Маханов  Т.Ш.,  Бакирова  Г.А.,  Алшынбаев  О.А.,  Мусабеков  А.Т.  Кредиттік  жүйемен  оқыту  жағдайында

Л.Н. Гумилев атындағы ЕҰУ Хабаршысы

284

сай  шарттарға  қол  жеткізуіне  деген  күресі  мен  талпынысының  көрінісіне  айнала  отырып,  жалпы  өмірдің 

диалектикасын бейнелейді. Жуырда ғана мұндай өзгерістер өте баяу жүзеге асатын, алайда, соңғы жылдардағы 

ғылым мен техниканың өзара тығыз байланысты дамуының нәтижесінде олар да қарқындылығын күшейте 

бастады [1].

Бүгінгі күні әр түрлі елдер үшін білім беру мен тәлім-тәрбиені дамыту бағытында ортақ қиыншылықтардың 

туындағанына қарамастан, олар бір-бірінен білім беру мәселелерін шешу жолдары, әдістері және мақсаттары 

тұрғысынан  елеулі  дәрежеде  ерекшеленіп  отырғаны  байқалады.  Мұндай  айырмашылықтар  адамның  рөлі 

мен  оны  жетілдірудің  маңызын  (мінез-құлқының  маңызын,  жеке  тұлғаны  дамытудағы  тәрбиенің  рөлін), 

осыдан барып қоғамның жекелеген мәселелерін шешудегі, оның қажеттіліктерін қанағаттандырудағы және 

жалпы  қоғамды  дамытудағы  білім  беру  жүйесінің  міндеттерін  әр  түрлі  түсінуден  келіп  шығады.  Осыған 

байланысты, әр түрлі қоғамдық-саяси жүйелермен ерекшеленетін елдерде білім беру саласына жаңалықтар әр 

түрлі мақсаттармен, әр түрлі тәсілдермен және әр түрлі атаулармен енгізіледі де, олардан әр түрлі нәтижелер 

күтіледі. Әр түрлі елдердегі бірдей жаңалықтар әр түрлі қызметтерге ие болып, оларды қолдану нәтижелері 

де түрліше бағаланады [2].

Инновация  ұғымы  жалпы  энциклопедияның  жаңа  басылымында  «инновация,  жаңалық,  жаңару  - 

техникалық  және  технологиялық  жетістіктер  мен  ашылымдардың  немесе  жаңалықтардың  іс  жүзіндегі 

қолданысы» деген анықтама беріледі. Ал, сөздікте «новация - бір нәрсенің ішінара жаңаруы, яғни қандай да 

бір бөлігінің, қасиетінің, байланысының өзгеруі» делінсе, «инновация - мүлдем жаңа нәрсе, жаңалық» ретінде 

пайымдалады.  «Инновация»  сөзі  латын  тіліндегі  іn  (ішіне)  NOVUS  (жаңа)  сөздерінен  құралып  «жаңару», 

«өзгерту», «жаңашылдық», «жаңалық» деген мағынаны білдіреді. Яғни педагогика ғылымында жаңа әдістерді, 

тәсілдерді, құралдарды, бағдарламаларды пайдалану. Бұл ұғымдар К.Ангеловский, В.Загвязинский, В.Ляудис, 

Л.Подымова,  М.Поташник,  А.Пригожина,  В.Сластенин,  Т.Шамова,  Н.Юсуфбекова  сияқты  ғалымдардың 

еңбектерінде  кеңінен  ашылған.  Қазақстанда  «инновация»  ұғымын  пайдалануды  қазақ  тілінде  анықтаған 

ғалым профессор Н.Нұрахметов. Ғалым «инновация, инновациялық үдеріс деп отырғанымыз - білім беру 

мекемелерінің жаңалықтарды жасау, меңгеру, қолдану және таратуға байланысты бір бөлек қызметі» деген 

анықтаманы ұсынады. Ал, Қ.Құдайбергенова «инновацияны» - нақты қойылған мақсатқа сай алынған жаңа 

нәтиже  деп  есептеп,  төмендегідей  аудармалар  жасаған  «инновация»  -  жаңалық,  «нововедение»  -  енген 

жаңалық, «новое» - жаңа, «новшество» - жаңалық, «инновационный процесс» - жаңарту үдерісі [3].

Үлкен іске үн қосу әрбір азаматтың басты міндеті және парызы болып табылады. Сондықтан да жүктелген 

міндеттерді  жүзеге  асыру  үшін  жұмыла  жұмыс  істеуіміз  қажет.  Елбасы  мемлекеттік  тілге  қатысты  нақты 

ойлар  айтты.  «Қазақ  тілі  бүгінде  ғылым  мен  білімнің,  Интернеттің  тіліне  айналды.  Қазақ  тілінде  білім 

алатындардың саны жыл сайын көбейіп келеді» – деді Елбасы Нұрсұлтан Назарбаев. Шынында да қазір қазақ 

тілін жетік меңгергендердің қатары көбейе түсуде. Бұған отбасы да, балабақша да, орта мектеп те, жоғары 

оқу орындары да зор үлес қосуда. 

Бүгінгі мақсат – әрбір оқушыларға түбегейлі білім мен мәдениеттің негіздерін беру және олардың жан-

жақты дамуына қолайлы жағдай жасап, жеке тұлға қалыптастыру. Ол үшін қазіргі білім беру саласындағы 

оқытудың  озық  технологияларын  терең  меңгеру  керек.  Жаңа  технологиялардың  педагогикалық  негізгі 

қағидалары:  балаға  ізгілік  тұрғысынан  қорғау,  оқыту  мен  тәрбиенің  бірлігі,  баланың  танымдық  күшін 

қалыптастыру  және  дамыту,  баланың  танымдық  және  шығармашылық  икемділігін  дамыту,  әр  оқушының 

қабілеті мен мүмкіндік деңгейіне орай оқыту, барлық оқушылардың дамуы үшін жүйелі жұмыс істеу, оқу 

үрдісін оқушының сезінуі. Білім беру технологияларының озық әдістерінің бірі болып табылатын, кәсіптік 

білім беруге жақсы әсерін тигізетіні – ойын әдісі. Білім беру жүйесінде инновациялы технологияның түрі 

болып  табылатын  әрекетті  технологиялары  қолданылуда.  Осындай  технологиялардың  басты  мақсаты  – 

«іскерлік ойын» әдісі.

Технологияны жасау бағыт-бағдары кәсіптік тәжірибелік икемдіктерін жетілдіру жүйесіне бағытталған. 

Осыған  қатысты  білім  беру  ақпараты  кәсіптік  жұмысты  сапалы  түрде  орындау  мүмкіндігін  қамтамасыз 

ететін құрал ретінде қарастырылады. Ойын әдісі қоғамдық мамандықтарды оқытуда ғана емес, сондай-ақ 

техникалық мамандықтарға да жоғары тиімді.

Алайда, инновация ұғымының шығу кезеңі мен тарихын дәл анықтау мүмкін болмаса да, бұл ұғым қоғамдық 

ғылымдарға жаратылыстану ғылымынан келген деп есептеледі. Өйткені, инновациялар көбіне агрономия, 

өнеркәсіп  және  медицина  салаларында  кеңінен  қолданылады.  Инновация  қоғамның  пайда  болу  кезеңінен 

бері жүзеге асырылып келе жатса да, педагогикалық категория жуырда ғана қолданысқа енгізілді. Мұның 

басты себептерінің бірі - олардың мағынасының түрліше түсінілуінде. Кейбір ғалымдар инновациялардың 

анықтамасын берер кезде оның түрлеріне де ерекше тоқталып өтеді. Кейбіреулері білім берудің мақсаттары 

мен міндеттеріне негізделетін жаңалықтарды: материалдық және рухани, құрылымдық және технологиялық, 

негізгі,  іргелі,  стратегиялық  жаңалықтар  деп  бөлсе;  ал  біреулері  білім  беру  саласы  мен  ұйымдарындағы 

жаңалықтарды:  жаһандық,  жекелеген,  ұйымдық  және  спонтандық,  ірі  және  ұсақ,  сырттан  әкелінген,  ішкі 

№ 3 (112) 2016

285

және сыртқы жаңалықтар деп бірнеше түрлерге ажыратады. Білім берудегі жаңалықтарды жіктеу барысында 

инновацияның  адам  қызметінің  ең  маңызды  түрлерінің  бірі  екендігін  ескерген  жөн.  Бұл  қызметті  қатаң 

шектеуге және бөлшектеуге болмайды. Білім берудің барлық құрамдас бөліктері мен аспектілеріне жаңалық 

енгізу қиын, тіпті мүмкін емес болғанымен, оларды құрамдас бөлікке біріктіру одан сайын қиынға соғады. 

Сондықтан  білім  беру  мазмұнындағы  жаңалықтар  міндетті  түрде  ұйыммен  және  тиісінше,  жұмыс  істеу 

әдістемесімен өзара ықпалдасып отырады. Қазіргі уақытқа дейін ғылыми әдебиеттерде инновациялық үдерісті 

мынадай  кезеңдерге  бөледі:  1)  Идеяның  немесе  инновация  тұжырымдамасының  пайда  болу  кезеңі  мұны 

шартты түрде, іргелі де қолданбалы ғылыми зерттеулердің нәтижесі болып табылатын жаңалықтың ашылу 

кезеңі деп те атайды. 2) Ойлап табу кезеңі, яғни қандайда бір нысанға, материалдық немесе рухани өнім үлгіге 

айналған жаңалықты құру немесе ашу кезеңі. 3) Жаңалықты енгізу кезеңі, мұнда ойлап табылған жаңалық іс 

жүзінде қолданысқа еніп, қайта өңделеді және жаңалықтан тұрақты нәтиже алынады. Бұдан кейін жаңалық өз 

бетінше өмір сүре бастайды да, инновациялық үдеріс жаңалыққа деген алғырлық қалыптасқан жағдайда келесі 

кезеңге аяқ басады. Жаңалықты пайдалану кезінде мынандай кезеңдер орын алады: 4) Жаңалықты тарату 

кезеңі, мұнда жаңалық кеңінен қолданысқа енгізіліп, жаңа салаларға кіреді. 5) Нақты бір салада жаңалықтың 

үстемдік  ету  кезеңі,  мұнда  жаңалық  бұрынғы  жаңашылдық  қасиеттерін  жоғалта  бастайды  да  оны  едәуір 

тиімді  жаңалықпен  ұтымды  алмастыру  үдерісі  қарастырылады.  6)  Жаңалықтың  қолдану  аясын  қысқарту 

кезеңі,  мұнда  жаңалық  жаңа  өніммен  алмастырылады.  Инновациялық  білім  беру  үдерісінің  мән-маңызы, 

біздің  пікірімізше,  оның  инновацияны  бастау,  жаңа  өнімдер  мен  мәмілелерді  дайындау,  оларды  нарықта 

сату және одан әрі қолданысқа енгізу жөніндегі мақсатты іс-әрекеттер тізбегін қамтитындығынан көрінеді. 

Инновациялық білім беру үдерістерін басқаруды кәсіби қалыптастырудың тиімділігін бағалау критерийлеріне 

инновациялық  білім  беру  үдерісінің  шынайылығы,  жүзеге  асырылғыштығы  (ресурстық  қамтамасыз  етілу 

деңгейі),  инструменталдылығы  (басқарылғыштығы),  инновациялық  деңгейі,  гуманитарлығы,  өңделгендігі 

және  таралу  мүмкіндігі  жатады.  Ғылыми-педагогикалық  әдебиеттерде  инновациялардың  төмендегідей 

түрлерін бөліп көрсетеді: білім беру мазмұнындағы инновациялар, оқыту технологиясындағы инновациялар, 

білім беру жүйесінің тәрбиелеу функциясы саласындағы инновациялар, педагогикалық құралдар жүйесіндегі 

инновациялар.  Көп  жылдар  бойы  білім  беру  жүйелерінің  дамуы  экзогенді  (жүйеге  сырттай  қатысты) 

факторлармен анықталып келеді. Мұның өзі осы дамудың қажетті жағдайын қамтамасыз етуге мүмкіндік 

береді.  Сондай-ақ  Қазақстан  Республикасының  ғылыми  әлеуеті  көптеген  бағыттары  бойынша  әлемдік 

деңгейге сәйкес келеді. Сондықтан ол білім берудегі инновациялық саланы дамытуға негіз бола алады деп 

нақты айта аламыз [4, б. 45-48].

Кез-келген  технология  адамның  психикалық  дамуын  анықтайтын  деректер,  алғашқы  себептер  туралы 

түсініктерден  пайда  болады.  Дамудың  жетекші  факторына  байланысты  технологияларды  төмендегінше 

бөлуге болады:

-  психиканың  дамуы  биологиялық  тұқым  қуалау  арқылы  анықталады  деп  қарастыратын  -  биогендік 

технологиялар; 

- жеке тұлғаның қалыптасуы адамның әлеуметтік тәжірибесіне, оқып-үйрену нәтижесіне байланысты деп 

қарастыратын - социогендік технологиялар; 

- даму нәтижесі адамның өзіне, тәжірибесіне, өзін-өзі психологиялық жағынан жетілдіруіне байланысты 

анықталады дегенді жақтайтын - психогендік технологиялар; 

- жеке тұлға және оның қасиеттерін материя емес деп ұғындыратын - идеалистік технология. 

Жаңа технологияны оқып-үйренудегі әрекет түрлерінің психологиялық аспектілері: 

- Заттық (материалданған әрекет) - Дауыстап сөйлеу - Іштей сөйлеу - Үйреншікті әрекет кезеңі.

Инновация білім деңгейінің көтерілуіне жағдай туғызады. Кейінгі кезеңдегі ғалымдар өз зерттеулерінде 

оқу-тәрбие ісіне жаңалықтарды енгізіп, тарату мәселесін қарастырады. Н. Апатова, М. Поташкин, В.Я. Ляудис 

т.б. ғалымдар тәрбиешінің жаңалыққа қабілеттілігіне ерекше көңіл бөлді. Авторлардың көбі педагогикалық 

инновацияның  негізгі  міндеті  енгізіліп  отырған  жаңалықтарды  топтау,  жіктеу  деп  санайды.  Ол  үшін  ең 

бастысы - мектепке дейінгі мекеме жұмысын дамытудың аймағын қарастыру керек. Енгізіліп отырған жаңа 

әдістеменің ерекше жағын көре білу, түсіне білу және оның басқа әдістемелермен қандай байланыста екенін 

білу керек. Сонымен, тәрбиешінің инновациялық әрекетке көшуі бірден-бір көкейкесті мәселе деп есептейміз. 

Әдебиеттер

1 Н.Ә. Назарбаевтың Қазақстан халқына жолдауы // Егемен Қазақстан. - 30 қаңтар 2010 ж.

2 ҚР «Білім туралы» Заңы. - Астана, 2007.

3  ҚР  білім  беруді  дамытудың  2011-2020  жылдарға  арналған  мемлекеттік  бағдарламасы  //  Егемен  Қазақстан.  -  14 

желтоқсан 2010 ж.

4 Нагымжанова Қ.М. Инновациялы-креативті технологиялар. - Өскемен қ,2011. - 45-48 б.

Л.Н. Гумилев атындағы ЕҰУ Хабаршысы

286

References

1  N.Ә. Nazarbaevtyn Qazaqstan halqyna zholdauy // Egemen Qazaqstan. - 30 qantar 2010 zh.

2 QR «Bіlіm turaly» Zany. - Astana, 2007.

3 QR bіlіm berudі damytudyn 2011-2020 zhyldarga arnalgan memlekettіk bagdarlamasy // Egemen Qazaqstan. - 14 zheltoqsan 

2010 zh.

4 Nagymzhanova Q.M. Innovacijaly-kreativtі tehnologijalar. - Oskemen q, 2011. - 45-48 b.

Мейрманов А.Б. Влияние новых инновационных технологий на жизнь человека и на качество знаний.

В данной статье рассмотривается индивидуальная потребность технологии и процесс методической системы в 

разностороннее развитие основы образования и кулътуры студентов. Обеспечивает передовые методы образовательной 

технологии.  Например,  профессиональные,  инновационные  методы  технологии,  которые  являются  одним  из  видов 

используемых  технологий.  А  также  было  написано  начало  возникновения  периода  инноваций  общества  и  учебные 

категории, которые были недавно внесены в использования и были обьяснены причины его использования.

Ключевые слова: новая инновация, инновационная концепция.

Редакцияға 25.02.2016 қабылданды.

УДК 378:81, 243

Н.А. МИНЖАНОВ

1

, М.К. АБДАКИМОВА

2

, Г.Н. ЕРТЫСБАЕВА

3

д.п.н., профессор кафедры социально-политических дисциплин Карагандинского экономического университета 

Казпотребсоюза

1

, завед. кафедры социально-политических дисциплин Карагандинского экономического университета 

Казпотребсоюза

2

, к.п.н. завед.  кафедры иностранного языка Карагандинского экономического университета 

Казпотребсоюза

3

СОЦИАЛЬНО-ПЕДАГОГИЧЕСКИЕ УМЕНИЯ КАК СОСТАВНОЙ КОМПОНЕНТ  БУДУЩЕГО 

СОЦИАЛЬНОГО РАБОТНИКА

В  статье  рассмотрены  значение  формирования  социально-педагогических  умений  для  деятельности  социального 

работника. Раскрыты проблемы формирования модели профессионально-педагогической подготовки  студентов    по 

специальности «Социальная работа».   

Ключевые  слова:  Педагогические  умения,  профессионально-педагогическая  подготовка    студентов,  социальная 

работа, компоненты, критерии, показатели, модель, структурные элементы, уровни подготовленности.

Согласно полученных научных результатов проведенного нами исследования следует, что определенное 

значение  в  деятельности  социального  работника  имеет  социально-педагогические  умения  как  компонент 

профессионально-педагогической подготовленности.  

В педагогике нет полного единства взглядов в трактовке сущности педагогических умений. Одни авторы 

определяют педагогические умения как составной компонент деятельности, в котором воплощаются знания 

и навыки (Н.В. Савин) или использование в действиях имеющихся в опыте знаний (С.И. Кисельгоф ); другие 

-  как  результат  овладения  способами  и  приемами  обучения  и  воспитания  (О.А.  Абдулина);  третьи  -  как 

способность решать учебно-воспитательные задачи, опираясь на знания и сформированные действия (В.А. 

Крутецкий); четвертые - возможность выполнять системы действий в соответствии с целями и условиями их 

выполнения (Е.Н. Кабанова - Меллер, Б.Ф. Ломов).

В данных определениях педагогических умений через «результат», «способность», «возможность» и т. 

д. можно выделить их объединяющий признак: актуализация необходимых знаний и опыта, то есть перевод 

внутреннего во внешнее и развитие внутреннего в качественном плане.

Возникает  вопрос  о  качестве  знаний,  которые  могут  быть  как  научными  так  и  эмпирическими. 

Научные знания - отражение в понятиях при непосредственном участии абстрактного мышления. Поэтому 

обоснованным представляется утверждение О.А. Абдулиной о сущности педагогических умений как форме 

функционирования именно теоретических знаний [1]. «В педагогических умениях реализуются прежде всего 

психолого-педагогические знания как о целях, задачах, принципах, сущности, методах и приемах обучения..., 

а также теоретические знания» [2].

Учитывая  отмеченные  признаки,  можно  сделать  вывод:  «Педагогические  умения  -  совокупность 

№ 3 (112) 2016

287

последовательно развертывающихся во внешнем или во внутреннем плане действий (часть из которых может 

быть автоматизирована - навыки), основанных на теоретических знаниях и направленных на решение задач» 

[3]. 

Такое  понимание  сущности  педагогических  умений  имеет  прямой  выход  в  педагогическую  практику. 

Во-первых, в таком подходе подчеркивается главенствующая роль теоретических знаний в формировании 

практической  готовности  следователя  и  их  взаимозначимость.  Во-вторых,  оно  указывает  на  важность 

формирования в единстве «умений педагогически мыслить» и «педагогически действовать» (по терминологии 

В.А.  Сластенина).  В-третьих,  подчеркивается  многоуровневый  характер  умений  от  репродуктивного  до 

творческого и возможность их совершенствования путем автоматизации отдельных действий.

Из вышесказанного следует, что компоненты, критерии и их показатели оценки уровней профессионально-

педагогической подготовленности будущих студентов специальности «Социальная работа», на наш взгляд 

состоит из трех основных компонентов: мотивационно-целевой, содержательный и результативный (таблица 

1).

Таблица  1  –  Компоненты,  критерии  и  их  показатели  оценки  уровней  профессионально-педагогической 

подготовленности будущих  социальных работников

Ко

мпоненты

Критерии

Показатели

М

отив

ационно-Целев

ой

Наличие положительного отношения к профессии 

социального работника

1) осознание социальной значимости работы соци-

ального работника;

2) устойчивый характер мотивов выбранной про-

фессии;

3) наличие профессионально-личностных качеств 

социального работника.

Со

держа

тельный

Знание сущности научных основ профессионально-

педагогической подготовки   социального работника

1) системное видение всех компонентов професси-

онально-педагогической подготовленности   соци-

ального работника  и понимание воспитательных 

механизмов данного процесса, его закономерностей 

и движущих сил;

2) понимание особенностей организации, системы 

профессионально-педагогической подготовки. 

1) владение профессионально-педагогическими зна-

ниями для понимания и осмысленного преодоления 

трудностей в работе;

2) владение профессионально-педагогическими 

умениями социального работника;

3) умение быть целеустремленым в решении своих 

желаний и усилий;

4) умение противостоять всему чуждому;

Ре

зу

ль

та

тивный

1) владение профессионально-педагогическими 

знаниями;

2) сформированность педагогической  активности;

3) сформированность педагогической убежденности;

4) владение профессионально-педагогическими 

умениями. 

5) умение использовать социально-педагогический  

оптимизм;

6) умение активно влиять на внешние обстоятель-

ства; 

7) умение быть патриотом, добросовестно относить-

ся к нуждам людей, порученному участку работы.

На основании данных диагностического и корректирующего этапов были выделены следующие уровни 

для  профессионально-педагогической подготовленности  студентов.

Л.Н. Гумилев атындағы ЕҰУ Хабаршысы

288

1.  Номинальный  (низший  уровень)  характеризуется  отсутствием  осознания  значимости  для    студента 

взаимопонимания,  сочувствия  и  содействия  окружающих,  имеет  место  неразвитость  компонентов 

профессионального  отношения.  Отсутствует  познавательная  активность  в  сфере  профессиональной 

деятельности, знания отрывочны и проявляются на уровне знакомства с учебным материалом, отсутствует 

понимание  сложившейся  ситуации  и  умение  ценить  объективные  ценности,  имеет  место  эмоционально-

нравственная неразвитость, на занятиях также  Студенты пассивны; нет мотивов положительного поведения 

характерна  подверженность  влиянию  конкретной  ситуации,  доминирует  негативная  установка;  сферу 

внеучебной деятельности, в том числе общественную, отвергают. 

2. Потенциальный (средний) уровень опирается на положительно осознанное отношение к профессиональной 

деятельности. Для  студентов характерны соответствующие убеждения, необходимые знания, практические 

умения и навыки, позволяющие грамотно выполнять разнообразную учебную и служебную деятельность под 

контролем и при консультативной помощи преподавателей и опытных товарищей. Этот уровень отличается 

стремлением проявлять положительные отношения к отдельным товарищам: согласованностью в проявлениях 

мыслей, чувств, поведения как единства; однако эта согласованность по большей части негармонична, все 

еще возможны перевешивания негативных тенденций.

3.  Перспективный  творческий  (высокий)  уровень  характеризуется  проявлением  устойчивости   

согласованности   единства   мыслей,   чувств и действий, гармонией в соотношении компонентов психолого-

педагогической подготовленности. Для  студентов этого уровня присуща основательность психологических 

знаний, навыков, психолого-педагогических качеств и психолого-педагогической устойчивости формирующих 

такое социальное мышление, в структуре которого они системно упорядочены и актуализированы, позволяют 

ставить и решать творческие задачи при выполнении профессиональной деятельности.  Студенты отличаются 

проявлением инициативы, самодеятельности, активностью в общественной деятельности.

Данные уровни легли в основу диагностики и прогнозирования процесса формирования профессионально-

педагогической подготовленности у студентов 3 курса специальности «Социальная работа» в Карагандинском 

экономическом университете Казпотребсоюза.

Из вышесказанного следует, что необходимо рассмотреть вопросы касающиеся модели профессионально-

педагогической  подготовленности  будущего    социального  работника.  Модель  специалиста  необходима 

для  общей  ориентации  педагогов  и  обучаемых,  для  периодической  коррекции  целей  и  задач  подготовки 

специалиста, как социального заказа общества.

Социально-педагогические  умения.  В  структуре  профессиональной  педагогической  деятельности, 

каковой является деятельность сотрудника   особо важное значение приобретают твердые педагогические 

умения. Они являются обязательным элементом его высокой педагогической культуры. На это указывают 

многие исследователи [4]. Социально-педагогические умения или другими словами культура педагогической 

деятельности - это сложное психологическое и социально - политическое качество, которое требует своего 

рассмотрения и изучения на основе уже достигнутого уровня исследования проблемы умений в педагогике 

и психологии.

 Свою наиболее сильную роль педагогическое выполняет в том случае, когда оно выступает как причина 

тех или иных явлений. Причем независимо от того, понимает  социальный работник весь комплекс причинно-

следственных связей или нет. Любая педагогическая реальность, включенная в общую картину взаимодействия 

и взаимосвязи в мире, неизбежно выступает в этой своей причинной функции [5, 6, 7, 8].

Вот  почему  никогда  не  может  быть  полным  анализ,  в  процессе  которого  вскрываются  какие  угодно 

причинные  явления,  за  исключением  педагогических.  Поясним  это  на  одном  из  примеров,  связанных  с 

реализацией в нашей Республике Казахстан курса на построения правового государства.

жүктеу/скачать 17,93 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: