ІҢКӘр дүние (1972 ж., «Жазушы» баспасы)

Сезім, сені жаңа-жаңа түсіндім.  

 

Кейде баймын,  

                       

кейде саған қысырмын, 

(Қысыр қалған кездерімде қысылдым). 

Мәрт кезінде мерт кезі бар мысыңның, 

Кейде сақсың сауысқаннан бетер сен, 

Сезім, сені жаңа-жаңа түсіндім. 

 

Кейде от қып, кейде күл ғып ұшырдым, 

Кейде тікен, кейде гүл ғып ұсындым. 

Айырмасы нәсілің мен түсіңнің, 

Айғағы емес нәпсің менен ісіңнің. 

Сезім, сені жаңа-жаңа түсіндім, 

Түсінгеннен өз-өзімнен қысылдым, 

Қара тер боп суындым да ысындым. 

 

 

* * * 

Сен қайдасың, 

                        

мен қайдамын бұл күнде, 

(Мүмкін сенің келмес оны білгің де…) 

Жүрегіңде гүлмін яки тікенмін, 

Кездессең де басы алтын бір дүлдүлге. 

 

Жүрегіңде гүлмін яки тікенмін, 

Жүрегіңе біткем, 

                              

бірге бітермін. 

Шешімі жоқ сауалың боп мен сенің 

Жүйкеңді әбден жұқартармын, түтермін. 

 

Сен қайдасың, 

                        

мен қайдамын… белгісіз, 

Оттай дүние опасызы-ай болды сыз. 

Махаббатқа естен танып,  

                                            

ес жисаң, 

Тірілгенмен, тірі өліксіз - енді сіз. 

 

 

 

 

СУ ЖОРҒА УАҚЫТ 

Уақыт желіп жортып, желіп жортып, 

Жылдардың біраз-біраз белін көрдік. 

Өмір кейде айдардан желін «желпіп», 

Талай-талай көрсетер «тегін» қорлық. 

 

Жә, тәйірі, оқасы жоқ, оның бәрі –  

Нар көтерер жүктер ғой жолындағы. 

Ештеңе емес жігіттің сүрінгені, 

Ештеңе емес адасып, жаңылғаны. 

 

Арам тер деп ойлама оның бәрін, 

Оның бәрі – соқпағың, соңыңдағың. 

Сол соқпақты қайтадан қайталасаң, 

Әне, сонда болғаны сорың қалың. 

 

Қайталамау керек-ақ, қайталамау, 

Байқа, әке, 

Байқа, ата, 

Байқа бала-ау! 

Үзеңгілескен ұрпақтың ырқын алып, 

Су жорға уақыт шайқайды-ау. 

                                      

шайқалады-ау... 

 

ТӘУЕЛДІ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ 

Махаббат деген - жүрек пен мидың «шаруасы», 

Жүрек пен мидың бағасыз сиқыр саудасы. 

Келеді бітпей, келеді жүріп мәңгілік 

Мәңгілік бітпес - бітімнің басы, дау басы. 

 

Махаббат іздеп өтеміз біздің бәріміз, 

Маңдайға жазған тағдырымыз сол - заңымыз. 

Махаббат болып айналып бойда қанымыз 

Махаббат болып тататын, татар дәміміз. 

 

Алмасып жатыр,   

                              

ауысып жатыр күнбе-күн, 

Махаббат шығар жылағаның да күлгенің. 

Махаббат шығар жинаған дүние тірнегің, 

Махаббат шығар тәтті үміт күтіп жүргенің. 

 

Осының бәрін Махаббат еді демей-ақ, 

Махаббатты іштей - тәтті бір түстей аялап. 

Махаббат іздеп өтеміз біздер мәңгілік 

Қалғандай оған мінеки, міне … 

                                                       

таяу-ақ. 

 

Мәңгілік іздеп 

                           

мәңгілік үзбес күдерді, 

Махаббат бізге салған бір бұғау шідерді. 

Махаббатқа адам тәуелсіз қалған кезінде, 

Сыпырып таста,  

                              

адамдық, ардан жүгенді.  

 

Махаббат, сенің сәулеңді көргім келеді, 

Сәулеңді көрген әуелгің болғым келеді. 

Тәнім мен жаным, санам мен ойым тәуелсіз, 

Махаббат, сенің тәуелдің болғым келеді. 

11.04.1981 ж. 

 

 

ТЕМІРҚАЗЫҚ 

Өле-өлгенше тигенше жерге басым, 

Менің темірқазығым сен боласың. 

