314
СӨЗЖАСАМ
Тамағы қызарған екен, баспа болар
(М ағауин);
Белінің шойырылмасын ұмыта бастады
(Әуезов);
Қарат асыл м ет а лл корытпасының сынамасы
ретінде пайдаланылады
(ҚСЭ).
Сандырактан
басталған сокпа сүйек сіңді сыркатка айналды
(М ағауин);
Қазак зергері соккан, бұрама күміс
түймелер
(Әуезов);
М ұхаметж ан домбыраға
ж аңағы әннің бас кайырмасын тыңкылдатып
корді
(Сонда).
Осы құрылымдағы мына бір туылымдардан
жадпыхалықтық сипат айқынырақ сезіледі. Бұлар
жөне нақтылы бір зат атауы ретінде қалыптас-
қан. Мысалы
тартпа, койма, карма, жұтпа, еспе,
түйме, кеспе, керме, кертпе, шалма, жарма
іспетгі
етістік негізді туынды түбір зат атаулары тілімізде
бірқыдыру.
Кәрі кемпір м а лм а сапсып отыр
(Әу-
езов);
Әр тұста кұлаған шымның кертпелері жа-
тыр
(Сәрсекеев);
Қармактың бауы үзілді. Жұтпам
сабаздың аузында кетті
(М олдағалиев);
Тамак
кылдым акшабактың кармасын
(Ахметбеков).
Етістік негізге бұл
ф орм ант ж алғану арқы -
лы тағы бір топ туынды түбір зат атаулары жа-
салады. Бірақ олар өздерінің тектік сипаты жа-
ғы н ан ж о ғар ы д ағы т.уылымдардан өзгешелеу.
-м а //-м е, -па//-пе, -ба//-бе
әуел баста жалпы сын
атаулары ж ұрнағы б о л ған ға ұқсайды. Ол сын
атауларының қайсы біреулері кейін келе суб-
стантивтеніп, зат атауларына айналған сияқты.
Ж ымкырма, көтерме, күйм а, көкіме, кыдырма,
көпірме, оппа, кима,
сокля дегендер, мысалы, сон-
дай жолмен ж асалған туынды түбір зат атаула-
ры.
Бір за м а нда ғы сокпаның бір бөлмесінде
м ұ ға лім ...
(Ж армағамбетов);
Екі бөлмелі ким а-
ның сыртынан іші жүдеу
(М ағауин);
Тегіс жол-
дың озі оппаға айналған
(Сонда);
Құйма түбінде
жығылып ж аткан
(Әуезов);
Ж алғы з үй кірме-
мен сүйек шатыс
(Сонда).
Тілімізде осы ф орм ант арқылы жасалған
етістік негізді кейбір туынды түбір зат атаула-
рын окказионалды қ деңгейде ған а сипаттауға
болады. Бірақ контекстік ыңғайдағы
ғана дери-
ват болып сан алғанм ен , бұлар да сол нақтылы
бір заттың, процестің атын білдіреді.
Сөзінің
арасында шанышпасы да болды
(Әуезов);
Соның
бір үлкен бұрмасына түсті де жүре берді
(С он-
да);
Пэрмендеп салып жібергенде, имесі суырылып
шыкты
(И м анбаев);
Біздің әкей м ен Қаңтарбай
біреудің итермесі м ен айтағына да ере коймай-
тын адамдар(\к\лш & ъ).
Тілімізде термин сипатындағы туынды түбір
зат атаулары негізінен кеңес дәуірінде пайда бол-
ды, мысалы:
жапсырма
(вкладыш ),
м элімдеме
(заявление),
көиіірме, баскарма
(накладка),/со/?ь//иш
(сплав),
тұндырма
(отсадка),
жалғастырма
(пере-
мычка),
жүктеме
(нагрузка),
аныктама
(дефини-
ция),
түйіспе
(стык),
жалдама
(наем),
жолдама
(направление),&7С/иалш (почин),
кескіндеме, тап-
сырма, желдірме
(музыка жанрының аты) т.б.
Ер-
азамат орыс ішіне пайдаға, ж алдамаға кетті
(Әу-
езов);
Қондырмалы кескіндеме саласындағы еңбек-
терімен корінеді
(“ Парасат”);
М ұғалім жүкте-
месінің кәптігін айтты
(“ Қ аз.м ұғ.”);
Иса бірден
оз желдірмесінің желісіне түсіп кетті
(Ж арма-
ғамбетов);
Жоғарғы ұлыктарға апаратын мэлімде-
месі
(Әуезов);
Ол география, тарих жэне тіл білімі
түйіспесінде дамып келеді
(Әбдірахманов).
Қ азақ тілінде етістік негіз бен
-м а //-м е , п а //
-пе, -бсі//-бе
ж ұрнағы ны ң сөзжасамдық қаты на-
сынан пайда болған туынды түбір зат атаулары-
ның ендігі үлкен саласы байырғы халықтық ұғым-
мен, халы қты ң озіндік тұрмыс ж ағдайы м ен эт-
номәдени ерекшелігімен байланысты болып ке-
леді. М ұндай қазақ ескіліктеріне қатысты туын-
ды түбір зат атаулары тілімізде бірталай. Кейбірі,
мысалы, мыналар:
сүйретпе, ыктырма, тоңкайма,
жаппа, саптама, каптырма, кездеме, откізбе, откер-
ме, толғама, байымдамаі.Ь.
Н ом инациялы қтия-
нақтылығы жағынан бұларды да жалпы терминдік
тіл құбылыстары қатарында, атаулар ретінде алып
қарауға болады.
Қарапайым жұрт откізбесін ар-
занға түсіріп алам деп жүр
(Абай);
Кей коныста
ұраңкай, абылайша, жагта, итарка, аласа күркелер
тігіледі
(Әуезов);
Тоңкаймалар - үіи канат, торт
канат үйлер ж алп-ж алп етеді
(Аймауытов);
А яғы на жаңа кара сапт ама киіпт і
(Әуезов);
Қымызшылар суретпелерді толтырып...
(Сонда);
Һеш уруш толғамасыз болмас
(Радлов). “
Тулгама
как способ ведения боя... ” (Кчяшторный, Султа-
нов). Әліптеме, байымдама шығарма ішінде ара-
лас келіп отырады
(Байтұрсы нов). Ал
өткерме
туынды зат есімі ж алпыхалықтық қолданымда
кездеспейді. Оны локальды қ сипаттағы термин
ретінде ғана алып қарауға болады. Бұл дериват
Торғай, Қостанай аймағында сақина мағынасында
жұмсалады. Онда да “сақина деген әйтеуір аты
бар, саусаққа откізуге жарайтын бірдеңе” деген
сияқты ж ағы м сы з экспрессияда қолданылады,
қомсынуды білдіреді. Ал біздің соз етіп оты рға-
нымыз - “откізетін, сататы н”
мәніндегі
откерме
туынды зат атауы.
Қол сауда жасап, азын-аулак
еткермесімен шай-пұйын, ас-аукатын айырып
отырған
(Әуезов). “ С а қ и н а ” м ағы н асы н дағы
откерм е си яқты , бұл өткерме де - оккази он ал-
ды қ сипаттағы жасалым. Терм ин ретінде әбден
ЖҮРНАҚТЫ
ЗАТ ЕСІМДЕР
315
тиянақталған туынды зат есімдерге мысалы
қыс-
тырма (<қыстыр+ма), жапсырма (<жапсыр+~
м а), ж үлқыма (<ж ұлқы +ма) т.б. жатады.
Сұраққа ... қыстырмасыз, нақты жауап береді
(М ағауин);
Ақыры ж ұлқымадан аман іиыққан
(Сонда);
Қабырға атаулыда сылаужоқ, баттас-
тырып ж аққан жапсырма бар
(Әуезов). Қазақ
тілінде сон дай-ақ өзінің тектік сипаты ж ағы -
нан субстантив екеніне қарамастан,
домбытпа
лексем асы ны ң да м ағы насы абстракты болып
келген.
Бірақ ол да өзінің сырт қалпы, тұрпаты
ж ағы нан туынды түбір зат атауы статусына то-
лы қ ие болған.
Үлық бетінен ықпаңдар, дом-
бытпасы болса сескенбеңдер
(Әуезов).
Шопан қауымының да жай-жапсарын қатар
сөз қы лған
(К.Ахметбеков);
Осы ш ағы н үзіндідегі
қауым
сөзін кім-кім
де бірден тұтас бір бүтін сөз ретінде алып қарай-
ды. Бірақ ол ш ын м энінде ондай сөз емес. Он-
дай еместігін тағы да сол тіл деректерінің өзде-
рінен көруге болады.
Жамандықтың белгісі -
Қаумаға басы енбеген.
(“ Үш ғасыр жырлайды”)
Қауым
сөзі сияқты , бұл жерде
қаума
да сол
“топ, көпшілік” ұғымын білдіріп тұр.
Қауым
лек-
семасының нақты құрылымы, яғни
туындылы-
ғы әсіресе мына деректен айқын аңғарылады:
Ноғайың аз, қалм ақ қау, Бір күні келер бетпақ
жау
(Қамбар батыр). Бұл мысалдағы#оу сөзі де
сол “ көп” мағынасында қолданылған.
Достарыңызбен бөлісу: