24
ИТЕҒҰЛОВА САЯ
Ол кездері мектеп жасындағы балалар түгел-
дей жұмысқа жұмылдырылатын. Жұмыс болған-
да теңіз жағалауында тасбақа тереді. Қолдарына
жіптен өрілген тор көз дорба беріп, оқушыларға
жағалауға шыққан тасбақаларды тергізеді. Теріл-
ген тасбақалардың етінен консерві жасап, май-
дандағы әскерлерге жөнелтеді екен. Әр баланың
теруге тиісті белгіленген жүктемесі бар.
Өздеріне тығырықтың таянғанын тасбақалар
да сезетін болса керек. Торына салу үшін еңкейе
бергенде бетіне бұрылып қарап, құдды бір тағды-
рына назаланған адамша ащы дауыспен шыңғы-
рады. Тасбақалардың аянышты даусы құлағынан
кетпей,
қатты шошынып, дене қызуы көтеріліп,
Жанділлә төсек тартып жатып қалды. Ақсұлу
әжесі ем-домын жасап, ұшықтап, әлек болып жүр-
ген. Енді-енді еңбектеп жүрген
Лиза Жанділләнің
төсегінің жанынан шықпаса керек. Күнұзаққа нау-
қастанып жатқан ағасының жастығына басын са-
лып, бір қыңқ етпеген немересінің қылығына қа-
рап Ақсұлу әже:
«Немерем бұл қатерден аман қалады екен.
Тәңірім кішкентай нәрестенің тілегін жерге таста-
мас. Ағасының тілеуін тілеп отырғанын көрмей-
місің» – дейді көзі жасаурап.
Ақсұлу әже қос немересін жанын тастамай-
тын. Әсіресе Лиза таң бозарып атқаннан қас қа-
райғанша дейін әжесінің қасында жүреді. Бойына
емшілік қасиет дарыған, бес уақытта бес намазын
тастамайтын діндар әжесі сәждеге басын иген
уақытында Лиза жүгіріп барып арқасына жарма-
сады. Сөйтіп, қашан әжесі намазын оқып болғанша
қос қолымен
мойнынан қапсыра құшақтап, белін
қос аяғымен орап алып, арқасынан түспейді екен.
Енелерінің намазына
кедергі келтірмесін деп
Лизаны алып кетпекші болған Ақілгекті де, Баян-
ды да Ақсұлу әже тоқтатып тастайтын.
АНА ТАҒДЫРЫ
25
– Немерем менімен бірге намазға жығылып
жатыр. Мұның мен үшін сауабы үлкен. Жас сәби
– күнәдан пәк періште. Шаршайсың деген не, тә-
йірі... Қайта менің тілеген дұғам қабыл болар деп
қуанбайсыңдар ма?! – деуші еді.
... Ақілгектің ойын кемедегі адамдардың қозға-
лысы бұзып жіберді.
Кеме елді мекенге жақын-
дап-ақ қалыпты. Ағараңдаған адамдардың сұлба-
лары айқын көріне бастады.
Ақілгек тағы да көк аспанға қарады. Аспан
ашық, күлімдеген күннің шуағы бетіне түсіп,
көзін қарықтырды. Ақілгектің көзінен тағы да жас
ақты. Бірақ бұл жолғы жас қорқыныш пен үрейден
туындаған жас емес, қуаныш пен үміттен туын-
даған жас еді. Сөйтіп, сонау Қарақалпақстанның
Мойнақ елді мекеніндегі Үшсай портынан сапар
шегіп, Арал теңізі арқылы Қазақстанның қасиетті
топырағына табан тіреген үшеу жаңа өмірге қарай
батыл қадам басып келе жатты.