марқұм Жауғашты ағамыздың да күш-

қайраты бүкіл Айдаш әулетіне тән болатын.  

Бірде артқы т рт, алдыңғы екі доғалағы 

бірдей балшыққа толықтай батып қалған 

ш п таситын Газ – 52 машинасын бір  зі 

суырып шығарғаны есімізде. 

Шағырай бидің т ртінші ұлы, осы ма-

қала авторларының атасы, Нұршаның 

(ша мамен 1877-1926 жж) балалары Маху 

мен Аманбай. Маху әкеміз (1915- 1991 жж) 

Шығыс Қазақстан облысы Көкпекті ауданы Қалба тауындағы ХVIII ғасырдың орта тұсында қаланған шошақ төбелі Уақ Бармақ батыр мазары.

маѕдайы ашыќ,

алды жазыќ»

алды жазыќ»

Біз, Абай музейінің шырақшылары  

сондай бір тағылымды  негенің куәсі 

болдық. Тағдырларын қоcқан екі жас 

Ернар Зұппарұлы Смағұлов мен Маржан 

Ерманқызы Мұқанова некелерін қия 

салысымен Семейдегі Абай  музейіне 

а с ы қ қ а н .   Е р н а р   б о л а ш а қ   з а ң г е р , 

Қазақ инновациялық гуманитарлық 

заң университетінің студенті, ал Мар-

жан технолог мамандығын Шәкәрім 

атындағы заң университетінде мең-

геруде.  

Жас жұбайлар Абай шаңырағында 

естелік үшін суреттерге түсіп, оларға 

музей әкімшілігі атынан ескерткіш 

сыйлықтар тапсырылды. 

А б а й   м у з е й і н і ң   ұ ж ы м ы    Е р н а р 

м е н   М а р ж а н н ы ң   о с ы   б і р   т а м а ш а 

бастамаларының одан әрі  жалғасын 

тауып, алғашқы қадамдарын киелі  

Абай шаңырағынан бастайтын жас 

отау иелерінің қатары к бейе түсерінен 

үмітті. Оларды музей ұжымы қашанда 

қ у а н а   қ а р с ы   а л ы п ,   т е г і н   қ ы з м е т 

к рсетуді борыш санайды. Абай арма-

ны – тәуелсіздігіміздің  баянды болуы 

да ұлы ақын айтатын «кеудесі сәулелі» 

жастардың арқасы, ел болашағы да 

соларға тәуелді. 

Мемлекеттік Абай музейінің ұжымы 

з  мір жолдарын Абай аталарының 

шаңырағына келіп, ұлы дала елінің ұлы 

ақынына тағзым жасаудан бастаған 

 Ернар мен Маржанға «қадамдарың 

құтты болсын, отауларың бақытқа тол-

сын!» деген тілек айтады.

Жарқын  ТЕПОВА

СЕМЕЙ 

і ш і н д е   ж а н - ж а қ т ы   б і л і м д і л і к т і , 

икемділікті, шеберлікті, мейірімділікті 

қажет ететін мамандық – ұстаздық. Олай 

дейтінім, мұғалім еңбегі біріншіден, 

адамзат қоғамы тарихында жинақталған 

ғылым негіздерінен білім беруге тиіс 

болса, екіншіден, үнемі шәкірттерімен 

қ а р ы м - қ а т ы н а с т а   б о л ы п ,   б і л с е м , 

үйренсем деген бала арманы мен оның 

сырлы тағдырына басшылық етуді мой-

нына алған маман.

Осындай қызығы да, қиындығы мол 

мамандықты мен де таңдадым. Ұстаз 

болу – бала кезімнен арманым еді. 

«Ұстазы жақсының – ұстамы жақсы» 

демекші, шәкірт бойындағы ұстамдылық 

пен тәрбиелілік к біне ұстазға келіп 

тіреледі. Ескендір Зұлқарнайын: «Даңқ 

пен абыройға кенелуімде мен бір адамға 

қарыздармын, ол – ұстазым Аристотель» 

десе, Абылайхан Т ле биді, Шәкәрім 

ұлы ақын Абайды ұстазым деп шексіз 

құрметтеп кеткен екен. Ендеше, менің 

ардақты ұстазым – математика пәнін 

жетік меңгерткен ұлағатты ұстаз Мар-

клен Түсіпов.

Б ұ р ы н ғ ы   қ а з а қ   д а л а с ы н д а ғ ы 

ағартушылық қызмет балаға жазу-сы-

зу, оқуды үйретуге ғана саятын болса, 

бүгінгі таңдағы білім беру саясы мүлде 

басқаша. Бүгінгі ұстаз шәкіртіне ғылым 

негіздерінен мәлімет беріп қана қоймай, 

оны дүниежүзілік білім, ақпарат, 

зкономика кеңістігіне шығуға, яғни 

қатаң бәсеке жағдайында  мір сүруге 

тәрбиелеуі керек. Ол нағыз ұстаздың 

ғана қолынан келеді. 

Ал жаңашыл ұстаз қандай болуы 

керек?  рине, ол  з кәсібінің шебері, 

осы мақсатқа рухани күш-жігерін, 

парасат-қуатын салу керектігі айтпаса 

да түсінікті. Бұл – әркімнің қолынан 

келе бермейтін, ерекше талантты қажет 

ететін, бай қиялды адамға тән қасиет.

Сондай-ақ ұстаз күнбе-күнгі  зінің 

к п қырлы еңбегінде мазмұны әртүрлі 

кездейсоқ жайттардың туындап оты-

ратынын алдын ала сезіп, болжап 

және оның оң шешімін табуға дайын 

болуға тиіс.  мірдің к шінен қалмау, 

яғни білімі мен біліктілігін әрдайым 

жетілдіріп, жаңа инновациялық тех-

нологияларды меңгеріп отыруы ке-

рек. Сондықтан да ұстазды әр баланың 

жан дүниесін танып-білуші әрі оны 

жеке тұлға етіп қалыптастырушы, ел 

болашағының мүсіншісі деуге болады.

«Ұстаз» с зінің екі түрлі сипаты 

бар. Бірі – белгілі пәннен сабақ беретін 

оқытушы да, екіншісі – жоғары беделді 

адамдарға ықпал етуші дана адам. 

Мектептегі ұстаз – баланың екінші 

ата-анасы, болашаққа айқын жол сілтер 

ақылшысы. Оның мейірімге толы жүрегі 

шәкірт бойындағы талай ағаттықты 

к е ш і р е   б і л е д і .   О н ы ң   б о й ы н д а ғ ы 

білім мен ақыл-ойының қуаты талай 

тентекті жуасытып, небір еркені саба-

сына түсіреді, тәртіпке баулып, есейтіп, 

ержеткізеді. Сондықтан әрбір шәкірт 

зіне үлгі- неге болған сүйікті мұғалімін 

ұстазым деп атайды. 

Ұстаздың осыншама қадір-қасиет, 

құрметке б ленуі  зін қоршаған орта мен 

әрбір шәкіртіне асқан сезімталдықпен, 

жауапкершілікпен қарым-қатынас жа-

сауын да.  йткені оның қарапайым да 

сыпайы киім киісі, мәдениетті с зі, 

әдепті жүріс-тұрысы, жинақы іс-әрекеті, 

білімі шәкіртке де, ата-анаға да, жұрт-

шылыққа да  неге.

Білім беру жүйесі мамандардан 

кәсіби икемділік пен ұтқырлықты, сан 

қырлы шығармашылық қызмет пен 

зін- зі басқару,  зін- зі ұйымдастыру 

жағдайындағы біліктілікті қажет етеді. 

йткені қазіргі жас буын – еліміздің 

келер күнгі келбеті. Бұл ж нінде 

Е л б а с ы м ы з   Н ұ р с ұ л т а н   б і ш ұ л ы 

 Назарбаев: «Ғасырлар мақсаты – саяси-

экономикалық және рухани дағ да-

рыстарды жеңіп шыға алатын, ізгі-

ленген ХХІ ғасырды құрушы іскер, 

мірге икемделген, жан-жақты жеке 

тұлғаны тәрбиелеп қалыптастыру» деген 

тұжырым жасады. Біздер, мұғалімдер, 

күнделікті  мірдің жай ғана адамы емес, 

болашақты құрушыларды, адамзаттың 

сәулетті болашағын жасаушыларды 

тәрбиелеп отырғанымызды ойласақ, 

мұғалім мұратының қандай болатыны 

зінен- зі айқын. Осыған байланысты 

ұстазға тән мынадай сипаттарды дара-

лап к рсетуге болады: дүниетанымдық 

к зқарасы, сенімі; қызметке бейімділігі; 

к ә с і п т і к   б і л і м і   м е н   б і л і к т і л і г і ; 

қамқорлық к зқарас, сүйіспеншілік 

сезім; ұйымдастырушылық қабілет; 

заманға сай жаңашылдық. Осындай 

даралық қасиеттер ұстаздық бақытқа 

жеткізеді. Бақыттың үлкені –  зіңді- зің 

тану. Ұстаз  зін- зі қай уақытта таниды? 

Ол алдындағы шәкіртінің қияға қанат 

қағып, елінің азаматы болған сәтінен 

таниды. Ендеше, бүгінгі білім мен білік 

бәсекелес заманда ұландарымыздың 

биіктен к рінуіне күнделікті ісіміздегі 

жаңашылдығымыз арқылы, жан-жақты 

берген тәрбиеміз арқылы қол жеткіземіз.

Маңғыстау облысы

Түпқараған ауданы

Мұғалім болу – мақтаныш

8

№29 (1339) 

21-27 шілде

2016 жыл

АНА ТІЛІ

У

СЫР-СҰХБАТ

ақыт – құдіретті күш. Көп ретте адам уақыттың құлына айналады. Бірақ 

адамның бір ғажабы – сол уақыт көшінен асып түсіп, одан үстем түсе 

алатындығы. Төменде толғанар жайт та сондай бір уақыт табында өшіп 

қалмайтын, жүріп өткен өмір жолы үлгі етпей болмайтын жарқын тұлға 

туралы болмақ. Ол – көрнекті ғалым, танымал философ-зерттеуші, ҚР Білім 

беру ісінің үздігі, философия ғылымының докторы, профессор Бақытбек 

Сейсенұлы Сейсенов.  Ғибратты ғұмыры сырға толы биік тұлға туралы, 

оның көптің көңілінен өшпес өнегелі бейнесі хақында қызы саяси ғылым 

кандидаты, Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университетінің 

саясаттану және әлеуметтік-философиялық пәндер кафедрасының доценті 

Найля Бақытбекқызы СЕЙСЕНМЕН сұхбаттаса отырып тарқатамыз. 

Күллі әлемге көмірімен әйгілі, қос 

жүктеу/скачать 19,65 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: