Жасболат: Ойбай ай, ойбай. Аяғым.., аяғым тартылып қалды. Айырып барады.. ой.. ой..
Гүлзат:Енді қайттік, қатты ауыра ма?
Жасболат: Иә. Жақындамаңыздаршы, ой ой ауырып барады. Арырақ тұрыңыздаршы.
Директор: Сабыр ет, гшыда. Мына орындыққа отыршы.
Жасболат: Жоқ, отырмаймын. Мұғалімнің орындығына оқушылар отыруға болмайды.
Гүлзат: Ештеңе етпейді отыра бер.
Жасболат: Құдай сақтасын. Сіздер одан де екеуіңіз бірге барып дәрігер шақырып келіңіздерші. Көрмей тұрсыздар ма, қиналып барамын.
Директор: Не болды сонша бажылдап. Жанының тәттісін қарашы. Қазір уқалап беремін.
Жасболат: Не дейсіз? Жо жоқ, рахмет. Сіз емес, сіз емес балаңыз уқаласын. Еділ, не қарап отырсың көмектессеңші...
Директор: Балам, то есть, Назаров, кел көмектес.
Еділ: Осылай уқалайын ба ?
Жасболат: (сыбырлап) Тез мамаңды алып кет.
Еділ: Қоңырау соғылған жоқ қой.
Жасболат: Ақымақ, тез алып кет мамаңды.
Еділ: Ол мені тыңдамайды.
Жасболат: Бол. Бір амалын тап.
Еділ: Мама, мен бағана үтікті тоққа қосып, қара басып ұмытып, өшірмей кетіппін.
Директор: Ойбу, үй өртеніп жатыр деші. Иттің ғана баласы, сен ақ сөйтесің де жүресің. Жүгір енді, не қарап тұрсың.
Еділ: өзіңіз барыңызшы. Мен Жасболатты қалай тастап кетемін.
Жасболат: Аяғым ай, аяғым.
Директор: Енді қайттім? Гүлзат айналайын мен кеттім, сен барып дәрігерді шақыр. Бұларға бірдеңе болып қалса, басымызбен жауап береміз. Әй, жүгірмек, бүлдіреді де жүреді. (Екеуі кетеді)
