Роман Алматы «Раритет»

ласына кандай ешш тигеш дурыс, оны Сибан o3i шеше алса 
керек. Сибанга ен ауыр тиетш сездервдз Улпан бэйбииеш 
Сибан емес, 6ip куш торкш ш е кеш ш кетед1 дегендерйнз... 
Бул елде ею адам Сибан болса, Улпан сол екеудщ 6ipi, 6ipey 
болса, сол б1реудщ ©3i Улпан! Улпан тек Сибан гана емес, 
он бес жылдан 6epi осы елдщ Есенеш! Есенейдщ 03i атап 
кеткен Есенеш! О здер Улпанды ж е а р калган катын деп 
отырсыздар, Сибан оны «Эулие Улпан!» дейдЕ Сибан кан­
дай тал кьща туссе де осы ойынан айнымайды. Сибаннын 
O T iH im i 
кеп емес, екеу-ак: осы сездерщйдо Улпанга айтпай- 
ак аттана берсещздер екен. К ении жарым ейелд1 Сибан емес, 
бетенсщ деп боска ренжггпейж. Бул оньщ есттрмш деген 
ce3i емес. Екший, кайта оралган себептерщ1зд1 Сибаннын 
елше еспртгадздер, болды. А уыл-уйдщ жумысын Сибан ©3i 
тындыра алмай жатса, кезшде керераздер...
Енда болы с-билер дагдарып калды. Сибан езш щ
iu iK i 
iciH e
ешюмд1 араластыратын емес. Ы ктамай койды. К,ыс- 
талай берсен, орыс заны на суйене кетуден де тайынбай- 
тын сиякты. Олай бола калган кунде, болыс-билердщ кай- 
сысы кай жагына аунап 
T y c e p i H
кЕм бЕпсш. Сонш а долы - 
рып, сонш а тулданып келш , кур ауыз аттанып кетуге де 
болмайды. У лкен уят сол болар едЕ Ж ырынды болып к а л ­
ган сум билер, efrreyip, Есенейден калган байлы кты та- 
лан-таражга салу ниетш ен кайта алмай, 
K o p i 
би К,урым- 
сыга карады. О ны н сезш кай ел болса да а я к асты тастай 
алмайтын. Онын аузынан: «Осы келш отырган касы н емес, 
досынбыз, ойлан, Сибан, деген 
6 i p
ауыз сез ш ы кса, Сибан­
нын бас асаулыгы басы лы п-ак калар едЕ
Kopi би ойланы п барып сейледг.
— Ойлап отырсам, мен кеп энпменщ сыртьшда екемш, — 
дед1 Куры мсы би. — Kepi к у л а к шала естйен шыгар, 
K e p i 
кез шалатынды шала алм ай калган шыгар. Ол ез кш эм . 
К уйкы лж ы п-кубы лы п турган булан ку й р ы к замандары- 
на кейде 
e p i n ,
кейде ерпм келмей калаты ны да бар. Дау 
куган ел жауыгар, дау кум аган сауыгар демеп пе eдi. Мен 
сонын адамымын. Есенейдщ ордасы и е а з калы п бара жат- 
канда, агайы нны н 
6 i 3 r e
к о яр eтiнiш -тiлeгi болса, бiлe 
кетешк 
д e г e н д e p i н e e p i n
кете 
6 e p i n
g rim .
Eндi абайласам, 
Сибан бYлiншiлiктeн аман, бутш отырган ел екен. Бутш
турганды булпадрм ес болар дегеннен баска м енщ айта- 
рым жок, — деп токтады.
-
2 2 0
-

Кдшрл1 бидщ адал сезш тагы 6ipeyi жуып-шайып ж1бере 
ме деп к ау ш тен т:
— Ac Tycipuiin калган екен, уйге юрвдздер, — дед1 Mycipen.
Курьш сыдан баска болыс-билер TyHi бойы уйыктай
алмай, аунакшып шыкты. Танертен ор ауылга 
0
дeйi ж1бер- 
ген тыншы-тш!шлер1 к е л т едк олар да пайдалы еш нэрсе 
океле алмапты.
— Улкендерк «Сибанньщ ырысы Улпан б эй бш е аман 
болсын... Улпан эулие адам!» дещй екен.
— Жастар жагы Улпаннын атын атамай, «Улкен апа» деп 
кетнтп.
Тыншылардын окелгендер1 осы-ак.
Бул энпм е ауыл сыртында К,урымсыдан баска болыс- 
билердщ арасында болып жатыр едг К,онак уйде жалгыз 
белш ш калган Курымсы Улпанмен кош айтысып, атта- 
нып кетуге бел байлап, Есенейд1н улкен уйше карай бет 
алды. Бул ауылга KiM к е л т , юм к е т т бара жатканын ба- 
кылай отырган болыс-билер 
K o p i
бид\
н кайда кетш бара 
жатканын керш , орындарынан тез тура келдь 
K iM
6meai, 
ж у й к еа босап, миы суйылган 
K o p i
би тундеп онпмен1 
Улпанга к о й т п кояр деп ойласты.
— Ана шал 6i3re жон сиггеп барады. Улпаннын езш ай- 
налдырындар! — деп бара жатыр. «Кеп ушрген 6ip жыгар» 
деген бар емес пе? Айналдыра берсек, нагып алмай кояр 
екем1з? — деп Байдалы би орнынан турды.
— Дурыс айтасыз, Байдеке. Жалгыз отырган катынды 6ip 
айналдьфып керешк! — деп Токай да турды. Жастар жагы 
тусшгендей жымындасып, арлан билерге epin журе бердь
Булар уйге юргенде, К,урымсы би айтарын айтып бо­
лып, коштасар сезге таяп калган едк
— Айналайын, Сибанньщ eлi ©31нд1 ш ан жуктырмай 
кад1рлейд1 екен. Ел анасы, оулие жан деп курметтейд1 екен. 
Мен де сол тш ектщ пшндемш. 

жүктеу/скачать 8 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: