7.
2.
Скалов Б. Верблюд в х о зя й с т в е Тургайской об
ла с т и
/ В е с т н и к сельского х о зя й ст ва . Л‘5У. 1904.
С.З.
3. Верблю доводст во в СССР (п о м а т ери а лам
з о о т е х н и ч е с к и х обследований в
/.9.3.5 1937 г г . ) Под
р едакцией И .Л акоза. М ..1938.С.59.
4.
Жүмагүлоп И.Қ.
Tt/ite ocipyA.,1 965.C.70.
5.
Мүсаев З.М, Тореханов А.Ә Сеидалиек
B.C.
Тцііе ш ариаиіы лы гы . А . 2007.
в.
Терентьев С.М. Верблюд и ухо д за ним . М ., 1950.
С. 28-29.
7. Верблю доводст во в Т ургай ской област и / Сельс
кое х о зя й с т в о и лесоводст во. Ж ур н а л М и нист ерст ва
зе м л ед ел и я и го с у д а р ст вен н ы х им цш ест в, сентябрь
1894 г. С. П ет ербург. С М 2 .
8. Сонда. 364-бет.
9.
Жүмагүлок И.Қ.. Смағүлов Д.С. О зат mtjùe
ш ілерОің бота осіру ггмжірибелсрі .А .. 1950. Б.67.
10.
Никольский A.M. Верблюд. Очерк. М.. 1911.С.11.
16
Қазақ тарихы
№ 3 (102). мамыр-маусым, 2010
ТАРИХ Ж ЭН Е ӘДЕБИЕТ
АҚАННЫҢ АРНАУ ӨЛЕҢДЕРІ
Толкмн КАСТЕЕВА,
С. Асфендияров атындагы КазҮМУ-дыд
казак тілі кафедраеының ага оқытугаысы
Ақан с е р і Қ о р а м с а у л ы - поэзия ж анрында
елеулі мура қалдырған әқын. С онда ақын мурасының
жанрлық түрі қандай?
«Ж анр - ө д е б и ш ьнарм алар-
ды ң ж еке түрлері, коркем ә дебиет т ің салалары
Көркем әдебиет - арнасы кең: коп салал ы онер. Әде-
биет т уы нды лары ны ң қүры лы с-қалпы , магыналық
сыйымдылыгы. көр кем д ік сипат -белгілері ор алуан
бола бөреді
әдеби нүсқаларды т егіне, т үр-т үріне
қарай ажы рат ы п б әлу негізінде ж анр деген уғы м
қалы пт асқан»
(1;145).
Д емек, поэзия сырттай қарағанда біртутас көрін-
генімен, оның д а жанрлық түрлері көп екенін бай-
қаймыз. Ал Ақан мурасындағы жанрлық түрдің бір» -
а р н ау ө л е ң д е р . С онда арнау ө л ең деген не?
«Арнау
- адам ны ң яки
ақы нны ң өзіне не езгеге, кейде
т іпт і ж ал пы ж үр т қа арнайы т іл қат уы, копш ілікке
қайры ла со йлеуі»
(2;285). Арнау түрінде жазылған
ө л ең д ер әл ем әдебиетінде, соны ң ішінде қазақ
поэзиясы нда д а барш ылық. Қазақ арнау өлеңдерінің
д е булақ көзі тереңнен ар н а тартады . Зерттеуш ілердің
айтуы на қарағанда, сонау VI—VIII ғасырлардағы
Орхон ескерткіштерінде
« Т үркі хал қы т ы ңдаңдар!»
д еп б асталаты н арнау өл ең бар екені белгілі.
Ақанның арнау өлеңдерінің көлемі шағын болып
келеді. Оның
«Ғазиз ақы нға»
арнауы нда:
Б асасы з иіат т аноы ры п «Қүлагерді»,
Басқан сайы н аш асы з іш кі зарсы.
А қм ола уезінің әнерпазы
,
М адақт ам ай болм айды Ғазиз е р д і
(3;162), -
дел, Ғазиз ақынның әншілігін жоғары бағалайды .
Ақан өмірінің трагеди ялы сәтіне байланы сты
шыққан «Қулагерді» шырқауы ақынныңж үрекж арасын
дөп басып, оның м уң-наласы на шоқ тастағандай
болады . Сондықтан өз әнін естіп қуанса, екінші
жағынан муңаяды. Өтіп кеткен жақсы күндері есіне
түскендей болады . Сөйте тура өн ерп аз Ғазизге үлкен
ілтипат білдіре сөйлейді. Оны м адақтап
«жігіт т ің
ж ауьар дүріне, ж ан на т т ы ң гүліне»
балайды .
Ж ігіт т ің дүрри ж аунар д үр і екенсіз,
Д үни е ж аннат ы ны ң г ү л і екенсіз.
Нагаш ы ат аң оүры с айт қан бәрімізге
Әнилнің бары п т үрған сы ры екенсіз.
А лдымен Ғазиздің азаматты ғы н лайықты баға-
лап, б ас қосулар. жиын-тойдың гүлі.
«жігіт т ің дүрри
ж ауьар д үр і екенсіз»
д еп тегін айтпасы кәміл. Ceoeot,
Қ а за қ тарихы
.N: 3 (102), мамыр-маусым, 2010
Ғазиз - ақын, әнші, композитор. Мундай қасиет екінің
біріне буйыра берм ейді. Сол себепті оған қурметпен
қараған, өнеріне д ен қойған:
Д ә м а йса п Көкшетауга кепіп қапсыз,
Ж ақсы м ен т аны суға ж ы р екенсіз.
Е л о с г і а қы н -ә нш і екеу болса,
Д ә л соны ң қат ары нда б ір і екенсіз.
Б ул - Ақан сек іл д і атак ты ө н е р иесінің
Ғ а зи з ақ ы н ға б е р г е н ә д іл б а ғ а с ы . Қараөткелдік
Ғазиз әншінің не үшін Көкшетауға келгенінен хабар
табам ы з. Өзінің әнін шырқап, Көкшетауға д әм тартып
келіп қалған Ғазиз ақынға ерекш е достық-сыйластық
көңілін танытады.
Ақанның
«Ж үсіпкс айт қаны »
арнауы нда жоға-
рыдағы өлеңдей м ад ақ сөз жоқ. А лдымен дүние
жалғанның өтпелілігін еске сал ад ы .
«Байқасаң бә-
рім ізден дүние қалар».
Ендеш е өмірге қонақ адам -
дарды ң бір-біріне деген ниеті дуры с болуы қажет.
Кейде біреулер білместік танытса, тәубесін умытып
кететіндер д е аз болмайды . Жүсіптін осындай теріс
қылығын байқап қалған Ақан
Б ілесің әсиет ін ат а-бабаң
,
Қараңдар кем -кет ікке кслсе шамаң.
Тірлікт е мен болды м деп әт е кетпе.
Бәрінен адамзатқа осы жаман
(3:189), - дейді.
Ақылсыздық па.
астам ш ы лды қ па қайсысы
б о л са д а ақын адамгершілік норм алары н бузбауды
еске сал ад ы . Алғаш көрген ад зм га ам ан-сәлем
ж асау парыз. О сындай халықтық қағиданы бу зу -
кергенсіздік не кекірегінде көзі жоқ, пендешілік. Бул
атад ан б ал аға ауысьіп келе жатқан жол-жосыққа да
сыйымсыз. Сондықтан өз у пайым түгел д еп менменсіп,
асқақтаудан сақ болуды тал ап етеді. Ал, реті келсе
кем-кетікке қарайласу, біреуді муқтаждықтан қутқару
- адамгерш ілік парыз, ізгілікке жол ашу. Адам
жақсылықтан ж аңылмауға міндетті.
Торелер ш ират ады есіп мүртын.
А лм айды еш т еңдікке елі-жүртын.
Ә дейі тойга келіп қарамайсың.
Т ом пш ан неге керек сенің сыргпың.
Адам қандай ж ағдайда д а адам ды қ қалпын
сақтауы керек.Тойға келген Жүсіптің екіжүзділік
керсетуі Ақанға унай қоймайды.Бүкіл халық кадір
тутатын ақын оның бул кейпін өткір сынмен әжуаға
айналды рады . Мінін бетіне басады . Адам кісіпік пен
17
59-3
кішілік сияқты қасиеттерді жоғалтып алм ауы тиіс.
Өзгені сы йлам ау-өзіңді сы й лам ау деген сөз.
«Өзге
адам ны н көкір е гі т е к оз сезім інің ғана үясы бопса.
ақы н ж үре гі барш а н ы ң кеудесін кеулөген ж өл қүзды ң
от інде т үрәды , со иа р д ы ң дерт інің т амы рш ы сы ,
серт інің сарапш ы сы болады. Б ар л ы қ ж үрект ердің
дүбірі мен д үр сіл ін ә ол өз п ернесінің дірілін қосады.
Ь арлы қ
адам дар
қы лы гы ндағы
ж а қс ы л ы қ
пен
жам анды қ, ізіглік лен зүл ы м д ы қ ақы н ж үрегінен
ж а ң іы р ы қ т абады Соны т екет ірес күре с алаңы на
айналЬы рады. О нсы з ақы нда т ір ш іл ік ж оқ»
(4;245).
Ақанның
«алм айт ы н еш т е ңсікке елі-ж үрт ы н»
деп, Ж үсіптіңтым менмен, өзімшіл қылығына күйінетін
себебі - осы. Шағын ө л ең арқы лы -ақ Жүсіптің мінез
қьірлары аш ылып қалады . Ақынның енді бір өлеңі
« Б ал ам аң д ай » д еп атал ад ы .
Баст ы гы бес ж ігіт т ің Баламаңдай.
Мен оны ж ібер м е сп ін ке гім д і алмай,
-
дегеніне қараганда Б ал ам аң д ай д ы ң бір ісінің үна-
май қалғаны анық. Ақын оған кектене сөйлеп, есе
қайтараты ндай сыңай таны тады. Бүдан соң төре
(әкім) шел м олдаға қарата сөз сабақтап
Тәреде бай м ен м олда м е нің ісім,
Т иіст і іст е м е й ді олар ісін.
Қиннат т ы арт ы ққа ш ыгармақпын,
Ө м ірім үзы н болса. сол ж үм ы сы м
(3; 190); -
деген ж олдар өткен күнге ғана ем ес, бүгінгі пенде-
лер ге д е қаратылып айты лғандай көрінеді. Өздері-
нің лайықты істерін дүры с атқарм ағандарға шүйіле-
ді. Ақынның ны санаға алы п отырған адам дары н ы ң
кейбірі әділдікті сақтам аған тәрізді не тура ж олдан
тайып кеткендері аң ғары лады . Э рине, ад ам періште
ем ес, пенде болған соң кейде ағаттық жіберіп алуын
д а жоққа шығаруға болм айды . Сондык^ган
«қиянат т ы
аргпыққа ш ьнарм ақпы н».
Ақан ал д ы н а үлкен м ақсат қойғандай сезіледі.
Бүл оның бір күндік қана м әселесі ем ес.
«өм ірім
үзы н болса, сол ж үм ы сы м »
д ел , қиянат атаулы м ен
әмір бойы күресуді міндет етеді. Ө леңнің идеясы
ж екелеген ад а м бойы ндағы .м індерді шенеп, кісілік
қасиеттерді бүзбауды үғындыру міндетім д ел біледі.
Ақынның
«Н үрт азаіа», «Ш алабай». «Бір болы сқа»
деген ел ең д ер і м ансап иесі - болы старды мінездеуге
арн алған М әселен. «Н үртазаға» арн ауы н д а бы лай
дейді:
С ен неге қарамайсы ң. ж ам ан болыс,
К с ш с де болған ж оқ па а ға ң долыс.
Үпкенге сэлем . т агзым қы лм ас по еді,
Ш ом ат пен ке ш е гі әт кен Ш о л ан болыс.
А ст ы ңа сүннет ат ы н м інгізерм ін
Кекш еде басы н қосса, т ө м а м бопы с
(3:191).
А м ан-сәлем і жоқ, үлкенді қурметтей білмейтін
көр кеуде Н ұртаза болы сты ң білімсіздігін тура бетіне
айтады . Сенін ал д ы ң д а еткен Ш омат лен Шолан сы н
ды болы старды ң үлкенге сәлем -тэғзы м ы болғанын
есіне сал ад ы . Өмір-тіршілік заңы н тер ең білетін Ақан-
ның м ансабы на м астанған болысқа кәңілі толмайды.
18
Оның д а ерсі қылығын тіке бетіне айтады . Елі сыйлап
сері атанды рған Ақанға болы сты ң менмендік көр-
сетуі кісілікке жат қылық болаты н. Ақан ад ам бойын-
дағы жақсы-жаман мінез-қүлыкты қарам а-қарсы қоя
отырыл ж ам аннан жирендірсе. жақсыны ғибрат етеді.
Сондықтан ол
«аст ы ңа сүннет ат ы н мінгізермін»
д еп с е с көрсете сөйлеуі қажеттіліктен айтылган
еді. О сындай кейбір ш ен-ш екпенділерді тәубасы на
түсірмесе, қүдайын таны м ай кетуі мүмкін.
Ақынның
« Ш ал а б а ш а »
арнауы бір-ақ шумақтан
түрады. Бір-ақ аз сөзге кел мағына сиғызады.
Ш алабай, бопы с б о л д ы ң м әлды айдап
Согыст ың до сы ңм енен алақайлап.
Ж а қсы л ы қ пен ж ам а н д ы қ т ең бола м а?
Қаларсы ң ел қалам ай жалгыз ж айлап
(3:202).—
деген арнаудан Ш алабайды ң қалай болы с болғанын
аңғаруға болады . Бір жағынан, малы н ш аш ады.
Екінші жағынан, б асқ ал ар м ен талас-тарты сқа түседі.
Ш алабайды ң болыстыққа қол жеткізу жолында қанша
әу р е-сарсаң ға түскенін байқаймы з. Осы а р а д а үлы
А байдың төмендегі ө л е ң ж олдары ойға оралады .
Б олы с болды м м ін е ки ,
Бар м алы м ды ш ыгындап
(5;62).
Бұл сө зд ер болы сты ң өз аузы нан айты лады
Қалай дегенм ен үндестіп аңғары лады . М ал шашып,
пара б ер м есе болы сты қта жоқ. Ақын Ш алабай болыс-
тың бүл әрекетім ен халыққа үнай қоймайтынын ашық
айтады .
«Қ апарсы ң еп қапамай. жалгыз жаиләл»
Ақан болысқа сын көзбен қарайды. Ж ақсылықлен
ж аманды қты ң тең болмайтыны н еск е салады .
Ақанның
«Бір болы сқа»
деген бір өлеңі бар.
О нда ел билейтін ад ам қандай болуы керек дейтін
м әселеге ой жүгіртеді.
Ж а қсы болсаң, келш іл бол,
К е пш іл б олсаң , дүние мол.
Д ү н и е н ің м олды қ есебі
Ж ақы п қы пар оң м ен соп.
Оң м ен сол ж ақы н болады
.
Д үш п а нн ы ң кә ң іл і солады.
Алдымен, кепшіл болу, қол астындағы бүқараны
белм еу. қара басы ны ң қамын күйіттемей. көптің
кеңілін
табаты ндай әділ болуды үсынады . Халық
қамын о й ласа, көптен д е қо л д ау таб ад ы .
«Дүш панны ң
көң ілі солады, оң м ен солы ң т олады».
Не:
Б олы с болды м деп мақт анба.
О
л
da
бір күн қалады.
Қ а нш ам а қай р ат қы лсац да
К ә п т іл егі болады
(3:206), - деп гүйеді.
Болысты қ та мәңгілік ем ес. Ендеш е мансапқа
мақтанудың қажеті жоқ. Өйткені
«болы с п ен биді
қүрм ет т ейін д е сең
,
қүдайды ң өзі берген болыст ық
п с н б и л ік елде жоқ. С ат ы п апган
,
жапы ны п. дас
үрып алган болы ст ы қ пен б и л ікт ің еш бір қасиет і
ж оқ»
(6 :1 5 8 )-д еп т і Абай. М алын шашып, жағынып-
ж ағы мпазданып қолы жеткен биліктің қандай қүны
б олм ақ? Осыны жақсы сезген Ақанның
«болыс
б о пды м деп м ақт анба»
деген
с ө з ін ің
жаны
б ар...
Қ а за қ тарихы
Ni
‘6
(,102), м.амь\р*маүсым, 2010
А қ ан н ы ң а р н а у ө л е ң д е р і не б ір ы ң ға й мак-
т а у д а н , не б ір ы ң ға й д а т т а у д а н т ұ р м а й д ы . Кейде
ад ам д ар д ы ң жақсы мінез-қулығына сүйініп, ризалық
білдірсе, кейбіреулердің теріс кесір-кесел, әрекет-қи-
мылын ашуға арналған. Мундай ө л е н д е р өткір сын.
әжуа түрінде болып келеді. Арнау обьектісі - әр түрлі
ад ам д ар типі
«Ә йбергенге»
деген арнау өлеңі бар-
жоғьі
төрт-ақ тармақ. Соған қарам астан Әйбергеннің
кейбір сәттерінен м әлім ет алған дай болам ы з.
С іздің арғы эт аң ы з Ж ы л т ы р
,
Қажы ға боры п келдің былт ыр.
А рғы ат аңды ар ж агы нан т ірілт со,
Төрт аяғы нан бір д сй сылт ыр.
Бул өлеңнен Ақанның Әйбергенді көптен біле-
тіндігін аңғарам ы з. Ө лең д е кекесін басы м, өйткені
ақынның көңілі толмайты н сы ңай таны тады .
«Аяз 6и
әліңді біп, қүм ы рсқа
ж о п һ ің о ы
біл»
деген улағатты
сөзді уқ деген дей емеуірін білдіреді. Ақанның арнау
өлеңдерінен
түрлі
а д ам д а р д ы ң
мінез-машығын
байқауға болады .
«Арнау е л ең - б е л гіп і бір адам ны ң
бейнесін, м інез-сипат ы н сурет т еу м ақсат ы м ен
ж азы лған дербес поээиялы қ т уы нды»
(7;35).
Ақан серінің
«С араң ойелдің е р ін е »
деген елеңін-
д е әйел затыны ң қонақ күте білмейтін сараңды гы
сы налады . б ір ақ а р н ау еріне қарата айтылған.
Қуары ңқы т арт ы п т ы са қал-м үрт ы ң:
Ж еңгейдің үнат п а д ы м ниет -қулқы н.
Тұрм ы сы ң, т үрпат ы ңны ң б ә р і жақсы,
Кім еді т үсіндірш і қайы н-жүрт ы ң?
(3.207), -
дейді.
Мундай ниеті мен пигылы төм ен әйелді қайдан
тапқансың д еген дей ой таны тады .
«Кім е д і т үсіндірш і
қайы н-ж үрт ы ң»
деп с а р а ң әйелдің шыққан тегіне
назар аударады .
Қонакты дуры с қарсьі алм ау
әдепсіздік, көргенсіздік сан ал ад ы . Ж оғарыдағы өл ең
ж олдары пейілі тар сар а ң әйелге де, оның еріне д е
берілген м інездем е деуге болады . С ебебі ары дан
келе жатқан дәстүрлік әделті бузуға болм айды . Ақын
ойын тағы жалғасты рады :
Бүл ж ең гей д і ж ақсы лагі б а ғу керек
Ш ы рағы н ж үрт т ан асы ра ж а ғу ксрск.
М ейманга сараңды ғы н қойм ас болса.
Азуы н алт ы қар ы с қағу керек. -
дел, б екер қағытып отырған жоқ. Қонаққа сараңды қ
керсету ата-б аб а салты н а қайшы келеді. Муны
әрбір адам білуге тиіс. Қонақты дурыс қабы лдам ау
халықтың жақсы қасиетін сы йлам ау болып табы ла-
ды.
«Х апқы м ы з ежелден а қ көңіл. қонақжай. мейман-
д о с
0/7
бопған. М ейм андост ы қ - бейбіт ш іл ікт ің сим
волы іспет т ес. К ош пенді ат а-бабапары м ы з қаш ан
да бе йб іт ш іл ікт і аңсаған. Өз бет ім ен еш кім ге үры н-
баған»
(8;93). Демек. қонақты жылы қарсы алып, ри
за етіп аттандырудын түбінде достық, ынтымақ бар
екен. Е ндеш е еж елд ен келе жатқан әдепті бузу - үл-
кен күнә және жетесіздік. Сонды^ган Ақан
«М ейм анға
сараңоы ғы н қойм ас болса. азуы н алт ы қар ы с қағу
керекъ
д еп укім айтуы өте қажет екен. Басқаларға
улгі болып кетпеу үшін мундай жөнсіз қылықты дер
кезінде тиып тастауды жөн санаған.
Ақынның
«С араң мырзаға»
атты арнауы д а пе-
йілі тар. қолы қатты ад ам ға арналған. Есімін айтпаса
д а мы рза деуіне қарағанда әл-ауқаты бар ад ам болуы
керек.
А қаңды сы йл ады гой л а қпе нсн
.
М ы рзаны ң дәупет і т ең булақпенен
Е гер де ы қы ласпен ш ы н сы йласа
Б асы неге келм ейді қулақпенен
(3,196), -
деуіне қарағанда Ақан осы мы рзаны ң үйіне қонған.
Бірақ өзіне берілген қонақасыға разы болмаған
ақын әзіл-шынын ар ал ас ты р а ш ымбайына батыра
ш енейді Осы үйге қонғанына өкініш білдіреді. Ақан
арнаулары нан әртүрлі кейіптегі ад ам бейнелері ұшы-
расы п отырады. Оның
«Науан қазірет ке»
өлеңінде
Науанның пендешілігін түйрел өтеді.
Ж ам ан болса базарың.
Неге сапды ң назарың. .
М ал алуды ң қам ы ғой.
Осы
салған
азаның
(3; 199). -
дейді. З ам ан бузылып, ад ам пиғылы өзгерген туста
кейбір дін сөзін айтуш ы ларды ң д а уятсыздығын
мысқылдайды.
Ақан Қ о р а м с а у л ы н ы ң ар н ау ө л е ң д е р і көбіне
б е л гіл і б ір а д а м д а р ғ а қ ар ата а й т ы л ғ а н сы н -
с ы қ а қ т ү р ін д е б о л ы п к ел ед і. А қы н ө з д әу ір ін д егі
қ о ға м д ы қ о р т а н ы ң қ ы р -с ы р ы н а үңіліп, кейбір
к ер еғар өм ір ш ы н д ы ғы н көркем дік ш ы нды ққа
а й н а л д ь ф ы п
о т ы р ған . Адам
боиындағы
кем-
кетікті бетіне айту үшін сын-сықақты күрес куралына
айналды рған. Халық мүддесін қоргап. әділдікті жақ-
таған. Кейде жамандыққа жақындардың іс-әрекетін
көптің көз алд ы на ш ығарады. Қандай жағдайда да
ад ам адам ды қ қалып-қасиетті сақтау керек деген
тужырымға келеді.
Р Е З Ю М Е
В этой статье р ассм атр и вается поэтическое
творчество А кан а Сери.
* * *
Tiiis a rtic le d iscu sses th e p o e try A k a n S eri.
О Д Е Б И Е Т Т Е Р
1.
Ахмегон 3. Ж инр. Ә дебиет m a n y т ерминдер
сөздігі. - А л м а т ы: А н а tniJii
. 199S ж.
2.
Қабдолов 3. Соз онері. - А лм а т ы : Қ а за қ ynuvep-
cu m e m i. 1992 ?tc.
3.
Қорамсаүлы А. Ш ы гармалары. - А лм а т ы :
Ж a
j u
ш ы, 1963 ж.
4.
Ы оіағүлов Ж. Абай: а қ ы и д ы қ т ачы лы м . -
А лм а т ы : Ғ ы лы м , 1994 ж.
2X0-6.
5.
Қүнанбаев A. ӘлеңОер. ~ А лм ат ы : Ж азуш ы ,
197Ь ж. - 2 4 0 6.
в.
Қүнанбаеа А. А уд а р м а ла р мен кари создер.
А л м а т ы : Ғ ы лы м , 1977 ж.
31 2 6.
7. Ә дебиет т инц т грм индер сөздігі - А лм ат ы :
А н а т Ш . 1996 ж - 2 4 0 б.
S.
Ж армқбаев Қ. А т а л а р созі
а к ы лд ы н к о л .
А лм а т ы : К а за қ с т а н , 1980 ж. - 120 б.
Қ з з а қ тарихы
_________________________________________________________________________________________ 19
N: 3
Достарыңызбен бөлісу: |