Әдеби KZ
Күйек сақал Нұрымның иегінде зар-зар,
Ит мұрындай тікендер жиегінде зар-зар.
Түсі суық қоңыздай, жеп семірген доңыздай,
Кеспеге қара жоқ шығар сүйегінде зар-зар.
Аузы толған боғауыз, насыбаға тоқ ауыз,
Бір жақсылық жоқ ауыз, Қамарға соны теңгерген,
Көзіңді ашпа, ел жауыз! Зары-зары, зар-зар!
Қарт қарақұс сұқсырға қалайша тең зар-зар!
Мал мен бағы болған соң, көпіріп шалқып толған соң,
Қарға қарға болса да барқылы "ем" зар-зар!
Бірің - күн де, бірің - түн, бір кемеге салса да,
Сыйысу жоқ, зар-зар!
Сүйіп болған ғашықтар қылдай жерде қалса да,
Қиысу жоқ зар-зар!
Әуреленбе, қу ақсақ, төбеден алтын құйсаң да,
Сүйісу жоқ зар-зар.
Аққу құсты жапалақ қалай алар зар-зар!
Ойлап па едің ақтұйғын, текке қалар зар-зар!
Қорлығыңа шыдамас, дүние салар зар-зар!
Мал мен басың таланып, басың отқа қаланып,
35
Әдеби KZ
Сұлу алғыш ақсағым; сонда болар зар-зар!"
Уәделі күнінде басшы, қосшы, сауықшысымен сәулеттеніп, ілу-жыртыс, кәдені адам айтар
емес мол қылып, көшкен елдей пай шіркін! Біздің ынтығып тұрған болыс күйеуіміз де
келіп қалды-ау. Не тұрыс бар? Абыр-жұбыр той болып қалмасын ба?
Келмей жатып қатындардың:
-
Бай деп, кісі деп Нұрымды айт. "Кәріліктің алды, жігітгіктің соңы" деп, шіркін ерледі
ғой. Қамар секілді қосағының түс келуі сонысына қарай ғой. Ой, өркенің өссін!
Алғаныңмен қоса ағар!",- деп ауыздарын кере-кере алғыс айтып, мүлгісіп қалғандары
Нұрымның шынымен-ақ дүние аямағандығының белгісі еді. Бұл тойдың қалпы мынадай
болды:
Жамбас ұстап, жал шайнап, мынау жақта.
Дүрілдескен ақсақалдар.
Сойған малдың қан-жынына тойып ана жақта;
Күрілдескен төбеттер.
Төр алдында қарындарын сипай-сипай,
Қалжыңдасып.
(Бұл арада үш бет жоғалған)
Айран сұрап шелекті жасырмайын.
Ежелден дегдарлымсың тұқымы оңған,
Малыңа, басыңа да қыдыр қонған.
|