Бағдарымның бір сәтке бұлжысаң-ақ, 

Тайып мен де кетемін, 

                                      

таң қаласың. 

Мен жердемін,   

                          

әрине, көктесің сен, 

Көкте туып, жұлдызсың көкке сіңген. 

Мен жердемін,  

                         

ауытқып толқығанмен 

Жаңылмаймын сәулеңнен дөп түсірген. 

 

Мен ауытқып толқысам - сәл адасау, 

Сен ауытқып тумасаң - қара басу. 

Жеті қат көк, жекен су Жерде бірі 

Қандай ғажап,  

                          

сенісу, араласу. 

25.04.81 

ж. 

 

 

 

ТУ ТУРАЛЫ ЖЫР 

Туыңды көтер,  

                          

туыңды көтер, туыңды! 

Туыңды көтер, таптатпау үшін тұғырды. 

Неліктен ерлер көтеріп туын жығылды, 

Неліктен елдер астына тудың жиылды. 

 

Осыны ойла… 

                           

туыңды көтер жоғары, 

Туыңды көтер салтанаттарда саналы. 

Жарыста озсаң, аласың қызыл жалауша, 

Туменен түстес галстук балаң тағады. 

 

Тулары бірге адам мен адам табысса, 

Неліктен туды теңейміз ар мен намысқа. 

Жеңіспен алған жерлерге неге қадаймыз, 

Неліктен оны жібереміз біз ғарышқа. 

 

Жүректе - шындық. 

                        

Шыққанда шындық жүректен 

Жүректі және теңейміз туға дір еткен. 

Неліктен туды көтерген әлем құлдары 

Шынжыры бір сәт босаған кезде білектен. 

 

Адамзат - болмыс,  

                                

жаралған күрес - қайнардан, 

Революция қаны ғой - мәңгі айналған 

Неліктен біздің революция тулары 

Жүректің ісін,  

                        

жүректің түсін байланған. 

 

Отаның - біреу, 

Жүрегің - біреу, 

Ту - біреу. 

Сондықтан жөн ғой «жүректен туым туды» деу. 

«Туыңдай берік бол!» - дейміз біздер сондықтан, 

Рахат қой тудай - желбіреп, жану, үлбіреу. 

 

Туыңдай берік, туыңдай нәзік бола алсаң, 

Туыңды ұстау - аманат саған, саған сән! 

Туыңды көтер,  

                          

туыңды көтер, туыңды 

Өз Отаның  мен  өз жүрегіңнен жаралсаң! 

 

ТЫҢНАН ТУҒАН ҚАСИЕТ НЕМЕСЕ 

НҰРҒАБЫЛ МӘЛГАЖДАРОВ ХАҚЫНДА 

Қаперге өсек-аяң сөзді алмайтын, 

Қолпаштап мақтағанға мәз болмайтын. 

Кәдімгі құйма мінез қазақ осы, 

Қара жер қозғалса да, қозғалмайтын. 

 

Ал енді шару десе –  

                                    

шырайлы адам, 

Баладай, бал жүзіне нұр ойнаған. 

Жаңағы маңғаз мінез қас қағымда 

Мұнша тез өзгерер деп кім ойлаған. 

 

Нақты сөз – орысша орам тіл ұшында, 

Шалт мінез шешіміндей тұрмысында. 

Мінеки, тыңнан туған қос қасиет, 

Әуелде болмаса да тумысында. 

 

Сөзге мәрт – айтқан сөзі атқан оқтай, 

Намысшыл, намыстанса бет қаратпай, 

Тілсіз бір қара күштей қарпып-қарпып 

Жасайды қолға алғанын тап-тұйнақтай. 

 

Сонан соң миығынан бір-ақ күліп, 

Кепкасын мыж-мыж болған лақтырып, 

- 

Ну, давай, демалайық, - дейді, - кәне, 

Бойына лезде бір қуат кіріп. 

 

Қонақжай – жиылмайды дастарқаны, 

Қонаққа кәдесімен бас тартады. 

Бәйек боп Ботан жеңгей қыста келсең, 

Баптайды сере қазы, жас қартаны. 

 

Ақылы Ақантаудың бауырында, 

Өкілі – отыз ұлттың ауылында. 

Бір кезде Құлагерлер жортқан жонның 

Толқиды дән теңізі сауырында. 

 

Ер диқан сері Ақанға үрім-бұтақ, 

Сонысын білу үшін бүгінгі ұрпақ, 

Салдырып сабантойда «Маңмаңгерге» 

Отырар бір жадырап, бір жабырқап... 

 

Баруға құмар емес облысқа, 

Озаттар облыста жолығысса, 

Жарыстас талай жылдан Довжик досы: 

- 

Озуыңмен! – деп келіп, қолын қысса, 

Бұл да қарап қалмайды:   

                                          - 

Сіз де озарсыз, 

Дейді:– Сізден қайткенмен қолым қысқа... 

 

Аға алдында әдепті, қыз мінезді, 

(Аға дағы жек көрмес ізгі сөзді). 

- 

Ну, да, - дейді, - кім озсын,  

                                     

«тыңгерлер» - деп, 

Бір атаумен атайды, сізді, бізді. 

 

Дейді дағы,  

                     

екеуі қолтықтасып, 

Миллиардтың буымен шалқып, тасып, 

Кіре берер «Целинник» Сарайына 

Дөп қағытып бір-бірін, дәл құптасып. 

 

...Қара барқын даладай күрең өңді 

Сарыарқаның сауырындай сүбе жонды. 

Болмысы бар буыршын мұз балақтай, 

Шаршағанда көп көрген түлегенді. 

Алғысы бар қоғамға, заманаға 

Соны айтуға мінеки... міне келді. 

- 

Ну, да, - деп қап бұл жолы Мәлгаждаров 

Съездер Сарайына кіре берді. 

 

 

                     * * *  

Ұстараның жүзінде жүрсін, жаным, 

Бойжеткендей кінәмшіл қымсынғаның. 

Қысылғаның ұнайды, қымсынғаның, 

Қымсынуда білемін тылсым барын. 

 

От шарпыған қанатын көбелегім, 

Көбелегім, көзсізсің, демек едім. 

Көріпкелі болады көзсіздің де, 

Табиғат пен тағдырдың жебегенін. 

 

Көріпкелі болады көзсіздің де, 

Аман қалдық... сан рет ессіз мүлде. 

О. Махаббат тәңірім, өзің сақта 

Сені, сені берген жоқ ешкім бізге. 

 

Кінәланба, қорланба, қапаланба, 

Өкінгенмен онысыз опа бар ма? 

Тек махаббат сыйлайды ортақ өмір 

Бірер мезгіл, бірер сәт екі адамға. 

 

... Туса перзент, дүниеден өтсе бір ұл, 

Бір қуан да, артыңа өксіп, бұрыл. 

Найза ұшында, жүзінде ұстараның 

Өтер-кетер, қайтейік, өстіп ғұмыр. 

 

 

ШАРУА САНЫ 

- 

Ғажап, - дейді, - космостан қарасаң, 

Жер бетінде жыртылған жер орасан. 

Жыртылмаған, игермеген жеріміз, 

Он есе артық -  

                            

өлшеп егер санасаң. 

 

Демек, бізге Жерде жұмыс жетерлік, 

Жер -анамыз жомарт еңбек өтерлік. 

Жер өнімін алалайтын адам ғой, 

Ал, әйтпесе, жасамас жер жоқ бөтендік. 

 

Есептеші, 

                  

қанша бетпақ шөл жатыр, 

Құрдымдарға құйған қанша көл қапыл. 

Мұхит біткен бар байлығын теп-тегіс, 

Бағаласақ бермек бізге, көр де тұр… 

 

Тек бізге әлі керек текті қасиет, 

Жер анаға жасап жоқтан қасірет. 

«Кінәлі оған уақыт деп, ғасыр деп» 

Әлдекімдер даурығады тас жүрек. 

 

Жер-ананың құнары сел кезінде, 

Әлдекімдер мұнары - сор көзінде. 

Іздеп жүрген «жұмағы» сол -  

                                              

жоғалтпақ, 

Жерді, Бізді, өзгені де, өзін де. 

 

«Жоқ… жоқ болмас, 

                                   

жер жоғалмас» десек те, 

Атом күшін, ғасыр күшін есепте. 

Әлдекімдер май құяды бір өртке, 

Әлдекімдер су құяды көшетке. 

 

- 

Ғажап, - дейді, - космостан қарасаң, 

Игерусіз жер он есе - орасан. 

… Жерде жұмыс жетеріне сенесің, 

Бақшаңдағы шаруаң санын санасаң. 

5.05.1981 ж. 

 

 

ШӨПКЕ БАРУ 

Құбатөбел әкемнің күрең аты 

Сүрінбейтін жануар сірә қапы. 

