310
жазу өнерін жоққа шығарып, тек қиратушы күш деп бағалап, оған
мәдениет жетістіктерінің жаттығын қуаттаулар. Қазақ халқының
өз алдына мемлекеті болған ба, ел қорғаған тұрақты жасағы болып
па, революцияға дейін хат таныған ба, төл баспасөзі болды ма де-
ген күдікті сұраулар әлі күнге бұқаралық ақпарат құралдарының
беттерінен түспей келеді. Демек, «Октябрьге
дейін мешеу, түгел
сауатсыз, надан, даласы құлазыған меңіреу, құм арасында аюан
сияқты аш, жалаңаш көшіп жүрген» деген сөздерді айтып өте
шығатын пікірлер басым болды [148, 107-108 б.б. ].
«Варвар» сөзі ежелгі гректерден бастау
алып, әлемдік әдебиетте тікелей көшпенділер
өміріне
байланысты
қолданылатыны
белгілі. Осыдан, көшпенділер мәдениеті
қоршаған географиялық ортаға салмақ бо-
латыны, жасыл желекке бөленген жайылым,
шалғындарды құртатыны,
және тіршілік
бастауларының басқыншылық, қырып-жою
соғыстарымен астасып жататыны, мемлекет
орнына дүниеге тек соғыс машиналарын жа-
саушылар ретінде бейнеленетіні, өз азығына
мінген көшпенділердің өнімді экономикаға
бейімсіздігі тұжырымдалады.
Тәуелсіздікке
қол жеткізген елдің, ұрпақ
алдындағы жауапкершілікті сезінетін әр адамның атадан балаға
мұра болған, халқымыздың рухани болмысын байытатын, рухын
көтеретін құндылықтарын зерттеу маңызды. Ұлттық мәдениетті
сақтауға, ежелгі жазба деректері және ауыз әдебиеті арқылы жет-
кен мол рухани мұраны дәріптеуге деген көзқарастың төмендігі
бейқамдық, мәңгүрттікке әкелетінін мойындау керек.
Адамзат қауымдастығының отырықшы шаруашылықпен
салыстырғанда өзгешелігі бар дамуының ерекше түрі – көшпенді
мал шаруашылығы туралы Д.К. Кішібеков: «Көшпенді өмір
жағдайларында өндіргіш күштер баяу дамыды. Сондықтан
қоғамдық құбылыс, қондырма көшпенді қоғамда отырықшы, егін
шаруашылығымен айналысатындардікінен өзгеше болды. Көшпенді
шаруашылықты отырықшы егін шаруашылығымен байланыссыз,
оқшаулап қарастыруға болмайды. Көшпенді мал шаруашылығымен
Суретте: әйел
киімі [149]
311
айналысатын халықтар отырықшылармен тығыз байланысты,
олардың арасында экономикалық, мәдени, сауда-саттық қатынастары
өмір сүреді»,–деп көрсетеді. [150. 16 б.].
Қарастырылып отырған тақырып бойынша Л. Гумилев пікіріне
сүйенер болсақ, онда: «Көшпенді қоғамда техникалық прогресс
болуы мүмкін емес деп ойлаудың өзі қате. Жалпы көшпенділер,
оның ішінде әсіресе ғұндар мен түріктер, адамның өмір-тірлігінен
айырғысыз нәрсе ретінде, қазір барша адамзат күнделікті тұрмыста
қолданатын көптеген бұйымдарды ойлап тапты. Қазіргі еуропалық
еркек жыныстыларды айтқанда, көз алдыңа келе қалатын киім-
кешектің бір түрі – шалбарды көшпенділер
тіпті ежелгі заманда-
ақ ойлап тапқан. Үзеңгі... бірінші рет Орта Азияда пайда болған.
Алғашқы дөңгелекті ағаш арба, үлкен доңғалақты күймеге ауысты...
бұл көшпенділердің орман-тоғайлы тау қырқаларынан қиналмай
асып түсулеріне жағдай жасады. Ауыр да түзу семсердің орнын
басқан қайқы қылышты көшпенділер шығарған, аңыратып 700 м
жерге жеткізетін, сала-құлаш құранды садақты ойлап тапқан да
солар. Ақыр соңында айтарымыз, ол заманда тұрғын жайдың ең
жетілген түрі киіз үй боп есептелетін.
Көшпенділер тек материалдық мәдениетте ғана емес, сол сияқты
рухани мәдениетте де (олардың әдебиеті ауызша айтылған болса да)
өздерінің отырықшы көршілерінен артта қалып көрген емес. Әрине,
ғұндардан ғылыми теория іздеу есуастық болар еді: тіпті гректердің
өзі оларды ежелгі мысырлықтар мен вавилондықтардан алған ғой.
Көшпенділер жыр-аңыздардың екі жанрын: батырлар жыры мен
жын-пері хикаяларын жасаған. Біздің түсінігімізше,
мұның екеуі
де әдебиеттен гөрі мифологияға
жақын, бірақ олар ақиқат өмірді
осындай жолмен қабылдап,
өздерінің
сезім
түйсіктерін
білдірген. Басқаша айтсақ, біздегі
әдебиет атқаратын қызметті олар-
да мифология атқарған...
Біздің бұл тақырыпқа ег-
жей-тегжейлі тоқтау себебіміз
Орта Азияның көшпенді халық-
тарының атышулы құнсыздығы
Суретте: Қожа Ахмет Яссауи
Достарыңызбен бөлісу: