Ғылыми журнал 1996 жылдың қарашасынан бастап екі айда бір рет шығады


А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010



Pdf көрінісі
бет7/66
Дата06.03.2017
өлшемі4,29 Mb.
#7953
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   66

А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 Andabayeva K.T. The Мethod of Communicative Approach as the Most Effective...   

 

 



study.  This  method  is  the  realization  of  such  kind  of  teaching  when  regulated, 

systematic and interconnected teaching a language as a means of communication 

in  the  conditions  of  reproduced  speech  activity  at  lessons  as  an  integral  and 

component  part  of  general  (extra-linguistic)  activity  is  fulfilled.  The  method  of 

communicative approach supposes complete and optimal system of inter-relations 

between  components  of  teaching.    They  are:  the  system  of  general  activity,  the 

system of speech activity, the system of speech communication, the system of a 

foreign language itself, the systematic relation of a native language and a foreign 

language,  the  system  of  speech  mechanisms,  a  text  as  a  system  of  a  speech 

product,  the  system  of  structural  and  speech  formations  (a  dialogue,  a 

monologue), the system of speech behavior of people. As a result of such kind of 

approach in teaching there exists the system of acquiring the foreign language as a 

means of communication in the full sense of the word. Through this method the 

learners are able to develop communicative skills – skills of a rapid, spontaneous 

and  correct  speech  in  a  foreign  language  and  skills  of  understanding  a  speaker. 

The effectiveness of this method is that it helps the learners to overcome one of 

the  most  important  difficulties  in  the  process  of  learning  a  foreign  language  –  a 

language barrier and promotes developing speech independence for a short period 

of time.  

         In  order  to  learn  the  method  of  communicative  approach  it  is  not  enough 

only to present its general description but you should learn the main principles of 

this  method  because  all  these  principles  can  be  followed  from  the  laws  of  the 

process of teaching. The principles of the method of communicative approach are 

the following: 

a)

 

the principle of activity of speech thought; 



b)

 

the principle of individuality; 



c)

 

the principle of a function



d)

 

the principle of a situation; 



e)

 

the principle of novelty. 



     Let us analyze each of them in short. 

      


The  principle  of  activity  of  speech  thought  supposes  such  organization  of 

teaching when a learner is constantly involved in the process of communication in 

the target language. The speech and thinking activities of learners are created with 

the help of communicative tasks of speech communication. These communicative 

tasks  of  speech  communication  are  conditioned  by  value  of  material.  It  is  such 

kind  of  material  which  is  adequate  to  material  used  in  supposed  spheres  of  real 

communication.  Speech  or  communicative  value  of  this  material  is  as  higher  as 

more probable is its using in the communication. 

         The  next  principle  is  the  principle  of  individuality.  It  is  well  known  that 

individuality of teaching is one of the leading didactic principles. In the process of 

teaching a foreign language this principle acquires more significance because the 

learner’s speech is individual and unique and it is used as a means of expressing 

his own individual emotions, feelings and excitement. Individuality should not be  


    

 

46 



А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 Andabayeva K.T. The Мethod of Communicative Approach as the Most Effective...   

 

 



considered as a means which can be used only once at a separate stage of teaching 

and  only  with  a  separate  group  of  learners  (weak,  strong  or  ordinary).  It  must 

penetrate the whole process of teaching.  

          The  principle  of  a  function  supposes  such  organization  of  teaching  which 

brings  closer  the  material  of  the  lesson  to  needs  of  communication  without 

breaking  didactic  requirements.  It  is  necessary  to  stress  the  functional  unity 

(complex)  of  three  aspects  of  speaking.  As  the  language  has  three  aspects 

(vocabulary,  grammar  and  phonetics)  speaking  also  has  three  aspects:  lexical 

(semantic),  grammatical  (structural)  and  articulated.  All  these  aspects  are 

connected with each other. It is impossible to teach one of these aspects isolated 

from others without breaking speech activity as a process. 

          The situational principle means teaching speaking on the basis and with the 

help  of  situations.  What  is  a  situation?  The  situation  is  a  universal  form  of  a 

function of the communication process existing as an integrated dynamic system 

of social, role, active and moral relations of communication partners reflected in 

their  mind  and  arising  on  the  basis  of  inter-action  of  situational  positions  of 

partners. 

         The  principle  of  novelty  concerns:  1)  methods  of  teaching;  2)  ways  of 

speech statements; 3) content of speech statements; 4) conditions of teaching; 5) 

content of teaching. The novelty touches upon both the learner’s activity and the 

teacher’s activity. It concerns three components of teaching as well: content, ways 

and organization. The novelty is the basis of interest that is why for development 

of  interest  to  mastering  speech  skills  it  is  necessary  to  follow  constant 

implementation of novelty into all elements of the teaching process.   

  

REFERENCES 



 

1.

 



Рогова  Г.В.,  Рабинович  Ф.М.,  Сахарова  Т.Е.  Методика  обучения  иностранным  языкам.  –М.: 

Просвещение, 1991.  

2.

 

Пассов Е.И. Коммуникативный метод обучения иноязычному говорению. – М.: Просвещение, 1991.  



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

 

47 



А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 

Ж.К. СҮЙІНЖАНОВА 

 

А.Ясауи атындағы ХҚТУ-нің аға оқытушысы 



 

АТАУЛЫҚ ТІРКЕСТЕРДІҢ СЕМАНТИКАЛЫҚ ЕРЕКШЕЛІКТЕРІ 

 

В этой статье рассматриваются семантические особенности номинативных словосочетаний 

в казахском языке. 

 

This article deals with the  semantic peculiarities of nominal phrases. 

 

Бүгінгі  таңдағы  ғылым  мен  білімнің,  өнер  мен  мәдениеттің  даму 



сатылары  тілімізде  әртүрлі  ұғымдар  мен  олардың  атауларының  пайда 

болуына  ықпал  етті.  Жаңа  қолданыстар,  жаңа  ғылыми  терминдер  мен 

терминдік  атаулар  санатына  қосылып  жүрген  бұл  атаулардың  тілдік 

табиғаты мен жалпы жасалу болмысының өзіндік ерекшелігі бар. Еркін сөз 

тіркесінің  құрамынан  шығып,  атаулық  тіркес  ретінде  танылып  жүрген 

тұлғалардың тілдік табиғатын анықтап, олардың грамматикалық, қызметтік 

және семантикалық мәнін айқындаудың ғылыми маңызы зор.  

 Тіркесті  сөздерді  атаулық  тіркестер  деп  тану  үшін  а)  еркін 

тіркестердің  лексикаланып,  бір    бүтін    лексема    ретінде  жұмсалуын;  ә) 

мағыналық,    тұлғалық    жағынан  тұтасуын;  б)  бір  сөйлем  мүшесі  қызметін 

атқарып,  бір  ғана  сөздің    орнына    жүретінін;  в)  аталымдық  қызметте 

жұмсалуын негізге алу қажет. Еркін сөз тіркестерінің лексикалануы арқылы 

жасалып, құрамындағы компоненттер мағыналық тұтастыққа ие болып, бір 

ғана  сөйлем  мүшесі  қызметін  атқарып,  аталымдық  қызметте  жұмсалатын 

тіркесті сөздер атаулық тіркестер деп аталады.  

Атаулық  тіркес  туралы  теориялық  мәселелердің  зерттелуі,  шындап 

келгенде, сөз тіркесімен тығыз байланыста қарастырылады. Олай болуының 

өзіндік  ішкі  себептері  бар.  Атаулық  тіркестің  номинативтік  мағынаға  ие 

болып, жаңа сөз ретінде танылуы, ең алдымен, олардың сөз тіркесі ретінде 

қолданысынан бастау алады. Еркін сөз тіркесі сипатында қалыптасып, тілдік 

қолданыста  жұмсала  жүріп,  даяр  қалпында  қолдану  деңгейіне  жеткенге 

дейінгі  тұлға  мағыналық  құрылымында  әртүрлі  өзгерістер  мен  дамуға 

ұшырайды. 

 О  баста  еркін  сөз  тіркестерінің  сөйлеу  процестерінде  біртіндеп 

лексикалық  единицаға  айналуы  (номинативтенуі)  қазақ  тіліндегі 

сөзжасамдық ең бір өнімді тәсілдердің және оның ішінде көне тәсілдерінің 

бірі  болып  саналады.  Тілдің  дамуы  барысында,  сондай-ақ  үздіксіз  жиі 

қолданыстың  нәтижесінде  лексикаланып,  тіркес  құрамындағы  алдыңғы 

сыңарлар  өзінен  кейінгі  сыңарлардың  сапасын,  қасиетін,  белгісін  білдіру 

мүмкіншілігінен  айырылған,  мағыналық  дербестіктен  қол  үзген,  осымен 

байланысты  алдыңғы  сыңарлар  соңғы  сыңарлармен  бірігіп,  бір  заттың 

атауына  көшкен  де,  күрделі  сөздердің  қатарына  келіп  қосылған.  Әуел 

бастағы сөз тіркесі тарихи даму процесінің нәтижесінде сөзге айналған. Осы 

арада  сөз  тіркестерінің  атауыштық  (номинациялану)  мәнге ие болуы ұзақ 

уақыт  қолданыста  әртүрлі   тілдік,   әлеуметтік   факторлардың    түйісуінің  


    

 

48 



А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 Сүйінжанова Ж.К.  Атаулық тіркестердің семантикалық ерекшеліктері 

 

 



тарихи  сүзгісінен  өтіп  барып,  іске  асатын  тіл  заңдылықтарының  бірі  екені 

тілімізде дәлелденген мәселе (Ә.Аблақов, С.Исаев, т.б.).  

Атаулық  тіркестер  қазіргі  тілдік  қолданыста  аса  жиі  және  белсенді 

жұмсалғандықтан,  оның  семантикалық  табиғатын  анықтап,  қызметі  мен 

құрылымдық мазмұнын қарастырудың өзектілігі азаймайды. 

Атаулық  тіркестердің  семантикалық  сөзжасамдық  мазмұнын  көру 

үшін  компоненттік  талдау  әдісін  қолданамыз.  Еркін  тіркес  қалпындағы 

сөздердің  мағыналары  жеке-жеке  тұлға  ретінде  өздерінің  толық 

мағыналарын  сақтап,  сөз  тіркесінің  бір  сыңары  болады.  Атаулық  тіркестің 

құрамына  енген  тұлғалардың  семантикалық  құрылымында  бұл  мағыналар 

архисема,  өзексема    ретінде  сақталып,  негізгі  және  ерекше  семасы  жаңа 

туынды мағына құрайды.  

Компоненттік  талдау  лексеманың  ұғымдық  сатысына  дендеп,  оның 

бойындағы  семалардың  атауға  қатысын,  семалардың  жиынтық  мағынасын 

айқындау болып табылады. Бұл талдауды Л.М. Васильев семдік талдау деп  

атайды.  Автор:  «Семдік  талдау  –  сөздің  ары  қарай  бөлшектеуге  келмейтін 

кішкентай  бөлшегі  –  cемаларды  қарастыратын  семантикалық  зерттеудің 

айрықша  бір  түрі»,  –  деп  жазады  [1.158].  Атаулық  тіркестердегі  семдік 

талдау мына сатылардан тұрады:  

1) атаулық тіркестің алғашқы компонентінің семасын анықтау;  

2) соңғы компоненттің семаларын анықтау;  

3) ортақ семаны белгілеу;  

4) атаулық тіркестің жалпы мағынасын көрсету;  

5) ортақ семаның жалпы мағынаға қатысын белгілеу.  

Г.С.Кузнецов:  «Егер  толық  мағыналы  екі  сөз  бір  тіркесімділікте  жиі 

қайталанып  және  осы  жұбымен  әртүрлі  морфологиялық  түрленімдерге 

түссе,  онда  екі  сөздің  лексикалық  мағынасының  жүйесінде  өзара 

байланысатын кем дегенде ортақ бір семантикалық компоненттің болғаны», 

- дегенді айтады [2.16]. 

Семаға  профессор  Б.Сағындықұлы  «Қазіргі  қазақ  тілі»  атты  оқу 

құралында  мынадай  анықтама  береді:  «Элементар  (ұсақ)  мән  беретін 

семантикалық  белгілер  немесе  мағына  бөлшектері  тіл  білімінде  сема  деп 

аталады.  Нақтырақ  айтқанда,  сөз  мағынасының  ең  кіші,  әрі  қарай 

бөлінбейтін  бөлшегі,  ақиқат  дүниемен  байланысатын  семантикалық 

элементі сема деп танылады» [3.19]. 

Ғалым 


М.Оразов 

тіл 


біліміндегі 

зерттеушілердің 

ғылыми 

тұжырымдарын саралап, семаларды архисема, дифференциалды сема деп екі 



топқа бөледі [4.180]. Архисема (жалпылаушы сема) бірнеше сөздерге ортақ 

болып саналатын мағына, ал дифференциалды сема жеке сөздердің өздеріне 

тән болатын да, оны сол лексика-семантикалық топтың басқа мүшелерінен 

ажыратып  тұратын,  сөздердің  жеке  дербестігін  қамтамасыз  ететін  сема. 

Сондай-ақ,   семантикалық  талдаулар  Б.Қалиев  пен А.Жылқыбаевалардың 

 


    

 

49 



А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 Сүйінжанова Ж.К.  Атаулық тіркестердің семантикалық ерекшеліктері 

 

 



азған  еңбектерінде  жақсы  талданады.  Семаларды  саны  нақтылы  екі  үштен 

аспайды. Олар:  

1) жалпылаушы сема;  

2) нақтылаушы сема;  

3) ықтимал сема деп жазады зерттеушілер [5.12]. 

Олай болса, лексикаланған туынды сөздегі сема да белгіленетін заттар 

мен  құбылыстардың  ерекше  белгілерінің  тілдегі  ең  кіші  көрінісі.  Семаға 

ғалымдар әртүрлі анықтамалар беріп, олардың түрлерін де әр түрге бөлген. 

Сема  атаулық  тіркестердің  мағыналық  құрамындағы  заттық,  құбылыстық, 

қимылдық,  сапалық  т.б.  мән  беретін  ең  негізгі,  әрі  ең  кіші    мағыналық 

бөлшек  ретінде  танылады.  Осы  семалардың  негізінде  сөзжасамдық  мағына 

қалыптасады. 

Осы  тұжырымдарды  лексикаланған  атаулық  тіркестерге  қолданар 

болсақ,  екіншілік  мағынаның  қалыптасу  жолын  сипаттауға  болады. 

Лексикаланған атаулық тіркестер екі не бірнеше сөздердің тіркесуі арқылы 

жасалатын болғандықтан, олардың мағынасынан тыс бола алмайды.  

Мысалы,  әдебиеттану  терминдері  асыл  сөз,  билер  сөзі,  жақсы  сөз, 

нақыл  сөз,  ділмар  сөз,  шешен  сөз,  шешендік  сөз,  аталы  сөз,  аталар  сөзі, 

қанатты  сөз,  өсиет  сөз,  көсем  сөз  деген  атаулар  сөз  тірек  сөзі  арқылы 

қалыптасқан.  Бұл  атаулық  тіркестердегі  ортақ  мағына  сөз  сөзі  арқылы 

орныққан. Ал әр атаулық тіркестің өзіндік ерекше семалары бар, айырушы 

семалары  құрамындағы  асыл,  билер,  жақсы,  нақыл,  ділмар,  шешен, 



шешендік,  аталы,  аталар,  қанатты,  өсиет,    көсем  сөздері  арқылы 

қалыптасып, негізделген. Бұл терминдердің жасалу мотивтеріне, тура және 

ауыспалы  мағыналарына  академик  Ә.Қайдардың  «Халық  даналығы»  атты 

қазақ  мақал-мәтелдерінің  түсіндірме  сөздігі  және  зерттеу  еңбегінде 

этнолигвистикалық  түсініктеме  береді  [6.16-22].  Мәселен,  билер  сөзі  –  ел 

билеген билердің тауып айтқан әрбір қысқа да нұсқа сөзі, бейнелі де беделді 

ой-толғаныстары  халық  жүрегіне  жол  тауып,  жадында  сақталып,  атадан 

балаға  ауысып,  рухани  мұра  болып  қалып  отырған  сөздер.  Аталы  сөз// 



аталар  сөзі  –  түркі  әлемінде  «мақал–мәтел»  мағынасында  ең  алғаш 

қолданылған  және  халық  даналығының  қорланып,  қалыптасуына  ұйытқы 

болған  байырғы  атаулар.  Қанатты  сөз  –  қоғамдағы  әлеуметтік,  саяси, 

мәдени,  тарихи  т.б.  жағдайларға  байланысты  айтылып  қалатын  және  сол 

сәтте  жұртшылық  құлақтанып,  қарапайым  халық  арасына  тез  тарап,  елдің 

рухын  көтеріп,  патриоттық  сезімін  оятатын  ұтымды  да  әсерлі  айтылған 

жалынды сөздер деген түсініктер береді [6.17-21]. Бұл атаулық тіркестердің 

өзіндік ерекше семасы мен қатар әрқайсысының айырушы семалары да бар. 

Нан  сөзінің  тірек  мағынасы  арқылы  пәтір  нан,  жаппа  нан,  тандыр 

нан, төңкерме нан, күлше нан, көмеш нан, шелпек нан, бөлке нан, қатырма 

нан т.б.  сияқты   атаулар    лексикаланған.    Көрсетілген   атаулар   о   баста  


    

 

50 



А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 Сүйінжанова Ж.К.  Атаулық тіркестердің семантикалық ерекшеліктері 

 

 



анықтауыштық  қатынаста  келген  қабыса  байланысқан  еркін  сөз 

тіркестерінен  жасалып,  тілдің  дамуына  байланысты  пайда  болған  атаулық 

тіркестер  ретінде  екіншілік  мағынаға  ие  болған.  Әр  сөз  –  туынды  атау 

болғандықтан,  номинативтік  қасиетке  ие.  Нанның  түрі  мен  жасалуына 

байланысты  олар  жаңа  номинативтік  белгіге  ие  болып,  ерекше  ұғымды 

анықтау  үшін  қызмет  етеді.  Бұл  –  номинативтік  қызмет  болып  саналады. 

Атаулардың ортақ мағыналары нан сөзі арқылы жасалады. Ал ерекше және 

негізгі  семалары  туынды  сөздің  сөзжасамдық  мағынасы  арқылы 

қалыптасады.  Бұл  сөздердің  сөз  тіркесі  емес,  туынды  сөз  екенінің  негізгі 

белгілері – жаңа ұғымды таңбалауы, және сөз тудыру қабілеті, сөзжасамдық 

жұп жасай алу қабілеті. 

Ас  үй,  киіз үй,  төр  үй,  қара  үй,  ауыз  үй,  құрым  үй,  киіз  үй,  ағаш  үй, 

тұрғын  үй,  қараша  үй  бұл  туынды  сөздердің  әрқайсысына  тән    ерекше 

мағыналары  бар.  Ол  мағыналарды  туғызып  тұрған  сөз  семантикасындағы 

әртүрлі семалар. Барлық туынды сөздердің архисемасы ортақ болғандықтан, 

олардың  арасындағы  мағыналық  тектестік  сақталады.  Ортақ  мағыналар 

түбірлес  сөздердің  мағыналарынан  айқын  аңғарылады.  Қоғамдық  келісім, 

қоғамдық  пікір,  қоғамдық  билік,  қоғамдық  қор,  қоғамдық  сана,  қоғамдық 

ұйым, қоғамдық бірлестік атаулық тіркестердегі ортақ мағына «қоғамдық» 

деген  ортақ  сөздің  келуімен  байланысты.  Осы  ортақ  сөздің  болуы  туынды 

сөздер  тізбегі  мен  сөзжасамдық  ұядағы  мағына  сабақтастығын  көрсете 

алады.  


Кез  келген  лексикаланған  атаулық  тіркестердің  өзіндік  айырушы 

семасы  болатыны  белгілі.  Айырушы  семасыз  жаңадан  туынды  сөз 

жасалмайды.  Мысалы,  тоң  май  –  ерітіп  қатырылған  іш  май;  іш  май  – 

малдың  ішек–қарнынан  сылынып  алынатын  май.  Бұл  мағыналар  айырушы 

сема ретінде тоң май, іш май атаулық тіркестерін ғана айқындай алады.  

Мысалы,  ақ  бата  сөзі  «өмірде  көпті  көрген  қазыналы  қарттардың 

мәнді  де  мағыналы  тілектері»  мағынасында  жұмсалатын  атаулық  тіркес 

болып табылады. 



Ақ сөзі  «қар, сүт тәрізді нәрсенің түріндей, қараға қарама-қарсы түс» 

мағынасын береді. Мұндағы «түс» лексеманың архисемасы болса, «қар, сүт 

тәрізді  нәрсенің  түріндей»  айырушы  семасы  болып  табылады  да,  «қараға 

қарама-қарсы  түс»  интегралды  семасы  болып  саналады.  Ал  атаулық 

тіркестің «бата» сөзінде «тілек» архисеманы, «жақсы сөз» дифференциалды 

семаны,  «көпті  көрген  кісі»  интегралды  семаны  құрайды.  Сөйтіп,  бұл 

аталған  семалар  лексеманың  денотатив  семаларын  құрайды,  яғни  сөздің 

тура мағынасын білдіреді. Мағына қашанда даму үстінде болатыны белгілі. 

Ақ  сөзінің  де,  бата  сөзінің  де  денотат  мағыналарымен  қатар  коннотат 

мағыналары  бар.  Мысалы,  ақ  сөзі    «асыл,  мәнді,  таза,  пәк,  әділ»  деген 

ауыспалы  мағыналарында  жиі  қолданылады.  Ал  бата  сөзі  бірнеше  тіркес 

құрастыруға негіз болады. Мысалы,  бата алу, бата беру, бата оқу. Сонда 



ақ сөзінің «асыл, мәнді» деген ауыспалы мағыналары  мен   

    

 

51 



А.Я с а у и   у н и в е р с и т е т і н і њ   х а б а р ш ы с ы,  №1, 2010 

 

 Сүйінжанова Ж.К.  Атаулық тіркестердің семантикалық ерекшеліктері 

 

 



бата  сөзінің  «тілек»  тура  мағынасынан    ақ  бата  атаулық  тіркесі  пайда 

болған деп топшылауымызға болады. Бір семантикалық өрістегі екі атаудың 

тіркесуі  ортақ  семаларының  қосылуына,  сөйтіп,  олардың  ортақ  мағыналық 

шоғырға  жинақталуына  әкеледі,  «өмірде  көпті  көрген  қазыналы  қарттың 

мәнді де мағыналы тілегі» мағынасындағы ақ бата атауын жасайды. Сөйтіп, 

ақ  бата  сөзі  сөзжасам  процесіне  араласып,  ақ  батадай,  ақ  батасыз,  ақ 

баталы сөздерін туғызып, сөзжасамдық жұп жасайды. 

Осымен  байланысты  К.Күдеринованың  осындай  мазмұндағы 

«жаңалықты»  күрделі  семантикалық  құрылым  ретінде  ала  отырып, 

мағыналық  өзгерістерді  оның  ішкі  құрылымындағы  элементтердің  сыр-

сипатынан  іздейтін,  сөз  мағынасының  ішкі  құрылысындағы  өзгерістерді 

сигнификаттық  (семалық  бөлшектерден),  денотаттық,  коннотаттық, 

прагматикалық  компоненттерден  іздейтін  зерттеу  жұмыстары  бар.  Екі 

сөздің  тіркесінде  лексемалардың  мазмұнындағы  кейбір  компоненттер 

өзгеріп,  қайсыбірі  өзгеріске  ұшырамауы  ықтимал.  Зерттеуші  біріккен 

сөздердің  мағына  деңгейіндегі  белгілерін  осы  аталған  компоненттердің 

ерекшеліктерінен іздестірудің мәні айрықша екеніне ерекше көңіл бөлді [7. 

15].  


Лексикаланған  атаулық  тіркестердің  мағыналық  құрылымы  күрделі 

болады.  Ал  мағынаның  өзі  тұлғаның  ішкі  мазмұны  мен  мәнінен  келіп 

шығатын  болғандықтан,  атаудың  мағынасын  терең  зерделеу  үшін  оның 

жасалу уәжі мен мазмұндық мәнін анықтау да маңызды саналады.  

Қазіргі қазақ тіл білімінде атаулық тіркестердің мәндік сипаты туралы 

мәселеге  көп  көңіл  бөліне  қоймаған,  сондықтан  оны  қарастырудың 

өзектілігі және ғылыми жаңалығы да бар деп есептейміз.  

 

                                                    



ӘДЕБИЕТТЕР 

 

1.



 

Васильев Л.М. Семантика русского глагола. М: Высшая школа, 1981. 

2.

 



Кузнецов А.М. От компонентного анализа к компонентному синтезу. М.: Наука, 1986. 

3.

 



Cағындықов Б. Қазіргі қазақ тілі. Алматы:  Қазақ университеті, 2008.  

4.

 



Оразов М. Қазақ тілінің семантикасы.  Алматы: Рауан, 1991.  

5.

 



Қалиев Б., Жылқыбаева А. Сөз мағыналарының негіздері.  Алматы: Арыс, 2002.  

6.

 



Қайдар  Ә.  Халық  даналығы  (қазақ  мақал-мәтелдерінің  түсіндірме  сөздігі  және  зерттеу). 

Алматы:  Толғанай Т., 2004.  

7.

 

Күдеринова  Қ.  Құрама  сөздер  және  олардың  емлесі  //Сыздық  Р.  Тілдік  норма  және  оның 



қалыптануы. Астана: Елорда, 2001.  



Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   66




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет