Сборник детских сочинений. Алматы: оф «Балбұлақ-Родник», 2014. 195 с. «Менің ерекше құрбым»

МОЙ НЕОБ
Ы
ЧНЫЙ СВЕР
С
ТНИК
93
 
 
Қилы тағдыр сынақтары – заңдылық,
 
 
Ал бүгінде заман тұр ғой жаңғырып.
 
 
Жанашыр боп созса екен қол ұшын,
 
 
Сол жандардың жайын барлық жан ұғып.
 
 
Жаны нәзік, жүрегі кең, жан құрбым,
 
 
Көніп жүрсің салғанына тағдырдың.
 
 
Қапаланып, сағың сынып көрмесің,
 
 
Үмітінді сөндірмеші, жандырғың.
 
 
Өміріңде қандай жағдай болмасын,
 
 
Ешқашан да көзің жасқа толмасын.
 
 
Болашақтан күдеріңді үзбеші,
 
 
Я Тәңірім, бір өзіңді қолдасын.
 
                                                                
 
Төлешева Дана 
                                      
  
 
8 сынып 
  
 
Атырау қ., Н.Тілендиев атындағы, 
  
 
Кіші  өнер академиясы
                               
                       
Құрбымның  жүрегі  таза,  көркі  ешкімнен  кем  емес.  Пешенесіне 
жазылған  тағдыры  осылай  болған  шығар.  Тілі  кем,  әрі  ақыл-  ойы 
қатарластарынан  қалыс.  Дәрігерлер  емдеуге  болады  депті,  біздің 
елде  емі  жоқ,  шетелде  емделу  қажет,  жүйке  тамыры  байланған 
депті. Ол үлкен қаражатты талап етеді. Әзірге  көмек қолын созғандар 
табылған жоқ. Құрбымның өзінен басқа төрт бауыры бар. Отбасының 
үлкен қызы болған соң, Баян кейінгі іні-сіңлілеріне барынша қамқор 
болып  жүреді,  қолынан  келген  жақсылығын  аямайды.  Кішкентай 
екі  сіңлісін  бабалабақшаға  апарады,  киімдерін  реттейді.  Жалпы 
құрбымның  жақсы  жақтары  өте  көп.  Қолынан    бәрі  келеді  десем 
артық  болмас.  Екеуміз  оңаша  әңгімелескенде  маған  өз  арманын 
айтады.  Егер  денсаулығы  жақсарса,  ұстаз  болу  арманы  екен.  Мен 
арманының  орындалуына  тілекші  болатындығымды  жеткіздім. 

МЕНІҢ   ЕРЕКШЕ   ҚҰРБЫМ 
94
Утеғалиева Айжан 
                                            
 
 
8 сынып, БҚО,Сырым ауданы, 
 
 
ЖББ Бұлан орта 
 
 
мектеп-балабақша  кешені 
Арман, мақсатқа жету үшін бірінші-денсаулық, қала берді білім 
керек деп ойлаймын. Өмірде қиыншылық пен қуаныш, жетістіктер 
араласып келеді. Көңілімді торлап, жанымды езіп жүрген салмақтың 
бірі  -  құрбым    Салтанаттың  денсаулығы.Салтанат  -  жанұясындағы 
үш  қыздың  ортаншысы.  Ол  дүние  есігін  ашқанда  балаларда  жиі 
кездесетін  психикалық  дамудың  жеңіл  аралас  спецификалық 
бұзылысы  сырқатымен  ауырады.  Ата-анасының  құрбымды 
қаратпаған  дәрігері,  апармаған  емшісі  қалмады.  Мүгедектігі  сал-
дарынан  Салтанат  жасқаншақ  болып  өсті.  Балалық  дәуренмен 
жалғасқан  достығымыз  әлі  жалғасуда.  Қиындыққа  шыдамай, 
уайым-қайғыға  батып,  айналасына  ашуланып  қарайтындар  еш 
уақытта биікке шыға алмайды. «Көз қорқақ, қол батыр» дейді халық 
даналығы.
Мен  құрбыма  еш  нәрседен  қорықпай,  үлкен  сенім,  үмітпен 
алға бассақ, барлық қиындықты, дертті  жеңіп, мақсатымызға қол 
жеткізе аламыз деп  демеу беріп отырамын. Досымның өмірге де-
ген  құштарлығын  ояту  мақсатында  мен  оған  рухани  дем  беремін. 
Сүйікті журналымыз «Ақ желкен» басылымына  «Тағдыр-тағылым» 
айдарымен шығатын мақалалардан үзінділер оқып, ой-бөлісемін.
                                                                                                       
