160
Лингвистикалық әдіc – дегеніміз тіл білімінде қолданылатын зерттеулер.
Кейбір еңбек-
терде лингвистикалық әдістерді бір сөзбен
филологиялық немесе
гуманитарлық әдіс деп те
атаушылық бар. Қазіргі таңда тіл білімінде лингвистикалық әдістердің көпшілікке танылған,
зерттеу объектісі айқындалған бірнеше түрлері бар. Олар:
сипаттама, салыстырмалы-
тарихи, тарихи-салыстырмалы, құрылымдық, математикалық, математика-логикалық
әдістер.
Тіл білімінде дүние жүзіндегі тілдерді ек түрлі тұрғыдан: 1) тілдік материалдың (
түбірлер
мен аффикстердің және сөздер) бірлігі, яғни шығу тегінің бірлігі тұрғысынан, 2) шығу тегіне
байланыстырылмай, құрылысы мен типінің, ең алдымен, грамматикалық құрылысының ың-
ғайластығы, ұқсастығы түрғысынан топтастырылады. Топтастырудың бірінші түрі тілдердің
генеалогиялық
классификациясы делініп, екінші түрі тілдердің типологиялық класси-
фикациясы деп аталады.
Тіл тарихында белгілі бір дыбыстық өзгерістерді, ерекшеліктерді анықтауда әр түрлі
методологиялық әдіс-тәсілдер, қажетті амалдар қолданылады. Ғылыми танымдық ізденістер
кезінде кереғар пікірлер де көптеп кездеседі.
Соңғы жылдары тіл бірліктерін танымдық тұрғыдан зерделеу
мәселесін арқау еткен тіл
біліміндегі когнитивтік бағыттың қалыптаса бастауы ішкі мазмұн мен мағынаны ерекше
назарға алуда. Нақты айтқанда, бұл сабақтастық гомогенді түбірлер мен түбір-негіздердің
тұлғасын олардың ішкі мазмұнымен, яғни
архетұлға мен
архесеманын лингвогенездік негізін
сипаттайтын онтологиялық қалпы мен бейнесімен біртұтастықта көрінеді. Осының негізінде
қалпына келтірілетін лексикалық бірліктер тек табиғи-генеологиялық
сабақтастықты ғана
көрсетіп қоймай, жалпытүркілік рухтың биіктігін, жалпытүркілік тілдік сананың беріктігін де
дәлелдейді. Түркілік ұлттың мәдени болмысын, тарихи-әлеуметтік сипатын танытуға қызмет
ететін жалпытүркілік танымды жаңғыртып, түркі жұрты арасындағы рухани үйлесімділік пен
тарихи тұтастықты сақтаудың негізі ретінде танылады.
Ал кез келген тілдің лексикалық жүйесінін даму жолын, этимологиялық
негіздерін анықтап, жаңғырту, ең алдымен, түбір құрлысын айқындап алуға сүйенеді. Бұл
проблема бойынша алтаистика мен түркітануда моносиллабтық және дисиллабтық екі
бағыт қалыптасқаны белгілі. Осы орайда казіргі түркі тілдерінің
деректері негізінде
морфемалық, компоненттік, семантикалық, модельдеу жүйесі, т. б. әдістер арқылы дисиллаб-
тар мен полисиллабтардын құрамындағы алғашқы буынды бастапқы тұлға ретінде қарауға
теориялық негіз бар.
Соның ішінде ежелгі түбірлер мен қосымшаларды байырғы қалпына келтіруді мақсат еткен
профессор Б. Сағындықұлының зерттеулері (Қазак тілі лексикасы дамуының этимологиялық
негіздері, 2005) реконструкцияланатын деректердің сандық көлемі мен сапасын былай
қойғанда, зерттеу әдіс-тәсілдерімен де ерекшеленеді
(мысалы, компоненттік әдіс барысында
Достарыңызбен бөлісу: