Nazarbayev Intellectual Schools Қазақстан республикасы білім және ғылым министрлігі «назарбаев зияткерлік мектептері»
жүктеу/скачать 9,34 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Nazarbayev Intellectual Schools
- Кенжеғұлова А.
- ЫБЫРАЙ АЛТЫНСАРИН ШЫҒАРМАЛАРЫ ЖӘНЕ САНАЛЫ ОҚУЛЫҚ
- Кобдикова Ж.У.
- ТЕХНОЛОГИЗАЦИЯ УЧЕБНОГО ПРОЦЕССА КУРСОВ ПОВЫШЕНИЯ КВАЛИФИКАЦИИ – КЛЮЧЕВОЙ ФАКТОР МОДЕРНИЗАЦИИ СИСТЕМЫ ПОВЫШЕНИЯ КВАЛИФИКАЦИИ
Nazarbayev Intellectual Schools решить их, он обращается к научной информации, собственному опыту, опыту своих коллег, сопоставляя и анализируя, тем самым включаясь в процесс исследовательской деятельности. Содержание исследовательской деятельности начинается с осмысления новой парадигмы развития общества, восприятия смены парадигмы образования и тенденции развития системы общего среднего образования, осознания новой парадигмы педагогической деятельности, осмысления нового содержания образования, участия в процессе реализации новых идей в системе образования [3]. Откликаясь на ситуацию, сложившеюся в обществе, учитывая при этом современные тенденции развития педагогической науки, анализ опыта, накопленного в мировой практике, новое понимание места личности в изменившемся мире, а также появление альтернативных учебных заведений, внедрение многоуровневой системы образования, многие педагогические коллективы стремятся организовать опытно-педагогическую исследовательскую работу. В области дидактических и методических вопросов исследования в центре внимания находится содержание обучения, учебно-программная документация, межпредметные связи и преемственность обучения, проблемы организации занятий с комплексным применением современных средств обучения, современных технологий обучения, позволяющие интенсифицировать процесс обучения, самостоятельная работа учащихся, составление и экспериментальная проверка дидактических материалов и т.д. Но организация педагогического исследования в современной школе сопряжена с серьезными проблемами. Стремление заняться педагогическими исследования, не имея глубоких знаний о его сути, безудержное экспериментирование, бездумное следование моде приводит к профанации идеи педагогического исследования. Возникла парадоксальная ситуация: государственные документы, регламентирующие деятельность учреждений образования, нацеливают учителя на исследовательскую деятельность и опытно- экспериментальная работа в школах уж ведется (внедряются авторские программы, адаптируются новые педагогические технологии, собирается диагностический материал), но основная масса учителей, участвующих в этом процессе, как свидетельствуют данные специально проведенного исследования, не имеют соответствующего уровня профессионального мышления, необходимых знаний о методологии, технологии и организации исследовательского процесса [4]. Для начинающего исследователя также весьма важно не только хорошо знать основные положения, характеризующие работу, но и иметь общее представление о методологии научного творчества. Необходимо приобрести умения организации своей работы, в использовании методов научного познания и применения логических законов и правил. Это явилось основанием для разработки на факультете повышения квалификации КарГУ им. Е.А. Букетова курса «Теория и практика научно-педагогических исследований», и его методического сопровождения, включающего учебное пособие «Основы исследовательской работы в профессиональной педагогике»; электронный учебник «Основы научных исследований», слайдовые презентации. Основная цель курса – вооружить слушателей знаниями теоретических основ современной методологии и методики педагогического исследования, ознакомить с основными формами и методами научной работы, сформировать практические навыки организации, проведения научных исследований и определения их эффективности. Задачи курса: развитие у слушателей склонности к поисковой исследовательской деятельности, к творческому решению учебно-воспитательных задач; овладение слушателями теорией и практикой научно- педагогического исследования; выработка навыков работы с различными информационными источниками в ходе научно-исследовательского поиска; овладение системой знаний об организации и проведении педагогического эксперимента; формирование умений и навыков применения исследовательских методик для решения практических задач в учебно-воспитательном процессе учреждений образования. Изучение данного курса также будет способствовать развитию научно-педагогического мышления, признаками которого по мнению ряда ученых (Н.М.Зверева, А.К.Касьян) являются: 1) умение наблюдать, анализировать и объяснять данные наблюдений, отделять существенные факты от несущественных; 2) умение проводить эксперимент (его постановка, объяснение и оформление результатов); 3) умение
Nazarbayev Intellectual Schools 191
осуществлять активный поиск на его отдельных этапах; 4) понимание структуры теоретического знания; 5) овладение общенаучными идеями и принципами; 6) умение выделять главное в сложных явлениях природы, абстрагироваться, анализировать и обобщать материал; 7) осознание методов научного познания; 8) умение рассматривать явления и процессы во взаимосвязи, вскрывать сущность предметов и явлений, видеть их противоречия [5]. Исходя из своей внутренней природы исследовательской деятельности – обязательной устремленности к открытиям и новизне, многообразия путей решения и бесконечной вариативности методов, обязательности системы субъективных элементов (личностных смыслов, индивидуальной направленности, активности, социального и личного опыта) и авторской позиции в работе – больше других видов деятельности способствует профессиональному росту учителя и его самосовершенствованию. Литература: 1. Концепция развития образования РК до 2015 года // Казахстанская правда. – 2003. – 26 декабря. 2. Таубаева Ш. Исследовательская культура учителя. – Алматы: Алеем, 2000. - 370с. 3. Подласый И.П. Педагогика. – М.: Педагогика, 2000. - 385с. 4. Маркина Л.Н. Начинающему исследователю в педагогике. – Караганда: КарГУ, 1997. - 155с. 5. Зверева Н.М. Практическая дидактика для учителя. М., 2000. Кенжеғұлова А. педагогика ғылымының кандидаты, доцент «Институт-мектеп» ғылыми-педагогикалық зерттеу орталығының жетекшісі, Ақтөбе мемлекеттік педагогикалық институты (Қазақстан Республикасы) ЫБЫРАЙ АЛТЫНСАРИН ШЫҒАРМАЛАРЫ ЖӘНЕ САНАЛЫ ОҚУЛЫҚ Қазақ оқулықтарының қалыптасуы өте күрделі тарихи кезеңді бастан кешірді. ХІХ ғасыр мен ХХ ғасыр тоғысында патша үкіметінің бұратана халықтарды орыстандыру бағытының күшейе бастауы ұлт мектебінің дамуын өте баяулатып жіберді. Осы жағдай және ескі араб жазуының қиындығы оқулықтардың жазылуына да кері әсерін тигізбей қалмады. Әйтсе де, Қазақстан оқулықтарының тарихы осыдан 100 жылдан астам уақыт бұрын дүниеге келген Ыбырай Алтынсариннің «Қазақ хрестоматиясы» мен ХХ ғасырдың басында жарық көрген Ахмет Байтұрсынұлының тұңғыш «Оқу құралынан» (Әліппе) басталатындығы белгілі [1]. Ыбырай Алтынсариннің «Қазақ хрестоматиясы» қазан төңкерісіне дейінгі ана тіліндегі балалар әдебиетінің жалғыз үлгісі болған. Кітап «Хрестоматия» деп аталғанмен, тек мектеп шәкірттерінің ғана емес, қазақ халқының өнер-білімге деген мұқтаждығын өтеуге арналған, мағына–мазмұн жағынан алып қарағанда да, хрестоматиядан өзгеше, жазушы шығармаларының жинағына ұқсас тұңғыш халық кітабы болды [2]. Жоғарыда атап өтілген тарихи жағдайға байланысты Ыбырай Алтынсарин жазған «Қазақ хрестоматиясы» (1879) сол кездегі жоғары деңгейдегі тұңғыш оқулық болғанмен, жалпы оқулық жазу ісі әрі қарай талапқа сай дамымады. Ол тек ХХ ғасырдың басында ғана жандана түседі. Ахмет Байұрсынұлының «Әліппесі» («Оқу құралы») мен «Тіл құралы» сол кезеңнің талаптарына сай келетін ұлттық негіздегі оқулықтар болды. Бұл жөнінде ғалым Р.Сыздықова «Қазақ тіл білімі» атты ғылым саласының ана тіліміздегі бастамасы, қазіргі мектеп грамматикасы А.Байтұрсынұлының оқулықтарының негізінде беріліп отырғандығы[3] туралы айтса, ғалым Т.Қордабаев «бұл оқулықтардың тілдік категориялардың терминдік ауытқуы жағынан да, классификациясы жағынан да қазіргі еңбектермен үйлесіп, үндесіп жатқандығын» бағалайды [4]. 192 Nazarbayev Intellectual Schools Өз ана тілінде оқытатын ұлттық мектептер ашыла бастап, оларға Мағжан Жұмабаевтың сөзімен айтқанда, «ұлттық мектептің» болуы және оқу құралдарының да мінезі мектебінің мінезіне байлаулы болуы талабы қойылды. Сөйтіп, бұл жылдарда А.Байтұрсынұлы, М.Дулатов, Ж.Аймауытов, М.Жұмабаев, Қ.Жұбановтардың т.б. қазақ тілі мен әдебиеттану, есеп, психология, педагогика оқулықтары жарық көргені бәрімізге мәлім. Өткен ғасырда көп істер атқарылып, адамзат өмірінің дамуына қаншалықты оңтайлы болғанымен, оның ұлттық салт-санадан ажырап қалуына да қауіп төндіргені белгілі. Қазақ мектептерінің саны күрт төмендеп кетті. Жас жеткіншектеріміз ана тілінде сөйлемейтін болды. Сөйтіп, ол дәуірде төл оқулықтарымызға да кеңес идеологиясы ықпалының тигені мәлім. Қазақ оқулықтары орысша басылымның көшірмесі, коммунистік идеологияның құралы болды, «оқушы бәрін білу керек, оқушылардың бәріне барлығын оқыту керек» деген қағидаларға байланысты оқулықтар «энциклопедиялық» оқулықтар болып, мұғалім де білімді оқушыға дайын түрінде беретін болды. Білім беру саласындағы бұл қалыптасқан жағдайдан шығу жолы оқушы дайын білімді қабылдайтын объект болмай, білімді өзі іздене отырып меңгеретін субъект болатын жағдайды туғызатындай, білім жүйесіне түбегейлі реформа жасау болды. Білім жүйесіндегі бұл өзгеріс қоғамдағы саяси өзгеріспен тұстас келді, еліміз тәуелсіздікке қол жеткізді. Сөйтіп, Тәуелсіздік алған 1991-жылдан бастап, өмір өзгерді, саясат өзгерді, ұлттық сана-сезім оянды, оқулықтарға да талап өзгерді. Әсіресе, бұрын аз көңіл бөлінген ұлттық ерекшеліктердің оқулықтан орын алуына талап өсті. Жаңалықты талап еткен қоғамда ізденістер көбейді, ол оқулыққа да тарады. Дегенмен, Мағжан Жұмабаев айтқан «ұлттық мектептің оқу құралдарының мінезі мектебінің мінезіне байлаулы болуы талабына» әлі де жете алмай келе жатқанымызды да жасыра алмаймыз. Оқулықтар, олардың авторлары сынға ұшырауда. Бұл үдерісті қазіргі басталған жаһандану кезеңі одан сайын күрделендіріп жіберген тәрізді. Ұлттық тағылымымызды сарқа пайдалана алмай жатқан кезде жас ұрпақ тәрбиесіне жат идеологиялар ықпалы басым болуда. Жас ұрпақты жат идеологиядан сақтаудың бір жолы - баланың кіші жастан санасына әсер ететін ұлттық, саналы оқулықтарымызды жасау. Біз бұл жерде үнемі қолданыста жүрген «сапалы оқулық» деген ұғымның орнына «саналы оқулық» ұғымын әдейі қолдануды ұсынып отырмыз. Өйткені, біздің ойымызша, оқулық сапасы оның оқушыны саналы етуінде. Сана - әлеуметтік тіршілік иесі ретіндегі адамның рухани белсенділігінің ең жоғары деңгейі. Бұл белсенділікке тән ерекшелік - шындық болмысты сезімдік және ойша бейнелер нысанында бейнелеу адамның практикалық іс-әрекетінен бұрын болады және осы іс- әрекетке мақсатқа лайықтылық сипат береді. Психологияда сана өзін қоршаған болмыстан ерекшелейтін, бұл болмысты мақсаткерлік іс-әрекеттің реттеушісі қызметін атқаратын психикалық бейнелер нысанында бейнелейтін субъектінің психикалық өмірінің ұйымдастырылуының ерекше, жоғары деңгейі деп ұғындырылады [5]. Олай болса, біздің оқулықтарымыз оқушының әлеуметтік тіршілік иесі ретінде оның рухани белсенділігінің ең жоғары деңгейін, яғни психологиялық тұрғыдан оқушының (субъектінің) психикалық өмірінің ұйымдастырылуының ерекше, жоғары деңгейін қалыптастыратын саналы оқулықтар болуы тиіс. Біз көптеген жылдар бойы өткен тәжірибеге сүйене келе, саналы оқулық туралы ойымызды екі мәселе төңірегінде түйіндеуді қарастырамыз. Ол - оқулық құрылымы мен мазмұнынының, біріншіден, оқушының білімді өздігінен алуға, екіншіден, оқушыны материалды өздігінше игеруіне бағыттауда білім мен сенім бірлігіне тәрбиелеуге қызмет етуі [6] оқулыққа қойылатын талаптар қатарынан маңызды орын алу мәселесі. Саналы оқулық оқушының білімді өздігінен алуымен тікелей байланысты. Сондықтан да оқушының білімді өздігінен алуы оқулыққа қойылатын талап ретінде саналып, орындауға тиісті дидактикалық қызметтердің бірі болуға тиісті. Бұл жалпы дидактикада әлі жеткілікті түрде зерттелмеген мәселе[7]. Қазақстанда оқулық теориясының әлі жеткілікті қалыптаспаған кезінде мұндай күрделі оқулық құрылымын жасау жолындағы ізденістің бұрын-соңды болмағандығын қоса айтсақ, оның күрделілігі, маңыздылығы және бұл мәселені шешуде көптеген мамандардың бірге қызмет етуін талап ететіндігі айрықша мәнге ие болады.
Оқушының білімді өздігінен алуы үшін оқушы алдымен сол білімнің қажеттілігін мектепке келген Nazarbayev Intellectual Schools 193
шағынан сезіне білуі тиіс. Қажеттілікті жүзеге асыратын маңызды фактордың бірі –оқушының өз күшіне сенімін тәрбиелеу. Тәуелсіздігіміздің алғашқы он жылдығындағы осы талаптар тұрғысынан жүргізген ғылыми-практикалық ізденісіміз тұсында Ы.Алтынсарин шығармаларына үңіліп, оларды бұрынғыдай тек оқу материалы ретінде ғана емес, ондағы ұлттық тағылымды бастауыш мектеп оқулығында жоғарыда атап өткен дидактикалық қызметтерді жүзеге асыру мақсатында қайта қарастырдық. Нәтижесінде 1-сынып оқушысының рухани белсенділігін қалыптастыратын, оны субъект ретінде өзінің психикалық өмірін ұйымдастыра алуға жетелейтін, тың құрылым мен мазмұндағы, оқу әрекетіне негізделген авторлық «Әліппе» оқулығы жасақталды. Бұл оқулық бойынша оқыту интеграцияланған модель бойынша жүргізілді. Оқулық білім мен сенім үндестігіне құрылғандықтан, 1-сыныптан бастап оқушыны өзінің күшіне сендіру арқылы жетелеп отырады. Білім мен сенім білімді бастауыш мектептен бастап байсалды, маңызды еңбек ете, жеке тұлғаны тәрбиелеудің көзі етуге жол ашады. Дәстүрлі оқытуда оқуға деген қызығушылықты ойынмен, әсерлі, қызықты шаралармен әспеттеп ұсыну, яғни сыртқы түрткі (мотиация) арқылы ояту басым. Мұндай жағдайда оқу ойын әсерінен болған эмоция қалтарысында өзінің мәнін жояды. Оқуды оқушы еңбектен гөрі ойын ретінде қабылдайды. Ал қазіргі жеке тұлғаға бағдарланған оқытуда оқу оқушының жас ерекшелігіне сай қиындығы мол еңбек болуға тиіс.Өзінің жасына сай қиындық оқушының табандылық, шыдамдылық қасиеттерін қалыптастырады. Тапсырмалары ізденудегі табандылыққа шақыратын оқулық оқушыны есейтеді, өзіне қажетті білімді байсалдылықпен, еңбектене ала білуге тәрбиелейді. Ең бастысы табандылық, шыдамдылық қасиеті насихат сөзбен емес, оқушының өзін сол қасиеттердің «азабына» бағыттап, жол көрсету арқылы бойына сіңдіру көзделеді. Оқулық құрылымындағы әңгімелердің орналасу реті мен оны меңгеру тетігін оқулықтың өзінде бере білу де маңызды рөл атқарады. Оқулық құрастырудың дәстүрлі тәжірибесіндегідей, Ы.Алтынсарин шығармалары хрестоматиялық материалдар қызметін атқарып, тәрбие құралы болып қана қалумен шектелмеу керек, дамытушылық қызмет үшін қолданылуы қажет. Авторлық «Әліппе» оқулығы оқуға шақыратын Ы.Алтынсариннің «Кел, балалар, оқылық!» деген үш тармақ өлеңі және «Кітапты қай бұрын оқу білгенге беремін» -деп, сенім ұялататын мұғалім сөзімен түйінделетін С.Көбеевтің әңгімесімен басталып, мотивациялық қызмет атқарса, кейінгі «Талаптың пайдасы», «Өрмекші, құмырсқа, қарлығаш», «Әке мен бала», «Бақша ағаштары» сияқты тәрбиелі тағылымдар «Талапты бол», «Жұмыссыз жүрген бір жан жоқ, сен де жұмыс істеуге әдеттен», «Жалқау болма», «Аз жұмысты қиынсынсаң, көп жұмысқа тап боласың», «Қисық ағаштай болмай, түзу ағаш сияқты түзік кісі болып өс» деген өсиеттерді жүйелі зерделетіп, оларды адами қасиеттердің бастауы ретінде күнбе-күн оралып отыратын рухани бағдаршамдық қызмет атқарады [8]. Демек, оқулықта Ы.Алтынсарин шығармаларын белгілі бір жүйеде қолданып, оларды оқушының өздігінше меңгеруінің интеграцияланған технологиясын және басқа да сауат ашу материалдарын дайын күйінде бермей, оқушының өзінің тауып құрастырып оқуына сенім артатындай етіп құрылған мазмұнында бере білсек, оқулықтың біртұтас құрылымында білімдік, дамытушылық, тәрбиелік аспектілер бір-бірінен ажыратылмай қарастырылады. Мұндай қатынас интеграцияның тәрбиелілік және дамытушылық ықпалы үшін іштей субъективті психологиялық база жасайды, яғни оқулық бойынша оқушының өздігінен білім алуы қызметінің психологиялық механизмі болады. Ал бұл, басқаша айтсақ, саналы оқулық деген сөз. Қорыта айтқанда, оқулықтар, оның ішінде Әліппе оқулығы, оқуға арналған әңгімелер жинағы ғана болмай, оқушыны болашақта білімді өздігінен алуға бағыттауға және оған деген білім мен сенім бірлігіне тәрбиелеуге негіз салатын басты оқулық болуға тиісті. Әдебиет: 1. Байтұрсынов А. Тіл тағылымы. Алматы, Ана тілі, 1992, 23-бет. 2. Суханбердина Ү., Сейфуллина Д.С. Қазақ кітабының шежіресі 1807-1917. –Алматы: Рауан,1996, 20-бет.
3. Сыздықова Р.С. Ахмет Байтұрсынов. Тіл тағылымы. Алматы,1990. 194 Nazarbayev Intellectual Schools 4. Қордабаев Т. Қазақтың тұңғыш тіл маманы // Халық кеңесі,1993, №19. 5. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі. Педагогика және психология. Алматы. «Мектеп», 2002, 195-бет. 6. Кенжеғұлова А. Интеграциялық ұстанымға негізделген оқулық: мазмұны мен құрылымы. Ақтөбе, 2006.
7. Граник Г.Г., Бондаренко С.М. Из опыта проверки учебника // Проблемы школьного учебника. – вып.5.-М.,1977-с.71. 8. Кенжеғұлова А. Әліппе. Ақтөбе, 1999, 2005.
В период реформирования системы непрерывного образования, развития региональных органов управления в соответствии с Законом Республики Казахстан «Об образовании», разработки и принятия различных Государственных программ образования необходима модернизация всей системы повышения квалификации педагогических кадров. Для этого требуется научно обоснованный подход к организации деятельности учебных заведений повышения квалификации, четкое определение функций и принципов их функционирования в соответствии с международными стандартами образования. Это предполагает изучения и анализа исторического опыта развития системы повышения квалификации в нашей стране и за рубежом и определения его влияния на формирование модернизированной модели системы повышения квалификации педагогических кадров в Республике Казахстан. Ключевым фактором модернизации системы повышения квалификации является, таким образом, модернизация подходов к непрерывному формированию профессиональной компетентности руководящих и научно-педагогических кадров системы образования. Одним из новых подходов управления любой системой является управление на основе синергетического подхода, при котором каждый субъект системы (педагогического коллектива) реализует управление на основе рефлексивного подхода, то есть, он способен самостоятельно и осознанно управлять своим развитием на протяжении всей жизни. Система повышения квалификации как открытая система в условиях ее модернизации реализует такое управление при наличии тесной взаимосвязи с внешней средой. Внешняя среда влияет на развитие системы повышения квалификации по следующим направлениям: экономические показатели развития; взаимосвязь с рыночными отношениями; специфика, характер и состояние внедрения в учебный процесс информационно-коммуникационных и инновационных технологий обучения, доминирующих в системе образования; конкуренция как необходимое условие саморазвития; международный опыт развития системы образования и социальные ожидания общества от развития системы повышения квалификации; заказ (интересы) потребителя. Следующим из методологических решений модернизации системы повышения квалификации является компетентностный подход, где компетентность – это конкретный образовательный результат личности, выражающий степень овладения обучающимися универсальными способами деятельности. Компетентность имеет уровни сформированности. Уровень профессиональной компетентности педагогических кадров системы образования или руководителя учебным заведением зависит от уровня сформированности групп компетенций. Это: методологические (психолого-педагогические); общекультурные (мировоззренческие);
Nazarbayev Intellectual Schools 195
предметно-ориентированные компетенции. Научно обосновано [1], что механизмом реализации перечисленных подходов является технологизация учебного процесса в организациях образования. Мерой технологичности педагогического процесса является наличие и степень проявления в комплексе следующих основных качеств педагогических технологий [1]: 1) диагностичная постановка целей обучения; 2) отбор содержания, направленного на самостоятельную поисковую деятельность обучающихся, разработку разноуровневой системы заданий, предусматривающих развитие их творческого потенциала и формирование последовательности уровней компетентностей на каждом из этапов повышения квалификации; 3) модернизированное cодержание повышения квалификации включает как международный, так и личностный, субъектный опыт и потребности обучающегося; 4) применение интерактивных методов обучения и информационно-коммуникационных технологий с использованием дидактических возможностей программного обеспечения ACTIVstudio PE, (в настоящее время сюда можно отнести и e-learning обучение); 5) объективное оценивание учебных достижений обучающихся на основе нового квалиметрического подхода методом накопления баллов в процессе выполнения разноуровневых заданий теоретического и практического характера, соответствующих разным этапам повышения квалификации; 6) систематическое ведение непрерывного мониторинга формирования профессиональной компетентности каждого слушателя в системе повышения квалификации, то есть создание единой базы данных педагогического корпуса Республики Казахстан. Перечисленное выше говорит о том, что технологизация учебного процесса является ключевым фактором модернизации системы повышения квалификации педагогических кадров. При этом информационно- коммуникационные технологии, e-learning обучение, являются составной частью инновационных педагогических технологий и представляют собой комплекс методологических, психолого-педагогических, программно-технических и организационных средств, предназначенных для интенсификации обучения, развития самостоятельной познавательной деятельности обучающихся. В системе повышения квалификации Республики Казахстан на протяжении ряда лет успешно реализуется модель непрерывного трехэтапного формирования профессиональной компетентности руководящих и психолого- педагогических кадров на основе технологического подхода (далее – Модель), которая, в свою очередь, способствует реализации компетентностного и рефлексивного, следовательно, синергетического подходов. Суть трехэтапности Модели заключается в наличии непрерывной обратной связи между учебным заведением, организующим курсы повышения квалификации, и слушателями данных курсов на протяжении их всей трудовой деятельности [1]. Условно мы определили три этапа формирования профессиональной компетентности слушателей: первый этап включает время для обучения на курсах, где создаются условия для самостоятельного освоения (в той или иной степени модернизированного) содержания учебного материала с помощью применения интерактивных методов обучения и информационно-коммуникационных технологий, в том числе дидактических возможностей программного обеспечения ACTIVstudio PE. Уровень профессиональных компетентностей слушателей по итогам курсового мероприятия находится в прямой зависимости от начального уровня их компетентностей; профессиональной компетентности преподавателей курсового мероприятия; степени совершенства обучающего (дидактического) процесса. На рисунке 1 приведен Мониторинг роста профессиональной компетентности слушателей на первом этапе повышения квалификации во время курсов, где отражены результаты входной и выходной диагностики уровня профессиональной компетентности. Рисунок1. Модель формирования профессиональной компетентности педагога на основе технологического подхода |