Ушанов Абылай 
 
 
14 жас, 9  сынып
 
 
Атырау қаласы, Н.Тілендиев атындағы 
 
 
Кіші өнер академиясы  
Менің ерекше құрбым
Сол күндері екеуміз жан дегенде жалғыз достар едік. Бір бірімізді 
ит арқасы қияндай жерден,қол былғап шақыратынбыз.Оның қолы 
өте ашық адам еді. Еңбек ағайымыздың ең сүйікті шәкірті. Әрине, 
басқа  достарыммен  қалай  сөйлессем,қалжындассам  да  жан  до-
сыммен тік мінезді еркін әнгіме айтатынмың. Екеуміз де жайықтың 
жағасында тұрамыз. Жазда шіліңгір ыстықта жайықтан балық аулай-
мыз. Бір күні екеуміз қармақ пен балық аулап отырғанда уақыттың 
қалай  өткенін  байқамай  қалыппыз.  Үйіміз  өте  қашық  жерде  еді. 

МОЙ НЕОБ
Ы
ЧНЫЙ СВЕР
С
ТНИК
95
Үйімізге хабарласайын десек қалта телефонымыздың қуаты отырып 
қалған.
-  Жүр,  үйге  жүгіріп  жетіп  алайық!  Айттым  ғой  саған  великпен 
келейік деп.
- Үйімізге барған соң ұрсатын шығар, дедім.
- Егер айқайлап жатса, бірден мені айт! Деді де қоя берді.
-  Қызықсың!  Мені  не,  қасымдағы  досымды  сатып  кететін    су 
жүрек деп ойлайсың ба?
- Жоқ. Енді сені ойнауға алып шыққан мен емеспе.
Мені  жұбатқандай  болды.  Әлі  келе  жатырмыз.  Артыма  қарап 
едім, бір машина жарығын бадырайтып зуытқып келеді. Екеуміз қол 
былғап. тоқтатқан бетіміз сол еді, машина бірден тоқтап қалды. Біз 
оны бірден таныдық.
- Ассалаумағалейкум Серік тәте сағат неше болды? Бізді үйге апа-
рып саласызба?
-  Уа  алейкүм  салам!  Сөйлеуге  мұрша  бермедіңдер  ғой...  Сағат 
болса түнгі он екі. Мына Машинаның бензині таусылып қалды. Теле-
фонымды үйге қалдырып кеткенім ай. Енді қалай жетеміз ауылға? 
Қасымдағы  Арман,  Серік  тәте  екеумізге  қарады  да.  Ей  Абылай 
жүр  анау  жерде  бір  үйді  көрдіңбе.  Сол  үйге  барып  үйімізге  теле-
фонмен хабар берейік. Басқа амал жоқ. Жарайды деп менде келісе 
кеттім. Есігі кілттеніп тұр.
- Секіріп кірейік, деді.
- Қолыңды бір-біріне қос мен басып қақпаның арғы бетіне секіріп 
кірейін! дедім.
Қақпаның  арғы  бетіне  түстім.  Артыма  қарай  салғаным  сол  еді, 
үлкен алабай ит тура аяғыма секіріп жұлқылады.
- 
ааа... Арман деп бар даусыммен айқайладым.
  Сым-сым  оратылған  қақпадан  секіріп,  иттің  тура  басынан  екі 
қолымен жабысты. Екі аяғымда жан жоқ.
Шайхы Жанбота 
                    
 
 
14 жас, 9 а сынып,  
 
 
БКО, Тасқала ауылы   
Менің ерекше құрбым
Менің  ерекше  құрбым  9  сыныпта  оқып  жүр.  Ноян  өмірге  кел-
ген  күннен  бастап  дәрігерлер  оған  ауыр  диагноз  қойыпты.  Содан 
бері  Ноян  да,  оның  отбасы  да  көптеген  қиыншылықтарды  көріп 

МЕНІҢ   ЕРЕКШЕ   ҚҰРБЫМ 
96
келеді.  Ата-анасының  туған-туыстарының,  бауырларының,  құрбы-
достарының,  ұстаздарының  демеуі  мен  мейірімділігіне  бөленіп 
келеді. Сол да болар оның өмірге деген сүйіспеншілігі, құштарлығы, 
мінезіндегі  кішіпейілділігі,  достарына  деген  адалдығымен 
ерекшеленеді.  Мектебімізде оны ешбір бала кемсітпейді, керісінше, 
барлық  оқушылар  оған  аяушылықпен  емес,  сыйластықпен, жақсы 
көзқараспен қарайды. 
                                                                                                                
Шалабаев Аслан
 
 
 
14 жас, БҚО
 
 
Орал қаласы                    
 
Бұл  өмірде  мүгедек  балалар  көп.  Алайда  мүгедек  болса  да, 
олардың  өмірге  деген  қызығушылықтары  мен  талпыныста-
ры  ерекше.  Қайсысын  алсаң  да  әр  уақытта  белсенді,  әр  уақытта 
еңбекқорлығымен  танылып  жүрген  жандар  қаншама...  Жұбан 
атамыздың:
 
 
Еңбекке десе ұстасың,
 
 
Егеске түссе батырсың – деген өлеңдері дәл оларға 
арналғандай.  Менің білетінім - мұндай жандарға күлуге болмайды, 
оларды  керісінше,  қатарға  қосып,  дос  болу  керек  деп  ойлаймын. 
Қазіргі  жас  буын  мүгедек  балаларға  күлуді  әдетке  айналдырған. 
Бұл балалардың істеп жатқаны үлкен қателік емес пе?! Кімде –кім 
оларға күлетін болса, Алла Тағаланың жазасына ұшырайды. 
 
Әжемнің әңгімесі бойынша 70-80-ші жылдары әжем тұрған 
ауылда  бір жанұя тұрыпты. Оларға көршілес тұратын баланың ауы-
зы қисық мүгедек бала болған екен. Әлгі жанұяның отанасы көрші  
балаға  қарап,  есі  танып  күліп  алады  екен.  Күндердің  күнінде  ол 
әйелдің  аяғы  ауыр  болады.  Тоғыз  ай  өткесін  ол  қызды  болыпты. 
Сөйтсе өзегін жарып шыққан қызы мүгедек болып дүниеге келіпті. Өз 
қателігін ұққан әйел  көрші баладан қанша жалынып кешірім сұраса 
да,  туа  біткен  мүгедек  сәбиіне  ем  қонбапты.  Осындай  жағдайлар  
адамдарға сабақ болуы керек емес пе?! Бәріміз де ет пен сүйектен 
жаралдық, бәріміз де бір әлемде өмір сүреміз. Сондықтан ешкімнің 
ешкімді  кемсітуіне  хақы  жоқ.  Бұның  барлығы  да  негізінде  ата-
ананың  тәрбиесіне  байланысты  деп  ойлаймын.  Егер  әрбір  ата-ана 
баласына: «мүгедек балаларға күлме, олармен дос бол, ол да өзің 
сияқты бала» десе, бәріде жақсы болар еді. 

МОЙ НЕОБ
Ы
ЧНЫЙ СВЕР
С
ТНИК
97
Хабибуллиева Мейрамгүл
 
 
6 сынып, БҚО
 
 
Амангелді бекеті
Құрбымның  есімі  -  Айдана.  Ол  ұзын  бойлы,  аққұба,  келбетті 
қыз. Үнемі таза жинақы жүреді. Достарымен қарым- қатынасы өте 
жақсы. Ән айтуды жаны жақсы көреді.
 
БАЙҚАУДАН ТЫС ШЫҒАРМАЛАРДАН ҮЗІНДІ 
Бақыт Сымбат
                                       
 
 
9 жас, 3 сынып.
 
 
Алматы обл., Тұздыбастау ауылы. 
 
 
Ш.Уалиханов атынд., № 12 гимназия
Менің ерекше құрбым
Менің құрбымның аты-Айгүл. Ол сөйлей алмайды. Бірақ суретті 
әдемі    салады.  Менің  құрбымның  ең  үлкен  арманы-басқа  қыздар 
сияқты  сабақ  оқып,    көріп,жазғысы  келеді.  Мен  өскенде  үлкен 
қызметкер болып, осындай мүгедек балаларға, мүгедек жандарға 
қолымнан келгенше көмек көрсетемін...
Болатов Сұлтан
 
                   8 жас, 3 сынып.Алматы қ.
                    Медеу ауданы, №12 
                    Мектеп-гимназиясы.
Менің  досымның  есімі-Елдос.  Оның  қолы  жоқ.  Ол  ағаштан 
ойыншық жасап жатқанда қолын өткір арамен кесіп алған. Мен оны 
қатты  аяймын,  қолымнан  келгенше  көмектесіп  жүрмін.  Сөмкесін 

МЕНІҢ   ЕРЕКШЕ   ҚҰРБЫМ 
98
көтеріп, көйлегінің түймесін салуға көмектесемін...
Кенжетай Мағжан
 
 
11 жас, 4 «Ә» сынып, 
 
 
Ақмола облысы,Бестөбе кентінің 
 
 
№ 1 орта мектебі
Менің ерекше құрбым
Жалпы  бұл  дүниеде  денсаулық  –  баға      жетпес  асыл  дүние 
деп жатады. Адамдар  мәнін түсінеді, біледі. Шындығында да,  
деніміз сау болғанда ғана біз еркін ойланып, мақсатымызға жетеміз. 
Мен денсаулықтың қадірін «Өзін-өзі тану» пәні арқылы түсінгенмін. 
Сонымен қатар үйден  далаға шығар кезде әкем немесе анамның 
ескертулерін «бас киіміңді ки», «күртешеңді киіп шық», «күн суық, 
қолғабыңды ұмытпа» тағы сол сияқты сөздерін күнделікті естимін. 
Алайда сондай ескертпелерді көп кешікпей ұмытып кететінмін.
Әрине, өміріміздегі басты құндылық ол – денсаулық екендігіне 
сенемін. Сол себептен денсаулыққа көп көңіл болу керек деп ойлай-
мын. 
Сондықтан  әр  адам  салауатты  өмір  салтын  ұстанып,  кез  келген 
спорт түрімен  айналысқаны жөн деп санаймын...
Мадияр  бізбен бірге  екі жылдай оқыды. Мадиярдай досымды 
мүмкіндігі шектеулі адамдар тобына қосқым  келмейді. Амал нешік, 
Мадияр да мұндай күйге түсем деп ойламаған шығар. Мадияр үйде 
оқиды. Әкесі мен анасының қамқорында. 7 «Ә» сыныбында оқитын 
Нарғыз атты әпкесі бар. Бикен апай бізге таңертеңгілік сабақ берген 
соң, түстен кейін Мадияр үйіне барып сабақ береді. Бұл жерде Би-
кен апайымыздың еңбегі шексіз.
Өзім  де  қолымның  бос  кезінде  Мадиярдың  үйіне  барып 
әңгімелесіп,  компьютерде  ойын  ойнап  қайтамын.  Күнделікті 
жүргенде  кейбір  достарымның  бойынан  көрінбейтін  қылықтарды 
Мадиярдың  бойынан  көрініп    тұратындығы.  Сондағы  менің 
байқағаным сөйлеген сөздері маңызды әрі мәндірек, өмірге деген 
көзқарасы  менің    араласып,  сырласып  жүрген  көптеген  сыныпта-
старымнан  мүлдем  бөлек.  Меніңше  Мадияр  достық,  денсаулық, 
адамдардың бір-біріне деген қарым-қатынасы туралы менен және 
өзімен жасты балалардан көп білетін сияқты.
 

МОЙ НЕОБ
Ы
ЧНЫЙ СВЕР
С
ТНИК
99
                                                               
Құрманғали Дәурен  
                            
 
 
3 сынып,                       
 
 
Алматы қаласы,Ш.Уәлиханов атынд.
 
 
№ 12 мектеп –гимназиясы
Менің достарым өте көп .Солардың ішінде маған жақын бір ерек-
ше досым бар.  Досымның ерекшелігі ол ешкімге ұқсамайды адал, 
мейірімді,жарқын  жүзді,  иманды,  қайсар  өте  жігерлі.Менің  дәл 
осындай досымды жолықтырғаныма өте қатты ризамын.Досымның 
тағы  бір  кішкентай  ерекшелігі  ол  мүгедектер  арбасына  таңылған, 
мүмкіндігі шектеулі жан. Мұндай адамдар сау адамдарға қарағанда 
мейірімді, сыпайы, бауырмашыл, өмір сүруге құштар болып келеді.  
Досымның  есімі  –Қайсар...  Ол  балаларға  арналған  біздің  Бегалин 
атындағы  кітапхана  жайлы  көп  білгісі  келеді.Мен  кітапхананың 
көп,  қызықты  кітаптары  және  қызықты  іс  шаралары  жайлы  ай-
тып  беремін.  Біз  уақытымызды  бірге  қызықты  өткіземіз.  Қызықты 
кітаптар оқимыз.
Қыдырмолдин Нұрбек
                                     
 
3 сынып, Алматы қ.
 
Ш.Уәлиханов атынд., №12 гимназия 
Менің ерекше досым
Менің ешбір жанға ұқсамайтын ерекше де, дара досым бар. Оның 
есімі – Дархан. Ол көрші пәтерде тұрады. Біздің балабақшадан бері 
достығымыз   үзілмеді.  Оның мінезі  ашық, жүзінен күлкі  кетпейтін 
мейірімді де, ақылды жан...
Бір  жыл  бұрын  ол  жол  апатына  түсіп,жүре  алмай  қалды.  Со-
дан бері үйінен көп шықпайтын болды. Менің қолым босай қалса, 
оның үйіне асығамында отырамын. Оның көңілін көтеріп қызықты 
әңгімелер айтамын, кітап оқимыз.
Көңілі бұрынғыдай көтеріңкі, өмірге деген құштарлығы мол. Мен 
одан көп жақсы қасиеттерге үйрендім. Осындай досым болғанына 
қуанамын.

МЕНІҢ   ЕРЕКШЕ   ҚҰРБЫМ 
100
Мейірханова Әлия
 
 
3 сынып, №12 мектеп- гимназия
 
 
Алматы қ. Медеу ауданы
Менің  ерекше,  жақсы  құрбым  бар.  Оның  аты-  Қаракөз,  көзі 
көрмейді.  Ол  арнайы  мектепте  білім  алады.  Ата-анасы  оны  өте 
жақсы көреді...
Біздің елімізде осындай зағип жандарға көп көңіл бөлінсе деймін. 
Біз оларды көргенде  аянышпен,олардың мұңын шын жүрегімізбен 
сезінейік. Мүгедектер мұңы- Қоғам мұңы. Аяулы, құрбым Қаракөз, 
жүзіңнен күлкі кетпесін!
Тұрсынай Айым 
                               
 
 
8 жас, 3 сынып,                                                           
      
 
Алматы обл.Тұздыбастау,                 
                                                                              
 
 
Ш.Уалиханов атд. №12 гимназия 
 
...Кәусар жайлы айтарым көп. Оның денсаулығы жоқ. Анығырақ 
айтқанда  мылқау.  Құлағы  естімейді,  сөлей  алмайды.  Біз  қағаз-
қаламның көмегімен тілдесеміз ... Кәусар өте өнерлі. Суретті әдемі 
салады.  Салған  суреттерінің  әрқайсысы  өз  алдына  бір  шығарма. 
Ол  өте  бауырмал,  ешкімді  жатсынбайды.  Өзін  кемтармын  деп 
қымсынбайды. Өзінің осындай қайсар мінезімен-ақ жолындағы бар 
қиындықты жеңіп жүр. 

