56
Ҥгілу қыртысы
Ҥгілу-тозудың барысында пайда болған жыныстар тобының бір тҥрлері орнынан азды-кӛпті жылжып, ауысуы
мҥмкін. Кӛпшілігі сол пайда болған жерінде аумай-кӛшпей сақталады да олардың жиынтығын
элювий деп
атайды.
Ол
үгілу қыртысын қҧрайды. Кейінгінің негізгі ӛзгешілігі – ол тҥгелдей бастапқы жыныстың бҧзылған
қалдықтарынан тҥзіледі. Ҥгілу қыртысының қҧрамы мен қалындығы әр тҥрлі факторларға байланысты.
Алдымен жоғары температура
мен мол ылғал, беті жайпақ, жазық бедер қолайлы. Одан соң ӛсімдіктердің қалың
ӛсуі, кӛп минералды магмалық және жыныстардың тозу-ҥгілу мерзімі ҧзақ болуы шартты.
Қабықтың (қыртысытың) табанында тҥпкі жыныстрдың уатылған кесектері орналасады да ол бірте-бірте
әртҥрлі балшықтар қыртысына кӛшеді. Одан жоғары темірдің сулы тотықтарымен
тарғылданған каолинит
горизонты орналасады. Әбден бҧзылған ҥстіңгі беті алюминий мен темірдің, кейде кремнийдің сулы
тотықтарынан қҧралған кірпіштей қызыл ӛңді, ӛзі қатты қабаттан тҧрады. Осындай бҧзылу қабығын латериттік
(латынша латер кірпіш) қабық деп атайды.
Бҧзылу қабығы бокситтің, каолиниттің, никель, кобальт, темір тотықтарының кені. Оларға қосымша кӛптеген
сирек металдардың ерімейтін (мысалы, қалайлытас, титан минералдардың) қоры.
Геологиялық ерте дәуірлерде тозу қабығы қазіргі кезден гӛрі кҥшті және аумақты тараған кӛрінеді.
2. Желдің геологиялық әрекеті.
Достарыңызбен бөлісу: