Ақыл-есі кем балалардың қозғалыс ерекшелігін зерттеуші ғалымдардың бірі Н.А. Козленко [25] баланың тұлғасын жан-жақты дамытуда маңызды рольді қимыл-әрекет кемшіліктерін корррекциялау алады
Ақыл-есі кем балалардың қозғалыс ерекшелігін зерттеуші ғалымдардың бірі Н.А. Козленко [25] баланың тұлғасын жан-жақты дамытуда маңызды рольді қимыл-әрекет кемшіліктерін корррекциялау алады.
А.С. Самыличев және Ю.А. Воскресенская [27] бас миының қозғалыс сапасын және Зиятында дамуын зерттей келе, олар мынадай қорытындыға келді: Зиятында жұмысы жақсы дамыған балалар қимыл сапалары жақсы дамуымен ерекшеленеді және керісінше.
Л.И. Вайзман [23] олигофрен балалардың психомоторикаларын қарастыра келе, оның интеллектуалдық пен қимылдық дамуы байланысын анықтады: адам интеллект қимыл-қозғалыс бұзылыстарының аз болуына септігін тигізді.
Е.В. Шагинян энцефалопатиялы мінез-құлық сипаты тән балалардың психомоторикасын қарастырғанда ол қатты (жиі) психикалық бұзылыстар моторлы артта қалушылыққа себеп болу мүмкіндігін көрсетті.
Н.А. Шарапанов осы қарастырылып жатқан мәселе жөніндегі оның зерттеулері мынадай қорытынды береді: төменгі сынып оқушыларының дыбыс шығару жүйесінің күрделі бұзылысына бірден бір себеп олардағы артикуляциялық моториканың бұзылысы деп айтуға болады.
АҚШ-ғы көптеген педагогтар, психологтар мен физиологтар, Зиятында және физикалық қабілеттердің бірлігі, бір-бірімен байланыстылығы теориясын ұстануда. Мұндай позицияны Н.К. Фултон [46] да ұстануда. Ол былай деп жазды: «орталық жүйке жүйесі» тірі ұлпаға айнала отырып – ұйымдасады анатомиялық сегмент шарттарында қалыптаспайды. Ол қимыл-қозғалыс бейнесінде қалыптасады. Адам организмінің алғашқы кездегі ерте дамуы баланың ерте қозғалыс және бұлшық ет реакциялары болып табылады. Ерте балалық шақта Зиятында мен физикалық әрекеттер бір-бірімен тығыз байланыста болады. Моторлы іс-әрекет интеллектуалды дамуда маңызды роль ойнайды.
Адамның жеке басының жетекші бағдары балалардың психикалық дамуының көптеген басқа жақтарын да анықтайды. Мысалы, танымдық бағыттылығы бар балалар сыртқы болмыс заттары мен құбылыстар туралы білім алуға тырысады. Сөйте тұра бастауыш сынып оқушылары қимылдарын, дағдыларын жетілдіре түсуге жөнді ықылас көрсетпейді. Іс-әрекет нәтижесінде (әсіресе практикалық сабақтар орындауға қатысты болғанда) үнемі айқын мақсаттылық көрсетпейді. Оқу бағдары бар балалар оқу тапсырмаларын, жекелеген операцияларды мұқият орындаумен ерекшеленеді, бірақ оларда кейде үйренген қалыппен жұмыс жасау ағымы пайда болып, жаңа міндетті (игерілмеген үлгі бойынша) шешудің ортақ тәсілін өздігінен бөліп алуға келгенде қиналады.