МОЙ НЕОБ
Ы
ЧНЫЙ СВЕР
С
ТНИК
101
СОЧИНЕНИЯ  ПРИЗЕРОВ КОНКУРСА 
5 – 7 класс
I  место
Дуаш Адеми
 
 
 
 
 
 
 
 
11 лет,  6 класс 
 
 
Алматинская обл., г. Талдыкорган
 
 
Специализированный лицей 
 
 
«Экономика и бизнес» №24 им. М.Арына 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Мой необычный сверстник
 
 
 
 
 
Друзей не бывает много,
 
 
 
 
 
По пальцам их перечесть…
 
 
 
 
 
Поэтому дружбу с тобою
 
 
 
 
 
Всегда почитаю за честь.
 
 
 
 
 
 
Галина Семкова  
  
 
 
 
 
 
(детский автор)
Здравствуйте! Меня зовут Адеми. 
Этими словами я приветствую  тех,  кто будет читать мое сочине-
ние. А каждый ли может в реальной жизни поздороваться с другим 
человеком?  Возможно, да, а возможно, и нет. Я хочу рассказать о 
таком человеческом недуге, как немота. 
Я помню: мне было примерно 4 года, когда к нам в гости приеха-
ла мамина двоюродная сестренка Наташа. Она глухонемая. Вспоми-
наю, я почему-то испугалась. Думала, что она ненормальная, потому 
что она не говорила, а как-то странно и всегда по-разному мычала. И 
мне было страшно. Обычно я понимала, когда говорят, а ее я не мог-
ла понять. Но в семье мы все ее любили, и дети с ней очень весело 
играли. Наташа могла изображать всех зверей без звука и придумы-
вать разные интересные игры, объясняя  все жестами.
Прошло много лет, сейчас Наташа взрослая и живет в Алматы. Но 
сколько я помню, она никогда не унывала. Она очень жизнерадост-

МЕНІҢ   ЕРЕКШЕ   ҚҰРБЫМ 
102
ный человек. Несмотря на то, что Наташа не слышит, она смотрит 
по телевизору передачи и фильмы и испытывает такие эмоции, ко-
торые мы не можем ощутить. Иногда она смотрит фильм и громко 
от души смеется или молча плачет. Хотя сейчас чужая боль  может 
многих оставить равнодушным. Она нема, но у нее много друзей. На 
свой день рождения она придумывает разные конкурсы, сюрпризы,  
и все проходит очень весело. Ее друзья – не только глухонемые, но 
и  обычные    люди.  До  15  лет  она  общалась  только  с  глухонемыми 
друзьями, а потом стала ходить в церковь, где обрела новых дру-
зей. Вера и любовь родных помогли ей не ощущать свою болезнь и 
стать полноценным человеком. Это  придало ей силы, и Наташа в 19 
лет выиграла конкурс «Мисс Казахстан» среди глухонемых девушек. 
Она представляла нашу страну на международном конкурсе в Праге 
и заняла четвертое место. Вы бы видели, как она танцует, даже не 
слыша музыки! Сейчас у нее своя семья, две дочки – Илона и Ева, 
с  которыми  я  дружу.  Она  любит  детей  и  работает  в  детском  саду 
помощником воспитателя. Наташа – сильный и целеустремленный 
человек.
Раньше, честно, я никогда об этом недуге не задумывалась. Но в 
пятом  классе я  прочитала  повесть И.С.Тургенева «Муму».  Главный 
герой повести – крепостной мужик  Герасим, тоже  глухонемой. Но 
он не отчаивался и жил своей, хотя и замкнутой,  жизнью. Все его 
сторонились,  никто не дружил с  ним, хотя он тянулся к людям. Он 
постоянно  был  грустен,  пока  не  нашел  щенка,  который  стал  ему 
родным и заменил радость человеческого общения. Дружба с этим 
щенком ему была дорога. Этот человек оказался сильным, способ-
ным на любые решения. И он тоже достоин дружбы. 
Я  хочу  сказать  всем  необычным  сверстникам:  «Не  надо  закры-
ваться от мира, мы, дети, поймем друг друга и без слов. Нельзя отча-
иваться, надо жить полноценной жизнью». И примером может стать 
жизнь Наташи. 
В  повседневной  жизни я не встречала глухонемого сверстника. 
Я знаю язык жестов, алфавит для глухонемых и могла бы стать кому-
то другом так  же, как я дружу с Наташей и ее семьей. Мне хочется 
верить,  что  раз  я  не  встречалась  с  такими  сверстниками,  то  такой 
проблемы в нашем городе нет. Но когда объявили конкурс сочине-
ний, я стала интересоваться этими ребятами. Оказывается, в нашем 
городе    есть  областная  специализированная  школа-интернат  для 
слабослышащих и глухих детей. В этом году школе исполнилось 25 
лет, юбилей  был отмечен праздничным концертом во Дворце куль-
туры. Просто не верится, что ребята, совсем не слышащие музыки, 
смогли подготовить такие яркие вокальные и танцевальные номера. 
У них очень богатый внутренний мир, жестами они не только разго-

МОЙ НЕОБ
Ы
ЧНЫЙ СВЕР
С
ТНИК
103
варивают, но и передают чувства и настроение. 
Мне рассказали о девочке,  ей тоже 11 лет,  она увлекается тан-
цами. Ее зовут Татьяна, она слабослышащая.  Я очень переживала 
и волновалась перед встречей с ней.  Наше  знакомство с Таней на-
чалось со слов моего сочинения: «Здравствуй, мой необычный свер-
стник! Меня зовут Адеми,  я хочу с тобой дружить…». Разве могут 
две девочки одного поколения не найти общего языка? 
 
 
Вместе живут на огромной планете
 
 
Разные взрослые, разные дети.
 
 
Внешностью разные и цветом кожи,
 
 
Но, безусловно, мы в чем-то похожи!
 
 
Всем нам счастливыми хочется быть,
 
 
Новые звезды на небе открыть,
 
 
Крепко дружить, не бояться другого.
 
 
 
 
Яна Дубенская (детский автор)
У нас много общего. Мы любим читать приключенческие книги, 
интересуемся  наукой,  увлекаемся  современными  танцами.  Она, 
как и я, любит смотреть канал «Disney», читает книги Дж.К.Ролинг 
про  Гарри  Поттера  и  хочет  путешествовать.  Много  уголков  мира 
ждут  нас:  Америка,  Франция,  Италия,  Испания,  Турция,  Индия  и 
Австралия. Нам предстоит так много узнать нового, поэтому и она, 
и я с интересом учимся. Я обещала ей помочь в изучении англий-
ского языка. «Hello! Do you speak English?» – скажем мы своим дру-
зьям  в  следующий  раз.  У  Тани,  как  и  у  меня,  много  друзей,  такие 
же заботы и проблемы, как у любого нашего сверстника. Ее мечта 
–  хорошо  слышать  и  жить  полноценной  жизнью.  И  я  верю,  что  у 
нее все получится. Я ей рассказала про Наташу, мой рассказ вдох-
новил  ее.  Это  только  начало  нашего  знакомства,  думаю,  впереди 
нас  ждет  крепкая  дружба  и  много  интересных  совместных    дел.
Я была с мамой на концерте общественного объединения инва-
лидов-опорников «Бірлік». Впечатляет! Это такое мужество и сила 
духа! 
После того, как  объявили этот конкурс сочинений, я задумалась. 
И знаю, кому опять скажу заветные слова. Моему сверстнику Роме, 
песня которого меня покорила, но я постеснялась подойти. Я его по-
знакомлю с моим одноклассником и другом Санжаром.
 
 
Мы протянем руку дружбы,
 
 
И  улыбки в путь возьмем,
 
 
И по жизни проведем …
  
 
 
 
(из Гимна детей-инвалидов
 
 
 
 
Л. Лали Хадонова-Бениаидзе) 
 
 

жүктеу/скачать 1,03 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: