тарс етті, борс етті, гүр етті, шомп етті, жы- мың-жымың етті, талтаң-талтаң етті дегендегі тарс, борс, гүр, шомп, жымың- жымың, талтаң-талтаң сияқты көру, есту қабілетінен пайда болған мыңға жуық
сөз бар», – дейді [5, 335-б.].
Бұл сөздердің ерекше қасиеттеріне
1. ойды дәл жеткізу;
2. әсемдік, ықшамдылық, көріктік сипат беруін;
3. көркем әдебиетте көп кездесуін жатқызады. Яғни аталмыш сөздер әдеби тілдің
әдеби стиліндегі жиі қолданылатын сөздерді құрайды.
Еліктеуіш сөздердің юмор, мысқыл, әжуа, күлкі тудыратындықтан, ғылыми
стильде, ресми і-қағаздар стилінде кездеспейтіні мәлім. Еліктеуіш сөздерді грамма-
тикалық категориялары мен ерекшеліктері болмағандықтан, ғалым оларды семан-
тикасына қарай: дыбыстық; бейнелеуіш деп екіге бөледі.
Дыбыстық бейнелуіштерді:
а) табиғат құбылыстарының дыбыстарына (желдің уілі, жапырақтың, қамыстың
сыбдыры, найзағайдың жарқылдауы, күннің күркіреуі, өзеннің сылдырап ағуы, т.б.
), заттардың қозғалысынан пайда болған;
ә) адамның сөйлеу аппаратынан шыққан дыбыстары (түшкіру, пысылдау, күлу,
қырылдау, т.б. );
б) түрлі хайуан, аң-құстардың дыбыстарына еліктеуден пайда болған дыбыстар
деп бөлініс жасайды. Осы бөлініс кейінгі зерттеулерге негіз болғаны рас және тіл
білімі тарихындағы еліктеу теориясына қатысты қазақ тіл біліміндегі алғашқы ізде-
ніс ретінде бағалауға болатын зерттеуге де жатқызу орынды.
Ал бейнелуіш сөздер адамдардың, хайуанаттардың сыртқы көрінісін бейнелеп
көрсететін, не олардың қимыл-әрекетін бейнелеп көрсететін еліктеуден пайда бол-
ған сөздер екенін айта отырып, мағынасына қарай: а) қимыл процесінің бейне-си-
патын білдіретін (алшаң, бүгжең, бортаң т.б. ); ә) қимылмен байланысты емес,
адамның, заттың сыртқы көрінісіне байланысты дода-дода, ез-ез, дал-дал деп топ-
тап, бөледі.
Еліктеуіш сөздердің тағы бір қасиеті ретінде сын есімнен болған бейнелеуіштер-
дің екінші компоненттің дыбыстық өзгеріске түсетінін (қараң-құраң), осы топқа
етістіктерден жасалған еліктеуіштердің де жататынын, олардың етістіктің бұйрық
райына