дауыстылаp келеді деген қорытынды шығады. Алайда онда
бӛпе, бӛpi, бӛле,
бӛге, бӛдене, бӛбӛшiк, бӛтен, ӛзен, ӛзек, ӛкпе,ӛpле, ӛpкеш, ӛлше
деген сӛздеp де
ҧшыpасады. Бҧл – ғалымның сӛздеpдi жазуда беpiк жҥйе ҧстанбағанының
дәлелі. Дегенмен, H.И.Ильминскийдің еңбегі фонетиканың біраз мәселелерінің
шешімін табуына әкелді. Мәселен, дауысты және дауыссыз дыбыстардың саны,
сапасы, ӛз ішінде саралануы, дыбыстардың бір-біріне ықпалы анықталды.
1875 жылы Санкт-Петеpбуpгте М.А.Теpентьевтiң "Гpамматика туpецкая,
пеpсидская, киpгизская и узбекская" деген еңбегi жаpық кӛpедi [52]. Қазақ
тiлiне аpналған екiншi кiтап болғанымен, автоp еңбегiн жазуда
H.И.Ильминский кiтабынан мол материал алған.
Тҥpкi тiлдеpiндегi фонетика мәселесi зеpттелуiнiң жаңа кезеңi В.В.Pадлов
еңбектеpiнен басталады. А.H.Кононовтың: "Pадлов окончательно утвеpдил
филологическое напpавление в отечественной тюpкологии",– деген сӛзi оған
дәлел бола алса кеpек [53, 6-б.]. Ғалым еңбегі біршама толыққанды зерттеліп,
ғылымдағы орны айқындалған. 1981 жылы К.Ш.Хҧсайынов "В.В.Радлов және
қазақ тілі" оқулығын шығарса [54], оның 1882 жылғы "Солтҥстiк тҥpкi
тiлдеpiнiң фонетикасы" атты еңбегiн арқау еткен В.А.Шнайдер нақты ізденістер
жҥргізіп, ғылыми жҧмыс жазып шықты [55].
В.В.Pадлов қазақ тiлiнде 9 дауысты (
Достарыңызбен бөлісу: