Әдеби kz ұшқан ұя Роман Бауыржан Момышұлы /16/2013 Әдеби kz
жүктеу/скачать 1,19 Mb. Pdf көрінісі
|
Ұшқан Ұя
| Әдеби KZ
— Бұл не дегендеріңіз. Ауылымызда той өтпегендей көріп тұрсыздар той сонша. Біз де іргелі елміз. Шүкір, осыдан құсымызды аман-есен қолымызға қондырайық. Тойдың көкесін сонда көрсетерміз. — Немене соңда, біздің тойды қомсынғандарың ба, бұл. — Е, жоқ, о не дегеніңіз. Қуаныш ортақ, қызық ортақ болған соң алаламай-ақ ақыл қосып атқарысайық. Шоп тастасайық, кімнің шөбі түссе, сол бірінші бастасын, — деді байтаналықтар. — Шөп тастасып ет бөлісейін деп пе едің сонша? — Мұныңыз енді, әбестік болады. Әділ шешілсін дегенім ғой. — Мейлі әділдік десең жүгінейік. Ал жасыр шөбіңді, — деп Тінәлі байтаналық Оңалға әмір етті. Екі жақ өзара күбірлесіп алған соң шөптерін бас киімге салысты. — Әй, Бауыржан, бері кел. Мына біздің егесімізді өзің шешіп бермесең, болар емес. Бас киімге қолыңды сал да, екі шөптің бірін алып шық. Сонымыз той бастаймыз, — деді Тінәлі мені шақырып. Мен көзімді жұмдым да, қолымды тумаққа сүңгітіп жібердім. Екі жақ та демдерін тартып тына қалыпты. Екі шөпті де ұстап көрдім. Қайсысы біздікі екенін біле алмай жүрегім лүпілдеп кетті.— Ей, болсаңшы енді, — деп Тінәлі түртіп қалғанда, қолыма іліккен бір шыбықты суырып алғанымды өзім де білмей қалдым. Тұмақ ұстаған төреші қолымнан әлгі шөпті алып жоғары көтерді де, дауыстап сұрады. — Мынау кімдікі? — Менің шөбім, — деп Оңал жүгіріп кеп бас салды. Мен ішім удай ашып өкініп тұрмын. Ауылымыздың жігіттері де үнсіз сазарып қалыпты. 123 Әдеби KZ Шарттың аты шарт — байтаналықтар жеңіп кетті. Енді екі жақ та Оңалдың соңынан еріп, қалындықтың отауына бет алды. Ішке енген соң Үбианға қарсы отырды да, Оңал тойбастарын шырқата жөнелді. Мұнысы тойбастардан гөрі ауыл қыздарын, қалыңдықты мадақтауға ұқсаңқырап тұр еді. Әрі ел сұлуларын еліктіріп тілге шақырып отыр. Біз келдік айдын көлден ашу көріп, Аққудан таңырқайтын таптым көрік. Ауылдан құс боп ұшып шығып едік Бастаған бәрімізді бақ күнге еріп. Үбиан әпкем жымиып езу тартты. Өзге қыздар беттерін алақанымен бүркесіп ұялған болады. Оңал әнін жалғай берді. Адаспай алты ай жүрдім, жете алмадым, Аққуға жетпей қайтып кете алмадым. Ақыры алдыңызға келіп қалдық, Арқалап еліміздің көп арманын. Жиналғандар ду күлісті. Оңалдың тапқырлығына риза болысып жатыр. Өйткені осы ауылдың арасы небәрі бес шақырым еді. Оңал әнін қайта айтты. Енді тікелей Үбиан әпкеме арнап отыр. Жол жүріп алты ай бойы көз ілмедім, Ісімнің оңаларын сезіп едім. Армысың, Үбианжан, бақ иесі Сондағы іздегенім өзің едің. |