Формалды білім беру теориясы
— Джон Локктан (ХҮІІ ғ.) бастау
алып,
Песталоцци, Кант, Гербартгармен (ХҮПІ-ХІХ ғ.) жалгасты.
Олар рационализм философиясы теориясын үстанды, демек тілдерді
меңгеріуді білім алушыны дамыту құралы деп есептеді, эсіресе,
ертедегі грек,
латын тілдерін, математиканы
үйретуді тавдады.
Есесіне химия, физика жалпы табиғатты тану ретінде өтілді.
Материалды білім беру теориясы
— ХҮП ғ. аягы — XIX ғ. өріс
алды, шаруашылық пен гылыми-техниканың
дамуы ғылыми-
жаратылыстану, техникалық тәжірибесі мол мамандарды дайындауды
талап
етті.
Бұл теорияны
жақтаушылар
эмпиризм
(грекше
«тәжірибе»)
философиясын
ұстанды.
Осыдан
гылыми-
жаратылыстану гылымдарын меңгеріуге үлкен үлес тиді, нэтижесінің
өлшемі ретінде білімнің өмірге қажеттілігі есептелді. Бүл екі теория
да біржақтылықта болды. Кезінде К.Д.Ушинский
осы теорияларды
қатты сынға алган.
Педагогикада білім берудің гылыми мазмүнын аиықтау
теориялары және оны жетілдіру.
Педагогика гылымьшдагы білім
берудің гылыми мазмүнын анықтау теориялары жэне оны жетілдіруге
цойылатын гылыми талаптар жүйесі:
- Тәрбиенің негізгі мақсатына багытталуы - жан-жақгы дамыган
адамды тәрбиелеу адамды өмір сүруге дайындау;
- Білім мазмүнын гылыми негізде қүру;
- Ғ ылыми жүйенің логикалық қүрылу ы;
- Пэнаралық байланысты сақтау;
- Теория мен практиканың байланысы, өндіріспен үштастыру;
- Білім алушының жас ерекшелігімен сәйкестендіру.
Оқыту
- білім беру, тәрбиелеу, дамыту мақсатына бағытталган
алдын-ала жоспарланган іс-әрекет. Білім
мазмұны - өкімет арнайы
таңдап анықтаган белгілі салада жүмыс істеу үшін қажетті адамзат
тәжірибесінің бөлшегі. Ол - оқытудың нәтижесі болатын білім, біпік,
дагды, түлгалық қасиеттер жиынтыгы.
Қазіргі
постиндустриалды қогамда
Достарыңызбен бөлісу: 