Шана жегіп шаңытқан сары аязда 

Шөпке бару - дүниенің рахаты. 

 

Сары аязда ай сүттей болса жарық, 

Сары адырда түн аппақ шамша жанып. 

Қопа қалса бір жақта қамсауланып, 

Қорым қалса бір жақта қоршауланып. 

 

Қопа менен қорымнан өткенімше, 

Маған уақыт соншалық көп көрінсе. 

Мен күпіге қымтанып, кіріп кетсем, 

Күбір-күбір ал әкем, жеткенінше … 

 

Әкем атты доғарып «келдік» десе, 

Шыбыртқысын қолға ұстап мен бүктесем. 

Мая қайсы? 

Мұхиттай аппақ дүние, 

Күртік қарға күрпілдеп мелдіктесең. 

 

Әкем қарын маяның ойып атып, 

Ат шананың шанағын жайып жатып. 

Шотаяқты ұстатса… 

                                    

әкемді аяп. 

Қабырғама құйттай бір уайым батып.  

 

Шотаяқты салғанда шөпке сосын, 

Бір солқ етіп жөтелсең өкпе тұсың. 

Танауыңнан шөп иісі миға тарап, 

Көктемдегі сезесің көкпек иісін. 

 

Еске түсіп шөпші ауыл жазды күнгі, 

Киіз үйді ойлайсың боз құрымды. 

Шөмелеші шалменен,  

                                        

сол үйдегі 

Ерте ағытқан ойлайсың боз құлынды. 

 

Сол кезде әкең: 

-

 

Тарт,-  дейді -  қыл арқанды, 

Тауып алып шанадан бұрау талды. 

Бар күшіңді сен дағы саласың-ай, 

Бойды билеп тәтті ұйқы тұрар таңғы. 

 

Сосын ырғып мінесің шөп үстіне, 

Міне осында, рахат тегіс дүние!  

Келе жатқан секілді кеме үстінде 

Ұмытасың ылдиды, еңісті де. 

 

Манағы ептеп әкеңді аяушылық, 

Таңғы аяздай санаңнан баяу сынып. 

Жайбарақат ғажап бір күй кешесің,  

Шөп аумасын білесің, шанаң сынып. 

 

Мас боласың шөп иісі бойға тарап,  

Жұлдыз санап жатасың, айға қарап.  

Қорым қопа үрейін жоның сезіп, 

Қалғисың кеп… ертегі ой қамалап. 

26.04.1981 ж. 

ШЫНДЫҚ - ЖҮРЕК 

Шындық - сұмдық қаталсың да қаттысың, 

Шындық - сұмдық ащысың да тәттісің. 

Тусың - шындық. 

                             

Символсың сен шарттысың, 

Шынсың - шындық. 

                                 

Сондықтан да нақтысың. 

 

Шындық іздеу, шындық табу - мәңгі арман, 

Адамзатқа мәңгі мұрат сол болған. 

Шындық үшін адамды адам алдаған, 

Алдаған да, 

                      

алдай алмай алданған. 

 

Шындық күшін шама-күш жоқ өлшеуге, 

Оны жүрек соғуымен мөлшерле! 

Шындық сәуле, 

                           

көре алмауың да мүмкін, 

Шындық үшін құрбан болып өлсең де. 

 

Шындық - жүрек, 

                                 

соғуынан танисың, 

Дана - жүрек, 

                         

сен алдында сәбисің. 

Жүрегіңді қолыңа ұстай алмайтын 

Табиғаттың заңы тастай …  

                                                

налисың. 

 

 

 

ШЫРМАЛА БЕРМЕ, ШЫРМАЛА! 

Талабы таудай, 

                          

тағдыры түйткіл бір бала, 

Тағдырға, тәйірі, шырмала берме, шырмала! 

Болған соң тірлік кездеспей тұрмыс, мұң-нала, 

Болаттай болса, 

                            

мұң-нала - сынақ, сын ғана. 

 

Болаттай болсаң, 

                              

сындарға төтеп берерсің, 

Тіршілік - парыз. 

                              

Парызыңды өтеп көрерсің. 

Талап пен Тағдыр арасы десек екі оттың 

Азамат болсаң, 

                            

өшірмей, өшпей жеңерсің! 

 

Талап пен Тағдыр бақ пенен сордай тайталас, 

Есімі бөлек, есігі бірге - байқап аш. 

Тайталас етпей, тату да ету еркіңде, 

Егіздеріңе ет жүрегіңді айқара аш. 

 

Ешгіздеріңе Заманның жүгін арқалат, 

Нар жүгін ғана көтере алады нар Талап. 

Тағдырың сонда - таланың сенің секілді, 

Табысса солар - Махаббат та сол, Мархаббат! 

 

Талабың нарқың, 

                              

өзіндік сана иірім. 

Тағдырың - халқың, халқыңды сенің сүюің. 

Өзіңді өзің өзгертерсің де жасарсың, 

Халқыңды жасау білесің, бауырым, қиынын. 

 

Тағдырды қолдан жасаймын деудің қиыны - 

Мінеки, бауырым! 

                                 

Талай жер талап иіні. 

Иінің талса, иіліп халқың демер-ау, 

Бойыңнан биік секіре алмайсың - түйіні. 

 

Талабы таудай, тағдыры түйткіл бір бала, 

Тағдырға енді шырмала, берме, шырмала… 

 

 

* * * 

Япыр-ай, біздер тірлікте қандай қаталмыз. 

Қағысамыз да, шабысамыз да жатамыз. 

Даулассақ - жеңсек, 

Жауласақ - жықсақ мәз болып, 

Жеңілсек егер, жығылсақ егер - қапамыз. 

 

Сен жеңдің дейік. 

                              

Жарайды ал мен жығылдым. 

Керісінше болса, онда мен сенен мығыммын. 

Ал сонда осы пайдасы бар ма жеңістің, 

Абыройы үшін Адамзат тұрған тұғырдың. 

 

Япыр-ай, біздер -  

                                

жұмсақпыз қандай мейірбан, 

Жығылсақ егер тағдырдан тентек зайырдан. 

… Біреуді жеңсем пенделік қой деп ойлаймын,  

Жеңілу түгіл, жеңістен ауыз шайылған. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

АУЫЛ МЕН АСТАНА 

 

(1984 ж., «Жалын» баспасы) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

АДАМ ЕРКІ 

 

Адам еркі – 

тағдырдың ырқында ма, 

Тағдыр қысып, қымқырып, қымтуда ма? 

Нала-мұңы жұғатын сыртында ма? 

Бақыт-бағы кілттеулі құлпында ма? 

 

Нала-мұңы неліктен бізге үйірсек! 

Бақыты ғой аңсайтын –  

                                             

біз күйінсек. 

Тағдыр дейміз – сапарды бір қиыр шет, 

Тағдыр дейміз – талқыны бір бүйір сот. 

 

Тағдыр, 

   

тағдыр... кейде ол күндей жарық, 

Жүрегіңді жүргені бірге айналып. 

Бірге күліп өзіңмен, бірге ойланып 

Міне, осылай жүресің тағдырыңнан 

Бір мұқалып,  

            

жұқарып, бір қайралып. 

 

Дей алмаймын: 

                

біз оның ырқындамыз, 

Айтайын ба,  

           

айтайын, сыр тыңдаңыз: 

Найзағайдай жарқылдап ойнағанбыз 

Төніп келген тағдырдың бұлтында біз. 

 

Тағдыр – тәлкек жасқанып бұқпаласаң, 

Тағдыр – талқы, 

                   

талқыға тік қарасаң. 

Бұқпалау мен тік қарау – жүрек ісі, 

Жүрек ісі бола ма құптамасаң. 

 

 

* * * 

Ақ көңілімнен әуелден таяқ жеуші едім, 

Сонда да бірақ «болмаймын арам» деуші едім. 

Қиналған болса, кіммен де болса бөліскем, 

Көңілімнің құйттай кебегі менен кеусенін. 

 

Санымды талай соқтырған кейбір «соққандар» 

Сонда да самғап кеткен жоқ асып көп таулар. 

Мен болсам біраз барымның бәрін шашып ап, 

Қиналдым талай, 

                              

қиын боп жасау жоқтан бар. 

 

Сонда да бар ғой, мен дағы көштен қалғам жоқ 

Аяңымда да, ілбуімде де жалған жоқ. 

Ақ көңілімнен әлі де таяқ жеп жүрмін, 

Бір мінімде де...   

                             

жалғандық бірақ болған жоқ.  

 

 

АҚШЫҒАНАҚ 

Шығанақ десе –  

                              

шығанақ, 

Құп-құйттай мүйіс – шым қайрақ, 

Күн нұрыменен бірге ойнап, 

Жататын еді-ау,  

                             

жарықтық, 

Бір жағын Тосын құм жайлап, 

Бір жағын жазық қыр жайлап. 

 

Азғантай ауыл анталап, 

Алдымнан ылғи шығатын. 

Көзімнің алдын қалқалап 

Кіреуке мұнар тұратын. 

Жолбасшы досым көлікті 

Қорымға қарай бұратын. 

Санам да сол сәт тыңайып, 

Сағым да бір сәт сынатын... 

 

Анау бір ылди анау сай, 

Бөлек пе, құрғыр, ауасы-ай. 

Балалық дәурен, балауса ай, 

Бір ғана сәтке оралшы-ай.... 

 

 

АЛМАСУ 

Қайғырма, қалқам, беліңді енді бу бекем, 

Қазаға – қабір қара жер деген қу мекен. 

Суытпай қоймас... қырық күн қара жамылдың, 

Сыңсыды дауыс: «Сорлы боп неге туды екем». 

 

Құйқа тамырды шымыр да шымыр қасыған, 

Қайғыдан туған, қасіреттен туған – асық ән. 

Жоқтаған кезде, жоғалтқан кезде туған ба, 

Адамның бақыт айналып кетіп басынан. 

 

Сыңсыды дауыс.  

                             

Сыңсытты созып сорлы әйел, 

Үздігіп үні үзіліп барып қалды-ай ол. 

Қыршындай жігіт қиылып түссе көгінен, 

Қайыспай қалай шыдасын мынау қайран ел. 

 

Уыздай әйел уысында жүрген алтыннан 

Айрылып қалып, маңдайын соғып шарқ ұрған. 

Мереке – бақыт, мезгілсіз шақта мерт болды, 

Арыстан – Арман айына қарай талпынған. 

 

Қайғылы қаза осы деп пе едің ел көрген, 

Бұдан да бұрын мерт болған Арман жерленген. 

Талайлар қалған қанағат тілеп тіріге, 

Талайлар қалған салауат сұрап өлгеннен. 

 

Япырмай, бірақ,  

                             

санамда менің шырмалған, 

Талдырмаш әйел талықсып, талып сұрланған, 

Өлер-ақ деп ем, тірі екен, тірі!  

                                                     

Кейін мен 

Жайлаудан көрдім, шығырдан және қырманнан. 

 

Сиыр фермаға сүт алып келіп арбамен, 

Ілесіп соған ілігімізге барған ем. 

Жолшыбай соған жолаушы біреу кезігіп, 

Қаралы жанды қажағаны үшін қарғап ем... 

 

Қарғаппын бекер, қарғысым менің өтпеді, 

Күйеуге шықты ол... Елес боп қалды өткені. 

Сендер де қайта алмасады екенсіңдер ғой, 

О, адамзаттың ызғарлы қысы мен көктемі! 

 

* * * 

Алыс-алыс, алыс қалды...  

                                           

Туған ауыл қалды алыс, 

Сағыныш та сейілгендей балалықтай алданыш. 

Сары жотада біз иіскеген селдірепті боз жусан, 

Сары қопада сыбызғыдай сидиыпты сары қамыс. 

 

Саумал көлдер сабасынан ортайыпты, ашыпты, 

Сағым белдер ажарынан әр тайыпты, жасыпты. 

Сары даланы көктеп-шандып асфальт жолдар басыпты, 

Көк «Волгалар, сұр «Волгалар» қаусырыпты қашықты. 

 

Жә, несі бар, 

                      

көл орнында көлбеп жатыр көк егін, 

Бел орнында – Байқоңыр. 

Ел алдында көтеріп тұр қазағымның беделін. 

Өзі көктеп, өзі өрнектеп құлпыртатын бұл дала 

Көріп жатыр, көрсін енді... шебер қолдар «өнерін». 

 

Сонда қалай? 

                        

Туған ауыл алыс дейміз неге біз, 

Алыстаған ауыл емес, ауырлаған денеміз. 

Қазір, сірә, ауыл үшін ауырмайды баяғыдай жанымыз, 

Ал әйтпесе, сол орнында туған құйттай төбеміз. 

 

Алыс-алыс, 

                     

алыстаса туған ауыл санаңда, 

Туған жерді түрленттің деп кейимісің заманға. 

Жер өзгерер, ел өзгерер... сен өзгерді екен деп, 

Махаббатын өзгерте ме әлдилеген анаң да? 

 

 

жүктеу/скачать 1,85 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: