626
III бөлім
•
Модерндік теориядан постмодерндік әлеуметтік теорияға дейін (және одан кейінгілер)
Дельгадо мен Стефансис (2001), сондай-ақ Матсуда және басқалар (1993)
нәсілдік сыни теорияның негізгі қағидаларын тізіп көрсеткен.
• Нәсілшілдік – аберрация (ауытқу) емес, бұл – «қалыпты» және амери ка-
лық өмірдің өзіне тән құбылыс. Сондықтан оны жою қиындық тудырады.
• Халықтың басым бөлігінің нәсілшілдікті жоюға ынтасы аз. Ақ нәсілді
элиталар қара нәсілділер мен басқа азшылық топтарды эксплуатациялау
арқылы мате риал дық жағынан ұтады; ақ нәсілді жұмысшылар да, өз қиын-
дықтарына қарамастан, салыстырмалы түрде өздерінен жағдайы төмен
адамдар
тобы бар екенінен, психикалық тұрғыда болса да, үстемдік сезімі-
не бөленеді.
• Нәсіл – тұрақты немесе объективті шындық емес, бұл – уақыт өте келе
өзгеретін әлеуметтік құрылым. Мұндай әлеуметтік құрылымдар түзіле-
ді, басқарылады, әдетте оларды жаңа әлеуметтік құрылымдар ауыстыра-
тын болса да, кейде тіпті жойылып кетеді. Бұл әлеуметтік құрылымдық
бағдарлау америкалық заңда көрсетілген аисторизм (тарих,
тарихи даму
немесе салт-дәстүрге қатысты алаңдаушылықтың болмауын білдіреді. –
Ауд.) жайындағы скептицизм және бейтараптық, объективтілік, түстік
алалау және меритократия туралы заңды талаптармен байланысты. Яғни
олар басқарылатын, қайта қарауға болатын және мұндай әрекеттер қажет
деп есептелетін болса, тіпті жойылатын әлеуметтік құрылымдар ретінде
қарастыруға болады.
• Дифференциалды нәсілшілдік – «еңбек нарығы сұранысының өзгеруіне
қатысты әртүрлі уақытта әртүрлі азшылық топтарды нәсілге бөлушілік
тәсілі» (Delgado and Stefancic, 2001:8).
Осылайша, Америка Құрама Штат-
тары құрылған кезеңнен бастап нәсілге бөлушілікке алдымен қара нәсілді-
лер, уақыт өте келе басқа азиялық топтар ұшырады. Мысал ретінде, Екінші
дүниежүзілік соғыс кезеңіндегі жапондықтар, 2001 жылғы 11 қыркүйектен
кейінгі мұсылмандар, соңғы жылдары заңды және заңсыз иммиграцияға
бай
ланысты алаңдаушылық туындатып
отырған мексикалық-америка-
лықтар туралы айтуға болады.
• Феминистік теориядағы сияқты (12-тарауды қараңыз), қиылысу
(P. Collins, 1990, 1998) және антиэссенциализм – нәсілдік сыни теория-
да негізгі идея. Осылайша, қара нәсілділерде (және басқа азшылықтарда)
«бірыңғай, оңай анықталған, унитарлық бірегейлік» жоқ (Delgado and
Stefancic, 2001:9). Олар да, барлық адамға тән қарама-қайшы және сәйкес
бірегейлікте, ниеттестік пен шексіз құмарлықтың тоғысында өмір сүреді
(Delgado and Stefancic, 2001:9), оларға: дін,
әлеуметтік тап, жыныстық көз-
қарас және саяси артықшылықтар кіреді.
• Адамның түсіне, шыққан ортасы мен тәжірибелік біліміне үлкен мән бері-
леді.
• Зұлымдық атаулыны түгел жоюды анағұрлым кең тұрғыда мақсат еткен
нәсілдік сыни теория нәсілдік қысымның жойылуына бағытталған.