Xiii тарау. Жарақаттық зақымдалулардың диагностикасы мен емі жұмсақ тіндердің Жарақаттық зақымдалуларының диагностикасы мен емі
Сынықтардың клиникасы мен диагностикасы
жүктеу/скачать 52,41 Mb.
|
13 тарау
Сынықтардың клиникасы мен диагностикасыКлиникалық тұрғыда сынықтардың жалпы және жергілікті белгілерін ажыратады. Жалпы белгілер: шок; қан кету; майлы эмболия; ұзақ қысылу синдромы. Жергілікті белгілер: ауыру сезімі; деформация; аяқ-қолдың қызметінің бұзылуы және қысқаруы; патологиялық қозғалғыштық; сынған сүйек ұштарының крепитациясы (сықырлауы). Ауыру сезімі сүйек сынғанда дамиды, ол нерв талшықтарының сынған сүйектің өткір ұштарымен тітіркенуінен болады. Ауыру сезімі тыныштық жағдайында бәсеңсіп, аяқ-қолды аздап қимылдатқанның өзінде күшейеді. Пальпация жасағанда ауыру сезіміне сүйеніп, сынықтың орнын табуға болады. Ауыру сезімі – кейде жетекші симптом болуы мүмкін, мысалы қабырғалар сынғанда, бірақ ол нағыз белгісі болып табылмайды, өйткені соғылу, созылу, буынның шығуы кезінде де анықталуы мүмкін. Сынықтың тұсындағы деформация мен қан құйылу жиі анықталатын белгілерге жатады. Қан құйылу көлемі бұлшықет тамырларының жыртылуына, периост пен сүйек кемігінің зақымдалу дәрежесіне байланысты болады. Мысалы, балтыр сүйектері сынғанда, зақымдалған аймақтағы аққан қанның мөлшері 500 мл -ге дейін жетуі мүмкін. Ортан жіліктің диафизі сынғанда – 700-1000 мл, жамбас сүйектері сынғанда – түзілген гематомада 3 литрге дейін қан болуы мүмкін. Сынған аяқ-қолдың деформациясы ісінумен, қанның құйылуымен және сынық ұштарының ығысып жылжуымен сипатталады. Аяқ пен қолдың қызметінің бұзылуы сүйек жарықтарында, бір-біріне енген (қағылған) сынықтарда байқалмауы мүмкін. Ал егер болса, тек тіреп тұру қызметі ғана бұзылады. Аяқ-қолдың қысқаруы сынық бөліктерінің ұзына бойымен немесе бұрыш жасап ығысуы кезінде анықталады. Зақымдалған жердегі сүйектің патологиялық қозғалғыштығы – сынықтың абсолютті белгісі болып табылады. Ол диафизарлы сынықтарда айқын көрінеді, бірақ бір-біріне енген сынықтарда мүлдем байқалмауы мүмкін. Сынған сүйек ұштарының крепитациясы (сықырлауы) – сынықтың екінші абсолютті белгісі болып табылады. Әдейі анықтап көруге болмайды, науқасты орнынан ауыстырып, тасымалдағанда кездейсоқ пайда болады. Сынықтың диагностикасы науқастың шағымдары мен анамнезінің мәліметтеріне, клиникалық белгілеріне, сонымен қатар арнайы зерттеу әдістерінің (рентгенография, КТ) қорытындысына негізделген. Рентгенография міндетті түрде екі проекцияда орындалады: тікелей және бүйірлік бағытта. жүктеу/скачать 52,41 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|